Pieszczanka wielka (rhombomys opimus)

pieszczanka wielka - jeden z największych peschanok- długości ciała do 200 stóp tyłu - do 42 mm. Różni się od rodzaju myszoskoczka Meriones brak korzenie trzonowców, komplikacja konstrukcji ostatnich trzonowych powierzchnia do żucia, która ma poprzecznie obecność zwężenia dwóch wzdłużnych rowków na pierwszej powierzchni górnej każdego siekacza.

Sezonowe zmiany futra wymawiane. Lato futro jest krótki, szorstki i zużywają się szybko. Ogon z dobrym prochowiec czarniawy włosy. Włosy powierzchni brzusznej ciemnych zasad. Długość ciała 150-200 mm i tylnej stopy - w wysokości do 42 mm, przy czym ucho 13-14 MM maksymalna długość czaszki do 47 mm.

Częstsze chickweed w południowym Kazachstanie, a po drugiej stronie równiny Azji Środkowej. W północno-zachodniej części spreadu sięga obszar Guryev (str. Rakusha), w dolnym biegu Emba, miasto Chelkar i Irgiza- północna granica jest prawdopodobne, aby przejść przez północną część Aral Kara-Kum Kum i Murong i obejmuje południową Balkhash, sięgając na wschodzie dolnym biegu rzeki , Lepsy. Ponadto stwierdzono, w Iranie, Afganistanie, Xinjiangu i Mongolii.

Obecnie wiadomo skamielina znajdzie 2 duże myszoskoczki, zarówno na zewnątrz nowoczesny zachodniej granicy zakresu plejstocen znaleźć na niższych Uralu i holocenu (?) - na piasku dmuchanie na prawym brzegu Wołgi w rejonie Astrachania.

Najbardziej typowe siedliska wielkich myszoskoczków są piaszczyste pustynie, zwłaszcza w obecności czarnej lub białej saxaul.

W Azji Środkowej, to najczęściej osadza się w zagłębieniach z ubitego piasku wśród gęstwiny czarnym saxaul. Rzadziej, duża myszoskoczka znaleźć w glinianych efemerycznych pustynie. Głównie przenika podnóża lessowe, a nawet w Stony plasujących się na wysokość 100 m.

Aktywny duży chickweed tylko w dzień, ale w lecie ucieka z otworami w najgorętszej części dnia. Aktywność w czasie zimy, nawet w bardzo niskich temperaturach iw obecności pokrywy śnieżnej.

Pieszczanka wielka (Rhombomys opimus)

Podane tu dane środowiskowe dla dużych myszoskoczków są oparte głównie na Kambulina (1941). Pieszczanka wielka zazwyczaj rozlicza rozległych kolonii, czasami nawet do 2 ha. Najbardziej rozległe kolonie są wynikiem wielu pokoleń kopanie działalność od wielu lat. Poszczególne kolonie może być liczony od 7 do 900 wyjść. Są ścieżki, które prowadzą również do miejsc karmienia pomiędzy otworami otworów. Otwory do komory rezerwowej 30-100 cm długości i 15-25 cm. Autorzy znaleźli pojedynczą kolonię do 9 kamer do głębokości 1 m. Zagnieżdżanie komora znajduje się w najgłębszej części otworu, na głębokość 2,7 m. W jednym odizolowanych kolonii żyć do 4-6 myszoskoczków.

myszoskoczków lęgowym silnie wydłużony i trwa w Kazachstanie od marca do czerwca-w tym czasie samica wynosi 2 mioty i każdego miotu uśredniania 6 detenyshey- trwania szczeniąt ciąży 22-25 dni.

karmi to głównie wielkie myszoskoczka zielone części roślin zielnych i gałęzie krzewów, zwłaszcza saxaul. Wiosną głównego pożywienia są ulotne, ale od późnej wiosny do jesieni. - Zielone gałązki saxaul i innych osty drzewo i wielbłąda Cierń, Jing, kandym, tamarisk, Nitraria, piołunu, itp jesienią myszoskoczka Kazachstanie zbierać duże zapasy gałązki saxaul i innych krzewów i cierń wielbłąd, zboża itd. d. jednak (według naszych obserwacji) w południowej Kara Kum wielkiego myszoskoczka tych zasobów, jak widać, nie i stwierdził, jest tutaj w swoich norach gałązki krzewów są prawdopodobnie pozostałością jej jedzenie. Wspina drzew do wysokości 3 m, a gryzie końce gałęzi Haloxylon i innych gatunków drzew.

Pieszczanka wielka przynosi ogromne szkody dla lasów naturalnych saxaul, jak również jego lądowania - oddziały skubać, co prowadzi do powstawania spiralami, hamuje wzrost i nawet prowadząc do śmierci drzew. Jednak jego działalność kopania i niszczenia efemerycznej okładki i innych roślin zielnych rozkłada pastwisk i promuje macha stałe piaski. Umieść duża myszoskoczka jest również ważne w rozprzestrzenianiu się niektórych chorób epidemicznych.

Z ZSRR opisali dwa podgatunki: 1) Rh. o. opimus Licht. (1823) - Azja Środkowa (z wyjątkiem Fergana) - 2) Rh. o. fumicolor Heptn. (1933) - barwi ciemniejszy niż typowej postaci, wielkości kilku krupnee- Fergany Valley.

Źródło: Gryzonie fauna ZSRR. Moskwa, 1952