Auburn opary

Śnieg obudził się w ostatnich dniach jesieni, kiedy ziemia bylaskovana pierwszym mrozem. Wiatr złapany suche płatki wirowały im stalsmetat gołymi pól w wąwozach i krawędzi leśnych - i zaczął kuterma.A biała po śnieżycy, jak zawsze, nawet cieplej, a deszcz lał.

Wideo: RED Dziadek Mróz

Ale nagle uderzył zimno.

Sun w różowej mgle wzrosła powyżej ostrej obmorozhennoyzemley nad nagim i martwą gliną w Jego monotonne polach nadobledenevshey żółtych bagna turzyca ledwie sproszkowanych, świerka polanach iskvozyaschimi brzozy.

Wszyscy zamarli ze strachu przed tymi bezśnieżne mrozu, vsezastylo w ciszy dni słoneczne i księżycowe noce.

Każda gałąź, źdźbło trawy, każdy odmrożone liść, maleńka część krzew pokryty skorupą lodu - wszystko popękane, zniszczone skrzypienie pod stopami, łatwe do zniszczenia, krzyki i ottogohodit w skamieniałego lasu było niewygodne, jakby był winny przed zanarushenny leśnej ponury jego reszta, jeśli nie do ciebie, aby mu nie teraz tvoeyutehi.

„Cholera, gdzie jest Ugar?!”

Nasze ogniste czerwone, duże vyzhlets czoło, oszukany w przeddzień paletsv krwi dawna topochet Łapy cisza, przedzierając się przez krzaki, staraetsyaizo wszystkie siły wystrzelił parę parskając wrażliwe ich błyski nos dymchatoychaschobe gołej olchy, rozbijających się znaleźć i zapomnieć o ripoffs palec, noszone przez las, po czym oddala się od nas, nagle nieoczekiwane i przerażające shumnympriblizheniem.

- Ai-yai-yai-yai! - krzyczy Ranger. - Tu, tu, tu! Praca, Ugar, działa!

Jaki rodzaj pracy! Wszystko na świecie zapomniał Ugar i zhivetteper tylko jedną pasję, tylko jeden dziki instynkt wydaje się szalony ioshalelym gdy zamiatanie rękę, niska holding Lobastov udać się i nie vidyanikogo z nas nic nie słysząc, poddając dreszczyk polowania.

Jeśli nie Ugar, bylibyśmy zapewne wyszedł z lasu do domu, bo co tu polowania, a kiedy krok nie można zrobić bez hałasu, jeśli Tyne w lasach i na zamarzniętych kałużach iść. Jedna nadzieja była przez spalanie, kotorogomy ponieważ rannych nogi nie chcą wziąć na polowanie i przywiązany, więc udał się do Namine, ale Ugar bit linę i pokuśtykał już dogonił nas na skraju ... więc to się stało, że nie był związany, a on przywiązany do nas polować.

Mamy myśliwy nie spodziewałem się na pobyt w obmorozhennomlesu i na pewno nie przeniknęły do ​​tej pory, nie będzie z nami imbir lisogonas trąbka głos sryvchatym, który już kilka razy próbowali i zaczął kakbudto jazdy i odsunął się od nas, jęcząc w cichej i echo las. Ale vdrugumolkal. I możemy słuchać, ani nadzieję na rutynę - nie jest czymś unego nie działa: czy ślady zostają utracone, czy źle, dając głos, a potem, być może, w ogóle oszukał nas, napędzając głos swojej pasji.

Tylko w ten czas zaczął ...

Jednak tak nie jest, bo gdy Ugar prihvatilsvezhy tor, byłem w pobliżu i zobaczył go i powoli piszczy, peresekpolyanu i ścigał się obok mnie. Husky jęk przeciąć ciszy lasu, z dala ode mnie, migotanie w pędzlem czerwoną koszulę, nagle ogłosił mertvennuyuokrugu Nabatnaya głosową.

Nadal zawroty w głowie, wszystko zwróciłem stworzenie vchutkoe, który wydawał przeznaczone zostały napisane tylko słuchać etotzhivoy alarm promorozhennaya w lesie i biegać na oślep do tego alarmu i krichatv radość i zachwyt:

- pościg! Pojechałem ... Widziałem go podniósł. Pojechałem!

Pojechaliśmy Ugar! Jego głos, mocno zakorzeniona, las wypełnia ichetkimi uderzeń pulsujący w głowie, w każdej komórce mojego okrepshegovdrug, upuścił zmęczenie ciała. Pojechałem! I jest jasne, że już zaczęły się polubiła ten.

Wideo: GTA 4 "Błędy, zabawa, Fail"

- Fox prowadził - powiedział mi Huntsman i pospieszył shagomposhel gdzieś z boku, a nie tam, gdzie głos został wysłuchany bubuhayuschy Ugar asovsem w przeciwnym kierunku, podjąwszy, widocznie jego własny, jeden on znany taktyka.

Pasja, gdyż rozgrywa się we mnie, że ja sam gotów bezhatza psa. Byłem jeszcze młodym niedoświadczonym myśliwych, którzy po raz pierwszy w zhizniudalos tak dobre, aby zobaczyć jak pies podniósł szlak, a następnie uslyshatnachalo szybkiego i dźwięcznym koleiny. Nie wiedziałem, co robić! Najwyraźniej egerpredpolagal przeżyłem Hunter i mówi mi, nic nie jest to konieczne, w vsyakomsluchae nie było ze mną, a ja nie mogłem zrozumieć, gdzie jest i jakie są jego plany.

Kiedy Ugar biegł tak daleko, że jego głos zabłądził w środku yaostanovilsya Sparktouched walki i zaczął słuchać.

Było tak cicho, że wstrząsy wokół biegania krew byuschayamne głowa odbijający ciosy, pokonując mnie i nie pozwolił mi usłyszeć odległy lay.Dyhanie też boli mnie.

Tylko instynkt powiedział, że za daleko ostrovkamilesa że skonfrontowania pośród ogromnych Siches na niebieskim lesie połacie wszystko escheprodolzhalsya i zyskuje siłę śmiertelnie tej walce przebiegły bestia i lobastoyumnoy psa, który nigdy nie ma, jak powiedziałem gajowego, nie pozostawiać koleiny, czy tras zwierząt zhivehonky zdrowo gdzieś przed nim. A teraz lisumogla zapisać ciemność pre-zimowy, wczesny wieczór lub głęboką dziurę, aby być w stanie przeniknąć kotoruyune psa.

Jest to po prostu wyrzucił?

Przed mój słuch przyszedł ledwo słyszalne dźwięki, byli szczekanie przeciwieństwie, wydawało się, jakby ktoś daleko rąbania drewna topór zvonkoepromerzshee. Keep on słysząc te dźwięki były bardzo trudne. Następnie vdrugpropadali, a potem usłyszałem tylko dźwięk twojego serca, a następnie pojawi się ponownie. I yapobezhal te nieuchwytne, tajemnicze dźwięki.

Byłem rzucił od jednego do drugiego zagajnika, krzewy peresekayazarosshie walki i słyszał w sprawie zbliżającego się zmierzchu jak Łowca Horn potrublivalv, przypominając mi, jak pies z rutynę ... Ale był tak daleko ode mnie, Kaki Ugar. Zlany potem, dysząc i podekscytowany, słysząc głos opyatpriblizhayuschiysya Ugar, natknąłem się na drodze, a Lis znowu, i znowu, aby rozwiązać moizamysly naw bocznych.

Jednak w końcu przyszedł moment, kiedy nasze putiskrestilis.

Stałem, kołysząc się ze zmęczenia, w rzadki zagajnik i snadezhdoy słuchał Ugar którego głos po raz pierwszy cały czas słyszał takblizko, że wydawało mi się, że nie jest to szczekanie psa, i powtarzając, sryvchatye, namiętne okrzyki jakiejś nieznanej istoty poleciał na I, wypełnienie drewno określoną przez ich dzwony rurowe.

I to jest dziwne! Słyszałem też lisa, a potem uvidel.Ya słyszał coś szeleściły za dwa drzewa golostvolnymi - i vdruguvidel czerwonego lisa! Pobiegła lekki jogging, obrotowy trójkątny ostrenkuyugolovku kierunku szczekania psów, słuchając szczekania i wydawało byrazdumyvaya jak to będzie dalej, i tak mnie nie było widać, zabrany przez psa, który był już w pobliżu. Wątpliwości w jego sercu, jak strzał - wszak tozheryzhaya psa! Nie zabije psa! Nie. To był lis.

A ja nieświadomie podniósł pistolet, sworzeń wyciągnął spuskovoykryuchok ... strzał! Lis zerwał się i pobiegł do wyczerpać. Nie widząc mnie neponyal, gdzie ryk Podbiegła do mnie ... Strzeliłem jeszcze raz, i opyatpromahnulsya. Lis ścigał się tak blisko, że udało mi się również zobaczyć: ogon przeciągnięty na ziemi, a jego głowa wydawała się być wchłaniane w ramionach, sezhilasvsya, Sgorbati. Zatoczył się, i nie patrz jak ja, iskry.

Opary zatrzymany, gdy usłyszał strzały, a wkrótce wypadł z lasu, podbiegła do mnie i zdając sobie sprawę, że brakowało mi, jęknął w całym lesie, prihvatilgoryachy toru i ochrypłym głosem nieżytowe zdobył ponownie w swoim dzwonkiem i poszedł zalisoy.

A ja stałem tam i nie mógł uwierzyć, że brakowało. Wstydzić mneb przód psa i Łowca, który przyszedł do strzałów, wstyd. W sprawie skarg vsemoi i przekleństw odparł z uśmiechem:

-           Czasami ...

Dla psa właśnie martwi.

-           Fox nezanoritsya i pojedzie, nie wcześniej rano jest teraz przyjść - powiedział myśliwy, ividno było to, że nie chciał wracać do domu bez psa.

On potrublival klakson. Ale las był cichy i ponury.

Nadal Ugar przyszedł. Boca poszedł uścisnąć mu czerwony, yazyktoroplivo skurcze, szczerząc białe zęby w ustach otwartą. Huntsman uspokoił igovoril pies czule:

-           Cóż, Ugarka? Że czerwony, ból kolana? Chodźmy do domu?

I też był zadowolony, że pies przyszedł, mówiąc do niej:

-           Dobrze, Ugar. Wszystko dobrze zrobiłem, i klub, nieodebrane.

-           Nic, powiedział myśliwy - super!

W lesie było ciemno, ale osiągnęły już drogę, która doprowadziła vderevnyu, i było cicho w moim umyśle. Moja pasja ustąpi, rozczarowanie ma nemuchila mnie, a ja nawet nie pomyślał, kiedy przyszedł do domu: „Dlaczego ja etalisa? Co bym z nim zrobić? Skóra oszukany? A potem? Dlaczego mam go ukryć? "

I patrząc na ponurą, promorozhennaya, ponury las, sradostyu wyobrazić na chwilę czerwonego lisa w dziurę, boi się smertimoimi strzały i psa, który ścigany niej, biedactwo, wypełniając głośne las nabatnymiudarami i zapamiętały jego głosu, który teraz brzmiał we mnie cicha ceremonia muzyka.