Konie Baroque - Andaluzja

Dziś trudno sobie wyobrazić, Hiszpanię bez walki byków, serenady do gitary flamenco. Lud ten wspaniały kraj na drugim końcu świata otworzyły Europy, przyniósł nasze ulubione pomidory i ziemniaki, stworzyli bogatą kulturę i tradycję. Jednak niewiele osób wie, że Hiszpania dała światu jeden z najbardziej wdzięcznych i prawdziwie królewskich koni. Andaluzyjski hiszpański koń jest symbolem najwyższego ujeżdżalni, a jej piękno zauroczą na pierwszy rzut oka. Gdzie dzisiaj koni mechanicznych Barok era oraz roli, jaką odgrywają w nowoczesnej hodowli koni, dowiedzieć się z nami.

Opis rasy

Książę Newcastle powiedział, że hiszpańskie konie - najcenniejsza na świecie i nie najlepszy koń na świecie dla królewskich siedzeń lub bojowych walk. To stwierdzenie jest datowany na XVII wieku, ale jego słowa przeciwko Andaluzyjczyków są istotne do dzisiaj. Ich piękne legendy, a Hiszpanie wierzą, że konie są potomkami starożytnego greckiego boga Zephyr zachodnich wiatrów. Wiedząc, jak wdzięczne i frisky konie mogą być hiszpański w tej legendzie jest łatwo uwierzyć.

koni andaluzyjskich przetrwały w swojej pierwotnej formie „barokowej” i hodowane w czystości w wielu krajach. Jest to nie tylko jeden z najpiękniejszych, ale także jednym z najstarszych ras na świecie. Nic więc dziwnego, że miała ogromny wpływ na tworzenie i doskonalenie innych gatunków uprawnych. Istnieją dowody na to, że nawet najszybszy i najbardziej „doskonały” (mówią eksperci) angielski rasowy koń niesie krew koni hiszpańskich. Ale jak ona andaluzyjskiej rasy koni - już teraz rozmawiać.

pochodzenie

Andaluzja - najdalej na południe prowincji Hiszpanii. To właśnie w tym regionie, w którym najdłuższy i najgorętsze lato w kraju, i nie było to hiszpański rasa konia. Nie dziwi fakt, że Andaluzja jest domem dla tak pięknych i wdzięcznych koni, ponieważ region ten jest prawie osiem lat, a najdłuższy czas była rządzona przez Maurów - arabscy ​​zdobywcy. To pozostawiło niezatarte piętno nie tylko na kulturze regionu, ale także lokalnej hodowli koni. W dążeniu do uzyskania najlepszego konia walk wschodnich wojskowych koni arabskich i berberyjskich zaczął hodować z lokalnymi ciężkich Pirenejów koni. Stąd pojawił się pierwszy Andalusians, którzy początkowo zwane genetyki.

Kiedy w XV wieku Hiszpania jest całkowicie uwolniony od kontroli mauretańskim, lokalne jazda Genets zyskała ogromną popularność w całej Europie. Od tamtych czasów rycerskich koni są lekkie i suche konstytucja, zwinność i ruchliwość, a także specjalny elegancję i przepych formy. Już po kilkunastu latach i popularność koni hiszpańskich ustąpił z wyjątkiem, że tylko najlepszych ras orientalnych.

To rozkwitu hiszpańskiej hodowli koni i miał w czasie, gdy Hiszpania zajmowała dominującą pozycję w świecie. Jego wpływy polityczne, a jednocześnie i koń wykracza daleko poza Europą. Andalusians zabrał ze sobą wielkich odkrywców i zdobywców Ameryki. W wyniku krzyżowania z końmi hiszpańskich nowych ras zostały uformowane w wielu krajach. Na przykład Lipizzaner, Kladrubský, Frederiksborg, Holstein, a nawet Trakehner i Hanower. W Rosji, krew hiszpańskie konie nosi słynną Orlov Trotter.

Jednak u szczytu sławy koni andaluzyjskich nie zawsze było. Około drugiej połowy XVIII wieku weszła w modzie na wysokie i ciężkie konie neapolitańską typ rasy (krzyżówka andaluzyjskich i berberyjskich koni). Neapolitański nieco rozciągnięte i haczykowaty nos konie zaczął być używany w dowolnym miejscu, a jeśli nie dla klasztoru mnisi-Cartesians Jerez de la Frontera, dzisiaj być może nie mieli rasy andaluzyjskiej netto. A dzisiaj w Jerez znajduje się stadnina koni, które hodowane najlepsze hiszpańskie konie. A wraz z pojawieniem się pełnej krwi angielskiej i popularne rasy hiszpański rasa zupełnie stracił popularność i stał się symbolem życia arystokratycznej.

W pewien rasa została zapomniana aż do końca XX wieku, jeszcze nie wrócił do mody dla koni ujeżdżeniowych i baroku:

• fryzy;
• Kladruby;
• Lusitanian;
• lippitsiany;
• Andalusians.

W 1912 roku, pierwsza księga stadna powstał Andalusians, a ona została nazwana rasa Pura Raza Espanola - hiszpańskie konie czystej krwi. W 1960 roku jego książka stadnina powstała w Portugalii, tzw Luzitanian rasy. Dziesięć lat później, w Hiszpanii, zorganizowany przez National Association of hodowców koni pełnej krwi, a założył Międzynarodowe Stowarzyszenie hiszpańskich ras na świecie.

Hiszpańska Szkoła Jazdy

Mówi się, że w tym samym czasie z hiszpańskich koni na świecie i szerzyć hiszpański styl jazdy jest lepiej znany jako Spanish Riding School. Wyprowadzanie w chwili idealnego konia do walk zbrojnych, hiszpańscy zawodnicy trenowali swoje konie, aby poruszać się w maksymalnym kolekcji. Oznacza to całkowite ustąpienie przedniej części nadwozia z przeniesieniem całej masy na tylnych nogach. Wymagało to nie tylko elastyczność i sprawność zwierzęcia, ale także specjalną siłę fizyczną. Częściowo wyjaśnia to i specjalny zewnętrzny z tych koni - wydawało się, że zawsze jest „kompletna”, to znaczy, że tylne nogi nieco podsumować pod tułowiem.

Początkowo Hiszpańska Szkoła Jazdy jest częścią sztuki walki przeprowadzenia pojedynku na koniu, ale później uzyskała status szczególny rodzaj sztuki.

Co trenować konie w nowoczesnej szkole hiszpańskiego w Wiedniu, spojrzeć na film (MyLifeStory Luna).

powierzchowność

Jeśli nigdy wcześniej nie widział konia andaluzyjskiego lub żyć na zdjęciu, to nie ma znaczenia. Aby zrozumieć, jak wyglądają te konie wystarczy spojrzeć na obrazy z okresu baroku. Z dużych i szerokich płócien patrzą na nas majestatyczne konie ze specjalnym „bujny” urody. Nawet gdy są rozluźnione, wydaje się, że ich ciało jest najbardziej zbierane i każdy mięsień jest napięty, tak że w każdej chwili mogą przerwać w skokach lub bieganie.

Andalusians - wystarczająco duże konie do wzrostu w kłębie 160 cm, ale kompaktowy, co czyni je podobnymi do orientalnych przodków. Jak widać na zdjęciu, zaokrąglony korpus, dostatecznie szeroka i głęboka. Konie głęboka klatka piersiowa, wysoki poziom i szeroki pięknie wygięta szyja, krótkie szerokie, umięśnione podniesiony zad. Głowa jest mała, lekko wygięta, ale z dłuższym pyskiem i szerokiej części ganache, który został przekazany z Arabami. Szczególnie godne uwagi są nogi Andalusians: pomimo dość dużej i szerokiej ciała, mają cienkie i lekkie, ale bardzo silny i koścista.

Specjalna barokowy urok dodaje konie bujną grzywę długi, gruby ogon lekko falisty. Kombinezony są dozwolone różne, ale najczęściej są szare wrony i ciemny zatoka. Ale taki kombinezon jak czerwony, zamszu lub Solovay należy tylko do portugalskiej linii hiszpańskich koni - Luzitanian rasy.

Mówiąc o wyglądzie Andaluzyjczyków, nie można powiedzieć o ruchach koni - to bardzo jasny specjalny spektakl. Charakter hiszpański koni wysokich nogach widłowych w kłusie stawów kolanowych może osiągnąć nawet do wysokości klatki piersiowej. Odnosi się wrażenie, że taniec koni. Z tak wysokim kolei wszystkie ruchy wydane majestatyczne i kilka obrazów. Taki splendor razem z formą wspaniałość sprawia konie hiszpańskie niezapomniany i najbardziej wyraziste na tle innych ras europejskich.