Skąd konia?

Jednokopytnych (klasa oderwania ssaki) nadane ludzkości tylko dwa rodzaje zwierząt domowych-a konia i osła. Oba koniowatych.

Osioł stał się do domu przed koniem, około 6000 lat temu w Egipcie. Jego przodkiem był afrykański dziki osioł, obecnie żyjący tylko w niektórych miejscach w Etiopii i Somalii. On jest tam pod ochroną prawa zakazującego zabijania dzikich osłów.

Jazda udomowiony dopiero w trzecim tysiącleciu przed naszą erą. Rodzinnego domu z nią były południowe rosyjskie stepy, a dziki przodek - w tarpan.

W czasach starożytnych, w Dolnej Mezopotamii i Babilonii oswoić dzikie osły i azjatyckich. Są zaprzęgać wozy były wykorzystywane jako zwierzęta juczne. Jednak wraz z pojawieniem się w domu konia osły azjatyckie zaczęły dość szybko znikają. A poza tym, że są przesunięte i więcej "potężny", Bardziej nadaje się do ciężkich Nye działa osły domowe Afryka, wkrótce pojawił się w Azji.

Jeśli ludzie widzieli w eogippusa lasu, nigdy bym nie pomyślał, że jest przodkiem naszego konia, wysoki nie był już lisa. Gdyby małą głowy, szyi i krótki wypukłymi powrotem, paski skóry i łapy tetradigitate (z przodu) i trzema palcami (tył). Eogippus żyli w wilgotnych lasach Ameryki Północnej 50 mln lat temu. Zjadłem liści. Było kilka odmian eogippusov, niektóre z nich przeniosła się do Europy na początku (najwyraźniej przez "most"Że istniał wtedy do północnego * pomiędzy Kanadzie, Grenlandii, Islandii i Skandynawii). Europejski eogippusa potomek - paleotery potężny budowa ciała przypominały nosorożca.

Pierwsze konie w Europie pecha, tutaj wszyscy zginęli. Ale w Ameryce, że pokolenie jest nadal powszechne. Z eogippusa orogippus miejsce, oraz z niej trzema palcami Mesohippus, które już wielkość owcy. Tutaj w historii Ziemi było ważnym wydarzeniem: surowe lasy tropikalne, które pokrywały większą część planety zaczęły znikać wszędzie. Pojawiła stepowe i łąki traw. Mesohippus wyszedł z runa leśnego i zaryzykowałem, aby rozpocząć nowe życie pod gołym stepie. Zaczął jeść trawę.

W stepy przodków swoich prześladowanych Swift wilki. Zbawienie było tylko jedno: aby nauczyć się działać szybciej drapieżników. Dodatkowe palce stają się obciążeniem (na jednym palcu uruchomić łatwiej!), A kopalne kości mogą być postrzegane jako przodkowie konie zaczęły zanikać palec za palcem, aż każda stopa nie tylko lewa. Koń stał się hoofed zwierzę.

Ale tak się nie stało od razu. Od Mesohippus meryhippuses wystąpił, a następnie smukłą hipparion (wzrost nieco poniżej zebra). Dwa niedojrzałe boku palec na nogi nie dotykają ziemi. Trójpalczasty hipparion ran, dlatego już na jednym palcu.

Prawie żadnych innych kopytnych napotkał takie olbrzymie stada jak hipparion. Miliony hordy eleganckich koni całej przesmyku, który łączył w czasie Czukotki i Alaski, przeniknął z Ameryki Północnej do Azji, a następnie do Europy. Niezliczone stad hipparions galopował przez równiny Eurazji. Ich skamieniałości są tak liczne, że paleontolodzy zadzwoń "fauny hipparions" Cały kompleks żywych stworzeń, które żyły w tych samych stepów jednocześnie z tymi końmi.

W Afryce, Ameryce Południowej i Australii hipparions udało się uzyskać: jeśli kraje te były oddzielone od Ameryki Północnej, Azji i Europie szerokie Straits i mórz.

Zajęło to kilka milionów lat, a wszystkie hipparions wymarły.

Bardziej szczęśliwy los spotkał kuzyna, by tak rzec, "brat" hipparions (oczywiście, w sposób ewolucyjny, a nie codziennym sensie) - pliogippusa. Od niego coś i wziął nasze konie.

Po stad pliogippusov zamieszkałych całej Ameryce Północnej i Południowej, Europie, Azji i Afryce (w tym czasie kontynentów mosty lądowe ponownie podłączony). Wśród starożytnych koni były bardzo ciekawe odmiany: jedna większa niż największa ciężarowych i innych mniejszych karłowatej kucyka. Ale milion lat temu, wszystkie konie w Ameryce z jakiegoś powodu wyginęły. W Afryce przeżył zebry i osły, aw Europie i Azji - dwóch dzikich gatunków, którego historia jest teraz ściśle spleciona z losem człowieka.

Podczas okresu lodowcowego, kilkadziesiąt tysięcy lat temu, dzikie konie zawieziono nawet w całej Europie. Wraz z mamuty i renifery są często złapany na kolację do troglodytes, prymitywnych ludzi, którzy żyli w jaskiniach. o dowodach "kuchnia" męty naszych przodków - ogromne stosy pokruszonych kości badanych przez antropologów. W jednym z nich znaleźliśmy szczątki dziesięciu tysięcy zjadane przez konie. Nasi dziadkowie, jak się wydaje, nie cierpią na brak apetytu.

Ramię w ramię z domu w Europie przez długi czas nawet dzikie konie żyją. Roman Varro (II wpne), a grecki Strabon (żył sto lat później Warrona) piszą, że zwierzęta te zostały przeprowadzone w Hiszpanii, a nawet na Alpy. Germańskich i skandynawskich heroiczne legendy zawierają wiele dramatycznych epizodów, w których występują dzikie konie. Siegfried od "Pieśń o Nibelungach"Na przykład, zabijając dziką skelha konia morskiego giganta Ize poluje na plaży w szarych nakrapiany koni (taki kostium nietypowe dzikie konie, powiedział profesor EA Bogdanow, znany ekspert od zwierząt, a to wydaje się być później dodanie do stara legenda).

W średniowieczu ludność wielu krajów Europy entuzjastycznie zjada na świąteczny mielonki dzikich koni. Wydaje się, że szczególnie lubi mnichów konina.

"Jesteś wolno jeść mięsa niektóre dzikie konie, a większość mięsa z domu - napisał w wieku VIII, papież Grzegorz III. Bonifatsiyu.- Odtąd świętego brata, nie jest to pozwala",

Ale smakoszy mnisi zignorował zakaz Ojca Świętego. Przez długi czas w klasztorach mięsa dzikiego konia znany jako delikatności. Ekkegard, opat klasztoru w St. Gallen, w Szwajcarii, w książce - modlitwy książka obiadem między innymi zachęca swych braci w Chrystusie, i tak: "Tak, będziemy smaczne mięso dzikiego konia pod sztandarem krzyża!"

Do początku XVII wieku, niektóre miasta europejskie zawarte jednostek strzelców, którzy polowali dzikie konie spustoszyła pola. A w lasach NRD i, najwyraźniej, Polska jest nadal 150 lat temu można było spotkać dzikiego konia (lub dzikich? To pytanie jest teraz prawdopodobnie niemożliwe do rozwiązania).

W 1814 roku w Prusach kilka tysięcy trzepaczki otacza las w Duisburgu ostatnie stada koni lasu i zniszczył je. W sumie 260 zwierzęta zostały zabite.

"I lo Czernihów deyal am: dziki koń ręce wiązanej jestem w lasach kilkunastu żywego konia, a poza tym dobrze, w Rosie jazdy, IMAL jestem z ich rąk te same dzikie konie"- napisał dzielnego księcia Włodzimierza Monomacha Kijów O "Instrukcje dla dzieci",

Tak więc, w Rosji, w XII wieku były napędzane dzikie konie. Przeprowadzono później. W 1663 roku, historycy mówią nam, przyszłość Hetman Iwan Mazepa jakiegoś przestępstwa Kozacy przywiązany do dzikiego konia, a on ścigał się go w stepie. Ale Mazepa udało się jakoś uciec od lin i podniósł 44 lat później w buncie przeciwko Ukrainie Peter I.

Na Ukrainie, dzikie konie przetrwała aż do drugiej połowy ubiegłego stulecia. Były to słynne dzikie konie, koń, który kiedyś dużo mówi i pisze, a teraz prawie zapomniany. Nawet mieszkańcy tych miejsc, gdzie sto lat temu dzikich koni "Szliśmy w środowisku naturalnym"Nie przechowywać je jakieś wspomnienia.

Tarpan (lub markaczki słowo jest Tartar) - średnie, ale hardy i odważny koń. Kombinezon był myshastaya, ash-szary z ciemnym paskiem dół grzbietu. Grzywa, ogon i nogi przed "kolana" czarne lub czarno-brązowy, a przednie nogi pewnym tarpan jeszcze widoczne i ciemne pasy poprzeczne - ledwo zauważalne zebroidnost.

Więcej niedawna żyliśmy dzikie konie w południowej rosyjskie stepy, Forest-stepy i lasy Litwy i Białorusi (w Puszczy Białowieskiej, pisze profesor VG Geptner spotkali pod koniec XVIII wieku), na Ukrainie, w całym stepie Krym, Kaukaz, Don, region Dolna Volga być może nawet do Uralu.

Stepu nasza wtedy jeszcze nie został zaorany. I gwałtowne zioła piór trawy kostrzewy, galopujący stada dzikich koni na wolnych odpadów step pustynnych. Stado zwykle dziesięć do dwudziestu zwierząt i poprowadził stado jest zawsze stare i silny ogier.

AM przewodniczący kołczan powiatu rząd Dniepru, entuzjastycznie zebrane różne informacje o życiu tarpan. Oto jak opisał życie: