Finval (Balaenoptera physalus)

Gatunek ten jest czasami podzielone na dwa podgatunki: Northern fin wielorybów (Balaenoptera physalus physalus Linneusza, 1758) - mała forma, mieszka na półkuli północnej (w Pacyfiku i Oceanu Atlantyckiego i przyległych wodach Oceanu Arktycznego) - South płetwa wieloryba (B. pH Guoyi Fischera. , 1930), który jest większy niż na północy, mieszka w południowej półkuli, gdzie zamieszkuje wody wszystkich trzech oceanach i morzach Antarktyki i sub-Antarktydy.

Ogólna charakterystyka. W rozmiarze drugim tylko do niebieskiego wieloryba. Średnia wielkość samic półkuli północnej 19,3, mężczyźni - 18,3 m, w południowej półkuli. - 21 i 20 m Całkowita waga fin wynosi około 50 m Maksymalny rozmiar Antarktycznego żeńskiej 27,7, mężczyzna. - 27,8 m . w ostatnich dziesięcioleciach, w związku z intensywnym Wybieranie wielorybów i ich średnia wielkość spadła. Ciało wydłużone, stosunkowo cienki i cienki, małe głowicy (nie więcej niż 25% długości ciała). Przed lufę i dolnej szczęki 40-50 dotykowych włosów dłuższych od górnej szczęki. Płytki fiszbin są szerokie i krótkie, nie dłuższy niż 90 cm frędzle szorstki, ale nieco cieńsze niż płetwal błękitny. Płyty fiszbin przeciętnie 355-365 jednostek. w prawym i lewym pasie. Kolor płytek jest charakterystyczny dla typu: kolor płytek najbardziej stałych, szaro-niebieski, ale co 1/3 lub 1/4 odpowiednią liczbę płyt z przodu ma biały kolor. Średnia liczba gardło marszczyć brzucha w regionie podstawy płetw piersiowych 70-90. Płetwy grzbietowej jest stosunkowo wysoka (do 50 cm), usytuowany bezpośrednio za pionowym odpowietrzające. Płetw piersiowych jest wydłużony i wąski ich szerokość jest 4-5-krotnie mniejsza niż długość. Grubość warstwy tłuszczu w konwencjonalnym miejscu pomiędzy 7 i 12-15 cm.

Obraz dwóch ton żebra wieloryba: grzbietową stronę ciała łupków szaro na boki podczas przesuwania do brzucha stopniowo rozjaśnić i na poziomie płetw piersiowych bez ostrych granicy staje się biały, pełnoziarnisty ciała brzucha belaya- gardła wewnętrznej stronie klatki piersiowej i dolną powierzchnię płetwy ogonowej biały. Charakterystyczne cechy asymetrii gatunki barwienia strona głowicy: czwarta część prawa szczęka biały lub prawie biały (gdzie płyty fiszbin rozmieszczone białe), ale w odstępie od końca wylotowego białego koloru ciemnieje i staje się szara. W lewej dolnej szczęki przez ten sam ciemny kolor jak i bokach głowicy.

Dystrybucja i migracji. W otwartych wodach mórz i oceanów znajduje się od Arktyki po Antarktydę. Zamieszkuje go stosunkowo morzach zamkniętych, takich jak czerwony i Morza Śródziemnego, czasami pojawia się w Morzu Bałtyckim oraz w szyjce Morzu Białym. W północnej części Oceanu Spokojnego spełnia wyspę Tajwan, Wyspy Bonin i wybrzeża półwyspu na południu Kalifornii do Cieśniny Beringa i Morza Czukocki na północy. Na północnym Atlantyku jest powszechna od wybrzeża północno-zachodniej Afryce i Bermudy do Morza Barentsa (rzadko udaje się do Kara), Spitsbergen, Grenlandia, Cieśniny Davisa, Zatoki Baffina, Labradoru i Nowej Funlandii. To zaobserwować w wielu miejscach w kanadyjskim Archipelagu Arktycznym. Rozprzestrzenianie się w centralnej części kontynentu oddalonych od północnej połowie Atlantyku i Pacyfiku jest słabo znane.

W południowej części Oceanu Spokojnego znany wszystkim wzdłuż wybrzeża Ameryki Południowej (w pobliżu równika) do Australii i Nowej Zelandii. W południowej części Oceanu Atlantyckiego obserwuje się u wybrzeży Ameryki Południowej i Afryki kontynentach, począwszy od około 10-12 ° S Jest on szeroko rozpowszechniony na Oceanie Indyjskim do jej północnym wybrzeżu. W sub-Antarctic i antarktycznych wodach rozprzestrzeniać krugopolyarno.

Fin wieloryby regularne sezonowe migracje z wód ciepłych i umiarkowanych na zimno (w obu półkulach). Zimowania obszar wielorybów Północnego Pacyfiku są wody żółtej i Morzu Wschodniochińskim, południowo-zachodnim wybrzeżu Japonii i Półwysep Kalifornijski. letnie fin wieloryby zamieszkują wodach Wysp Kurylskich, Ochockiego i Morza Beringa, osiągając Cieśninę Beringa i morze czukockie. Spędzają zimę w południowej części zakresu.

Na północnym Atlantyku fin wieloryby migrować pochodzą z wód Hiszpanii i Portugalii, do Grenlandii, Svalbard i Morza Barentsa. Jednak wiele wieloryby spędzić zimę, a na dalekiej północy, w pokryciu Golfsztrom.

Półkuli południowej fin wieloryby migrować z wód Ameryki Południowej i Afryki, Australii i Nowej Zelandii w zimnych wodach Antarktyki, gdzie spędzić letnie miesiące i od powrocie do zimowisko.

żywność. Stanowią one podstawę bezkręgowców spożywczych (głównie skorupiaków) i ryb. Liczba gatunków spożywanych przez zwierzęta jest dość duży, a skład gatunkowy produktów spożywczych zależy od obszaru zasięgu, jak i pory roku, nawet w tym samym obszarze.

Finval (Balaenoptera physalus)

W North Pacific główne cele fin władzy są skorupiaki planktonowe (kilka gatunków euphausiids i widłonogi), a następnie głowonogi (SQUID) i, w mniejszym stopniu, ryby. W żołądkach finwali znaleźć Atka makrela, saury Pollack, anchois, region Don, sardynki, gromadnik. Na Północnym Atlantyku w żołądkach wielorybów wyjątkiem eufauzievyh i widłonogi często śledzia. W wodach Antarktyki praktycznie jedynym celem fin moc kryla antarktycznego jest tutaj znajdują się w wielkiej liczbie. W gęsto wypełniona płetwy żołądka zawiera 1000 kg żywności.

Powielanie i rozwój. Poród i współpracujące z finwali może wystąpić w niemal każdej porze roku, ale większość kobiet przynosi potomstwo w stosunkowo krótkim okresie czasu. Czas trwania ciąży jest o rok (11-11.5 miesięcy), w związku z tym, poród i współpracujące występują w tych samych miesiącach. Na północnym Pacyfiku, w większości kobiety i przynosi młody kolega od grudnia do lutego, ze szczytem w styczniu na półkuli południowej w czerwcu i sierpniu.

Zazwyczaj kobiety znieść jednego cielaka co dwa lata, tj. E. Dwuletni cykl hodowlany. Średnia długość noworodka na półkuli północnej około 600 cm i waga do 2 m. Dairy żywności trwa 6-7 miesięcy na długość okresu korpusu cielęcą 12 wzrasta do 13 m, a masę do 10-11 m. Roczniaczka fin długość od Antarktyce średnia wynosi 15-16 m (na półkuli północnej około 14 m). Fin wieloryby osiągają dojrzałość płciową w wieku 6 ~ 8 lat, samica z południowej półkuli o długości ciała około 20 m, mężczyźni około 19 m, wieloryby na półkuli północnej, odpowiednio, o długości około 18 do 18 metrów. Przy długości dojrzewania czasu żeńskie płetwa wielorybów w Antarktyce Średnia długość 60 cm, bardziej mężczyzn. Fizyczne zapadalność na półkuli północnej wielorybów osiągną wiek 22-25 lat, kobiety - o długości ciała około 20 m, mężczyźni - na długości około 19 m.

Granica wieku nie jest określona finwali w Antarktyce finwali upolowanych oznakowane, noszone w tagu ciała więcej niż 30 lat.

zachowanie. Na północnym Pacyfiku finwali są zwykle pojedynczo, w parach lub w małych grupach. Pojedyncze bardziej prawdopodobne dojrzałych płciowo wieloryby, i parę ponad 50% przypadków składają się z mężczyzny i kobiety. Rzadziej pary trzymać dwa samce i dwie samice. W miejscach, w których produkty żywnościowe finwali tworzą stosunkowo dużych stężeniach. grupy żeber mają różny skład. W niektórych przypadkach, grupa składa się z dużych dojrzałych samców i samic innych niedojrzałych wielorybów, w trzecim - młodych dorosłych, ale nie uczestniczy w zwierzętach hodowlanych. Charakteryzujące się tworzeniem się grup jednorocznego wielorybów grupa czasem dokonać wielorybów jednowymiarowe różnych gatunków, z małych finwali wieloryba żeber wielorybów i dużej SEI. W Antarktyce występują zwykle w grupach po 3-4 wielorybów, płeć, którego skład nie jest zainstalowane. Nawet w przypadkach, w których tworzą skupiska setek wielorybów, drugi zawsze składają się z wielu grup, które są trudne do rozłączenia nawet prześladowani.

Płetwa przebywania pod wodą zwykle nie przekracza 20 minut. Karmienie fin wieloryby nurkowania przez 6-7 minut, a rzadko na dłuższy okres. Karmienia wieloryba płynie z otworami po stronie do głębokości 100 m, a następnie jest obracana do tyłu i zamykają szczęki, a następnie filtruje się duże ilości wody porywanej z nimi. Prędkość wielorybów podróżować do 5 mil na godzinę. Powierzchniowe, wielorybów utrzymuje się na powierzchni wody w ciągu 2-3 minut, wytwarzając szereg fontanny, które mają postać podłużnego odwróconej wysokości stożka około 10 m. Odległe przejścia wielorybów poruszają się z prędkością 12-13 mil na godzinę boi zestaw powoduje szarpnięcie i pływa z prędkością 18 a nawet 20 mil na godzinę.

wytrzymałość. Fin był najbardziej liczne gatunki wielorybów fiszbinowych, ale jego wartość populacja skurczyła się dramatycznie. Populacja na Północnym Atlantyku, prawdopodobnie nie więcej niż 20 tys. Głowach. Prawie taka sama liczba ludności w północnej części Oceanu Spokojnego. Więcej liczne fin wieloryby na półkuli południowej. W wodach Antarktyki w ostatnich czasach liczba finwali przekroczyła 200 tys. Głowach. Ale pod wpływem intensywnego obfitości rybackiej wielorybów w tych wodach znacznie spadła.

znaczenie gospodarcze. Znaczenie gospodarcze fin połowów nie jest taka sama w różnych obszarach rybackich. Na północnym Atlantyku, całkowitej produkcji mniej niż 1000 sztuk na rok, pomimo faktu, że gatunek ten był zawsze najważniejsze gatunki docelowe. W północnej części Oceanu Spokojnego, w ciągu kilku lat, wydobyty 4000 głowic, jak i pod względem produkcji, gatunek ten zajmuje drugie miejsce po kaszalota. Górnictwo fin było ogromne znaczenie gospodarcze dla niektórych krajów, ale przy redukcji wartości ich połowach wielorybów gwałtownie spadła. Od początku lat 70-tych produkcja płetwa jest ograniczona.

Największy efekt ekonomiczny dając płetwa wielorybów w Antarktyce, gdzie w latach 50-tych został wydobyty na 25-26 tys. Głowy do sezonu połowowego. Jedno żebro wieloryba otrzymują średnio około 10 ton ropy naftowej i innych przydatnych produktów, więc wartość Antarktydy fin połowów była świetna, jak również możliwość łowienia ryb fin pierwsze miejsce. W związku z redukcją zapasów finwali ich produkcji zmniejszył się gwałtownie i do końca lat 60-tych produkowanych jest tu nie więcej niż 3000 bramek w sezonie. Stopniowego zmniejszania i ograniczyć wybór, a na początku lat 70-tych o łącznej kwoty została zmniejszona do 1000 głowic rocznie. W związku z tym płetwy został wyeliminowany ze zrzucania kluczowych gatunków. Od połowy lat 70-rybacka została zakazana, a także w północnej części Oceanu Spokojnego. Tylko na północnym Atlantyku jest dozwolone do kopalni za 459 fin wielorybów rocznie.

Marine Mammal Atlas ZSRR, 1980. Tekst VA Arsenyev, zdjęcia malarz zwierząt NN Kondakov