Mongolski świstaka lub tarbaganem (Marmota sibirica)

Mongolski świstaka (tarbaganem) - gryzoni średnia wartość jest nie mniejsza niż w poprzednich gatunków (tylko nieco mniejsze transbaikalian zwierząt), ale nieco korotkohvostyy- długości ciała 430-565 mm, ogon 94-103 mm, długość 79-85 mm stóp średnich ogona o 20% od długości korpusu ,

futro charakteru i tonu podstawowego koloru, a w baybaka- osłona zamknięcia włosów czarnej lub ciemnej Brown (y osobników sprężyna) - zabarwienia brzucha włosów, jak w poprzednich gatunków. Czarne lub czarne zabarwienie brązowe górnej części głowy, a zwłaszcza świeżego futra jesienią, dobrze izolowana z zapalniczki barwienia szyjki i części przedniej z tyłu, jako tak zwane "czapki", Svetlye- policzki pociemnienie pod oczami zawsze istnieje, chociaż może być bardzo słaby. wąsy okoliczne światło, które komunikuje się z lekkim zabarwieniu schek- światła ucha, czasami lekko czerwonawy. Graniczące wargi białe, ale w kącikach ust do podbródka jest często ograniczona, a nie opracowała czarną obwódką. Ogon góry koloru z tyłu, za wyjątkiem końcowej połowy, która jest zwykle ciemne, jak i jego dolnej powierzchni.

Czaszki tarbaganem przy względnie na dużą transbaikalian Woodchucks mają przeciętnie mniejsze niż w poprzednich gatunków (81.7-103.5 mm długości uzębienia 28-22.7 mm) policzkach, ale nieco rozszerzać, na policzkach kierunku back-zaoczodołowej wypukłości słabo rozwiniętych obrzęk przedni górny róg oczodołu czoło otwory prawie vyrazheny- łzowego kształcie kości i proporcjach, jak w poprzednich gatunku, ale predkrylovoe duży otwór, co powoduje, wysokość otworu łzowy łzowym nie przekracza i jest zwykle równa lub nieco większa niż najmniejsza odległość Niya pomiędzy tym otworem i płaczliwy.

Kształt przednich skrzydełek wypustek orbitalnej kości szczękowej, a ich stosunek do rozdzierania, z tym, jak również strukturę i kształt górnej krawędzi oczodołu i nadoczodołowej procesów jak w poprzednich gatunków. Przodu przedtrzonowych zębów górnej szczęki jest zmniejszona średnio nieco więcej niż w ALTAI surka- korzenia tylnego dolnego zęba przedtrzonowego w przeważającej części, w dolnej części kopyta, ale zazwyczaj nie więcej niż 1/2 wysokości.

Mongolski świstaka lub tarbaganem (Marmota sibirica)

Stepu Tex (wzdłuż lewego brzegu Selenga Goose Lake północ) i wschód (Borzinsky step na str. Iro i onon) Transbaikalian na południowych stokach grzbiety Tannu Ola i Tsagan- Shibetu w Tuvinskaya autonomicznych obszarów steppized góry południe -East Ałtaju, na południe stanu granits- rozpowszechnione w północnej Mongolii i północno-wschodnich Chinach. Na naszym terytorium w wyniku połowów i działań destrukcyjnych w obszarze zachowały się tylko kilka rozbieżnych obszarów i kolonie.

Transbaikalia znane szczątki plejstocenu wieku.

Od podnóża do alpejskiego stepie w Mongolii - 3800 m npm, ale nie mieszkają na łąkach alpejskich. Unikać słone bagna, wąskie dzienników i padey, bliskość wód gruntowych na północnej granicy wodnego zajmuje południowe stoki selyas i brzegi lasów rosnących na północy.

W regionie Trans-Bajkał zauważyć negatywny wpływ na mongolski świstak wczesnych wiosennych pożarów, które niszczą suchej trawy - do artykułów spożywczych świstaków po opuszczeniu nory. Po upadku tego samego działania jest burnout roślinność powoduje migrację nie spalony mesta- ponadto oznakowane w górach poruszać się pionowo 800-1000 mw zależności od maksymalnej wyporności nawilżającego pas, ze względu na obfitość opadów w danym roku.

W porównaniu z innymi rodzajami świstaków mongolski najłatwiej przywraca siły po niszczycielskich wydarzeń - zarówno hodowlanych oraz ze względu na dalsze przemieszczenia, która jest w stanie więcej niż jakikolwiek inny gatunek.

Mongolski świstak głównym nosicielem infekcji zarazy, zwłaszcza w Mongolii i północno-wschodnich Chinach.

Źródło: Gryzonie fauna ZSRR. Moskwa, 1952