Wieloryby

W ostatnich dziesięcioleciach, międzynarodowa społeczność coraz większym problemem jest los wielorybów. Te olbrzymy świata zwierzęcego, do których mieszkańcy ziemi wyglądać pigmejów, cieszą się dużym zainteresowaniem nie tylko dla nauki. Zajmujący górny poziom troficzny w oceanach ekosystemów, są z pewnością w dużej mere- określenia ich stabilności i wydajności. Wreszcie, B- długotrwałe stosowanie ludzki oceanów bogactw widocznym miejscu należy do waleni.

Wraz z rybackim przez długi czas przejazdu osób połowów wielorybów. Początkowo zostały one złowione z łodzi w pobliżu wybrzeża, a tylko te, które nie zapadają po śmierci. W Europie, najwcześniej wielorybników były Basques prawdopodobnie, Norwegowie i Islandczycy. W średniowieczu do delfiny polowali intensywnie brytyjski, holenderski i polować na wieloryby. Połowów wielorybów w Atlantyku, istnieje ponad 800 lat. W połowie XVII wieku. Holenderski wielorybniczy rozkwitała, zwłaszcza wokół wysp Svalbard i Jan Mayen. Na początku XVIII w., Kiedy zapasy wielorybów zostały tutaj wyczerpany, przeniósł się do wód Grenlandii. W XVIII wieku. szybko rozwinęła Wielorybniczej w Ameryce, jest również stopniowo przesuwa się na północ. Na początku XX wieku. wielorybów w Atlantyku niemal wymarły z powodu wyczerpania zapasów wieloryby już w 1700 roku, a Kaszaloty - do 1860 roku po wynalezieniu w 1868 roku przez wielorybników harpun armata przełączane z prawej wielorybów na wieloryby, ale wytrzymał długo: płetwal błękitny liczyło zniszczona w 30 latach tego stulecia, humpback w latach 60., a fin wielorybów i Sejwale - we wczesnych latach 70-tych. Obecnie nadal polować na wieloryby (minke minke) i kaszalotów, ale ten ostatni tylko w wysokości kilkuset nago. W małych ilościach i tylko dla potrzeb lokalnych ekstrakt populacja Sejwale, grenlandzki i szarych wielorybów.

Cała historia połowów wielorybów pokazuje dominującą aż pragnienie niedawna bezmyślnych ludzi do znalezienia sposobów i środków, jak i gdzie uzyskać możliwie więcej wieloryby. Wieloryby oceanów zostały uznane "remis", Nawet wtedy, gdy zasoby jednego rodzaju i obszaru została podważona, ludzie rzucili się do innych obszarów i nowych gatunków tępione. Sekwencje wynalazku i doskonalenie metod uboju, znaleźć, transportu i masarskie wieloryby były przedmiotem danej osoby, a nie racjonalne wykorzystanie ich populacji. Tak więc, wynalazek pistolety harpunowe mogą wytwarzać szybki pływać finwali, humbaki i wielorybów niebieskich. Zastosowanie sprężarki, przez który powietrze jest pompowane przez wąż w ciele wieloryba, dzięki czemu jest prężny, dzięki czemu łatwiej wziąć go na hol, a amortyzator łagodzącą napięcia w linii, próbując pozbyć się harpunem wieloryb, rozwiązał problem zerwania linii. Budowa wielorybnictwo floty, składającej się z Wielorybniczą macicy i szybkiego połowu wielorybów, pozwoliły połowów pelagicznych daleko od brzegu. Ważne wynalazek był slip-rampa na rufie statku wyciągnąć produkowane wieloryba na pokład. To było śledzone przez wybuchowych i elektrycznym tasery, radiolatarni, sonar i helikopterów do pobierania i śledzenie wielorybów.

Dopiero w latach 30. została zwołana pierwszych międzynarodowych spotkań i konferencji o uregulowaniu połowów wielorybów i niektóre kraje zakazały produkcji lub ograniczenia pewnych typów. W 1946 roku 15 krajów, w tym ZSRR, podpisanego Międzynarodową konwencję o uregulowaniu połowu wielorybów i stworzył Międzynarodowej Komisji Wielorybniczej (IWC), mające na celu określenie standardów (limity) wielorybnictwa obszarów połowowych i okresów, jak również monitorowanie wdrażania Konwencja. Początkowo wielorybów kwoty uboju, w jednostkach arbitralnych niebieski ssaków (Ush) 1 Blue wieloryba żebro jest równy 2, 2,5 i 6 humpback SEI. Po 1965 roku, zakaz produkcji niebieskich wielorybów i humbaki, w latach 1971-1972. wprowadzony limitów dla każdego gatunku, a w 1972 roku wprowadziła system wymiany obserwatorów, regulatorami rocznie spadku kwot itd Jednak ludność z głównych handlowych gatunków wielorybów nadal spadać. Jeżeli kwoty są w połowie lat 50-tych było 15 tys. USC, po 10 latach, 10 tys. I nadal systematycznie spadać. 30. sesja MTK, która odbyła się w 1978 roku, wykazały, że spośród dużych wielorybów tylko kaszalot był realny przedmiot polną zapasy fin wielorybów, Sejwale i wielorybów Bryde są tak nieznaczne, że stracił ich wartość handlową. Jedynym wyjątkiem jest wieloryb płetwal karłowaty (płetwal karłowaty), kontyngent dla którego oceany całego świata zostały zidentyfikowane w 12 th. Głowach. Tak więc, na dużą skalę pelagicznych wielorybniczy do zatrzymania. światowych rezerw z głównych gatunków wielorybów w połowie lat 70-tych były następujące: fin wieloryby - około 80 tysięcy w wodach Antarktyki i 34 tysięcy w tihookeanskih- sei-90 tysięcy w Antarktyce, a 20 tysięcy w tihookeanskih- płetwali karłowatych - około 12 tysięcy .... . w wielorybów Antarktike- Bryde za 20-30 tysięcy plemników wieloryby w Pacyfiku okeane- - .. około 360 tysięcy na półkuli południowej, a 214.000 w północnej Pacyfiku ..

Beluha lub biały ssaków (Delphinapterus leucas)

Połowy pelagiczne na półkuli południowej i północnej części Oceanu Spokojnego są ZSRR i Japonii. Na Atlantyku, jest całkowicie zatrzymany. Rybołówstwo przybrzeżne na Antarktydzie są Australia, RPA, Brazylii, Peru i Chili- Atlantike- w Kanada, Islandia, Norwegia, Hiszpania, Portugalia. Całkowity koszt produktów wielorybniczych oszacowano w połowie lat 70. na około 100 mln $ ..

Pomimo ogólnego bardzo trudnej sytuacji z wielorybów oceanów, wykonanych w ostatnich latach niektóre środki ochronne mają pozytywny wynik.

Tak więc, szary wieloryb jest w Czerwonej Księdze ZSRR w przeszłości mieszkali na północnym Atlantyku i Północnego Pacyfiku. Na początku XVIII wieku. Szare wieloryby giną w Atlantyku. dwa stada szarych wielorybów żyć na Pacyfiku: na Czukocki-Kalifornijska i koreańsko-Ochockiego. W czasie zakazu polowań na wieloryby, w 1947 roku, pozostały one kilkaset, a obecnie liczba ludności Czukocki-kalifornijskim w dużej mierze odzyskane i osiągnęła 10-12 tys. Głowic, co stanowi około 60% ludności w XVIII wieku , Dalszy wzrost populacji zwolnił, jako jeden z obszarów jego propagacji - płytkie laguny San Francisco i San Diego - zajęty żeglugi, rybołówstwa i turystów .. W najgorszej sytuacji pojawiła szarych wielorybów ludności Okhotsk-Chukotka. Pomimo zakazu polowania, kłusownictwo nadal istnieją te wieloryby u wybrzeży Korei Południowej, który nie jest częścią MTK, co sprawia, że ​​niemożliwe do odzyskania stado, z którego zachowały się tylko oddzielne małe grupy.

Wal grenlandzki - wieloryb z ogromnym głowy (jednej trzeciej długości ciała), wspólny na Północnym Atlantyku, Morza Arktycznego i Północnego Pacyfiku, była na skraju wyginięcia w ciągu ostatniego stulecia. Zakaz produkcji ryb w kilku krajach, w tym ZSRR, w latach 30-tych i Międzynarodową konwencję w 1946 roku doprowadziła do bardzo powolna i lekkie ożywienie nim - około 1000 głowie. Jednak spotkanie z wielorybem widocznym elementem zarówno w Atlantyku i Pacyfiku, w związku z tym, jest on zapisany przed zagładą.

Z wielorybów odzysku, choć bardzo powoli, północne podgatunek humpback, który również został niemal doszczętnie w północnych częściach zarówno na Atlantyku i Pacyfiku. Od 1937 do 1949 roku rybacka została zamknięta na humpback, a to ze względu na stosunkowo wysoką płodność został przywrócony szybko. Jednak ludność raczkujący nie mógł wytrzymać kolejnej ciężkich połowów i znowu skoro na skraju wyginięcia. Nowy rybacka ban na Atlantyku w 1955 roku i na Pacyfiku od 1966 roku, aż dał niewielkie rezultaty.

Płetwal błękitny - największe zwierzę na ziemi, w odległości 30 metrów długości i wadze do 160 ton 25 słoni lub 200 krów, został on rozprowadzony w pelagial wokół oceanach. W połowów Północnoatlantyckiego zostało przerwane w 1955 roku w północnej części Oceanu Spokojnego - w 1966 oraz w 1967 roku w Antarktyce, gdzie liczba płetwal błękitny w 30 latach połowy z 150 tys spadła do 1-3 tys. . cele. Od północnego podgatunku przetrwały jako nie więcej niż 2 tysiące z nich na Pacyfiku jest domem dla około 1700/00 w Atlantyku. - Tylko 150-200 wieloryby. Dalszy los płetwal błękitny nie jest jasne, to może już przekroczył granicę, poza którą zostaną następnie automatycznym wyginięciem gatunków.

Rzadko wieloryba, wymagają szczególnych środków bezpieczeństwa i ujęte w Czerwonej Księdze ZSRR, w uzupełnieniu do powyższych punktów dotyczy również północną płetwa wieloryba, który mieszka w tym samym miejscu i płetwal błękitny. Jego populacja wynosi mniej niż 1800 zwierząt w północnej części Oceanu Spokojnego i 150 goli w Północnym Atlantyku. Japoński bardzo rzadkim lub Southern Kit, rozmieszczone w Pacyfiku pomiędzy 20 i 60 ° C. M., Produkcję swoich zakazane od 1946 roku mogą wymagać szczególnej ochrony, a gatunki, takie jak endemiczne zyfiowate Beringa Sea Komandorskim, Narwal - za pomocą jednego delfina polarny nieznanym przeznaczeniu tusk kilku metrów długości, żyjących w wysokich szerokościach geograficznych mórz arktycznych.

W Związku Radzieckim od 1966 roku całkowicie zatrzymany połowów delfinów w Black i Azowskiego Seas.

Jednocześnie podjęte środki ochrony waleni są wyraźnie niewystarczające i nieistotne osiągnięcia. Wysiłki Międzynarodowej Komisji Wielorybniczej i organizacje krajowe mogą uratować wieloryby przed całkowitym zniszczeniem, ale nie udało się zapewnić wykorzystanie ich zasobów na stabilnym poziomie. Według profesora AV Yablokoza jest to w dużej mierze zdeterminowany przez fakt, że nie ma żadnych danych o granicach i struktury populacji większości gatunków jak koniecznych warunków planowania produkcji. Widoczne jako strategiczną koniecznością poszukiwania nowych form wykorzystania waleni, w tym rozwój selektywnej połowów, a następnie przejściowym do pasterstwo i wreszcie rolnictwa. Intensywne i coraz bardziej rozwijające się rybołówstwo, żegluga i zanieczyszczenie morza sprawiają, że konieczna jest zmiana ze ssaków morskich do organizacji zarządzania rybołówstwem.

Źródło: Andrew G. Bannikov Vladimir E. Flinta. Musimy je zapisać. 1982