Podklasa jajorodny (prolotheria)

Z wyjątkiem torbaczy w Australii iw Tasmanii i Nowej Gwinei było jeszcze bardziej prymitywna grupa ssaków, która obejmuje dziobaka i Echidna (3 gatunki) i że nowoczesne zoologów nazywa jednoprzebiegowego lub egglayers.

W dawnych książek należących do połowy ubiegłego stulecia, dziobak i echidna często nazywany Bird-bestie. Ta nazwa została nadana im przez prof. Moskwa Uniwersytet A. Lovetskiy. "Zajmują one kompromis pomiędzy ssakami i ptakami"- pisał, nie inwestuje jednak w tej sytuacji żadnych filogenetycznych koncepcje, które były obce dla jego wieku. Podwójna nazwa podkreśla, że ​​chciałby dwoistą naturę tych zwierząt, których wygląd i struktura płuc bestia połączeniu z takimi objawami jak ptak ptaka dziób, steku i składania jaj.

Jednak, według współczesnych poglądów stekowce nie są w ścisłym związku z ptakami (tylko liniowego rozmieszczenia klas i podklas w przeglądach systematycznych umieścić je obok siebie). Wydłużone i pozbawione nowoczesnych niższe ssaki jaw mieć tylko zewnętrzną zbieżną podobieństwo do dzioba ptaka i steku, jajka lęgowe, ubrany miękką skorupą, w pełni rozwinięte kości kruczej w obręczy barkowej, a także znacznie wahania temperatury ciała jest bezpośrednią spuścizną starożytnych gadów, co dało wzrosnąć do ssaków. W związku z tym, stekowce ssaków nie wiążą się ptaki i gady i oznaczają prassaki - podobny pervoptitsam grupy martwy.

Jednak ta analogia łamie że jurajskie pervoptitsy niegdyś nowy progresywny grupa, która doprowadziła do teraz prosperującej klasy ptaków, podczas gdy nowoczesne zwierząt składających jaja - to ostatnie resztki starożytnego ocalałych grupa prassaki w Australii tylko ze względu na długoletniej izolacji kontynentu, gdzie nie udało się przeniknąć do wyższych grup ssaków. Ale nawet tutaj, w pobliżu egglayers to była grupa torbaczy, stojąc na wyższym etapie rozwoju. Torbacze i rozpoczęła się w Australii prosperującej grupy, a od bardziej prymitywnych prassaki mogła przetrwać w walce o życie tylko bardziej wyspecjalizowanych form, jakby chciał uniknąć bezpośredniego spotkania z torbaczy i "poszedł do ukrycia",

Platypus, w przeciwieństwie do czworonogów lądowych, są ściśle związane to vodoemami- ptactwa wodnego zwierzę ukrywa się w otworze o podwodnym wejściem i karmione jak kaczka (stąd zbieżnego podobieństwa pyska z dzioba kaczki) i jest mało prawdopodobne z innych ssaków. Jak dla kolczatki, unikają pojawiające się w świetle dziennym, są nocne i żywią się mrówkami - zdobycz nieatrakcyjne dla innych zwierząt mięsożernych. Wskutek tego osobliwego sposobu odżywiania i dziobak i echidna stracił charakterystykę ssaków uzębienia, a tylko młode dziobaki są słabo rozwinięte zęby dziecka spadające na krótko (prawo biogenetycznym).

Tak więc, nowoczesne prassaki Australii w ogólnym poziomie ich organizacji i sposobu rozmnażania może być traktowany jako łącznik między klasami ssaków i gadów, ale w tym samym czasie kładli swoją specjalizację z nadrukiem, który, oczywiście, opracowała je w późniejszym terminie - już podczas meczu z innych ssaków. Te cechy adaptacyjne nie może dać nam wyobrażenie o wyglądzie i stylu życia dawnych zwierząt, które mają swój początek i nowoczesne stekowce i całą klasę ssaków w ogóle. Dlatego też, od nowoczesnych form niezbędnych do zastosowania się do paleontologicznych dokumentów i je spróbować odtworzyć przodków ssaków. Starożytnych gady jak ssak. Dla różnych cech morfologicznych do przyszłych ssaków były najbliżej tzw ssak podobny lub zverovidnye, gady - grupa, która w późnym karbonie oddzielona od wspólnego pnia starożytnych gadów, ale osiągnęły pełny rozkwit w permu okresie paleozoiku. Ich podobieństwo bestia wyrażone w ich wyglądzie: wielu straciło progresywne formy charakterystyczne dla gadów splayed rachunku kończyn i oczywiście poszedł do ruchu już od sposobu chodzenia na czterech nogach, nie przeciągając jej brzuch po ziemi. Unit zostały przedstawione zróżnicowanie zębów odpowiednio do ich funkcji, a zwierzęta mogą nie tylko uchwycić zęby żywności, ale żucia go. Nastąpił podział kłykcia potylicznego do dwóch guzków, przegubowe czaszki do kręgosłupa. Nie było zmian w styku z dolną szczęką do czaszki, co z kolei łączą gady ssaków, jak w przypadku tych zwierząt. Tylko mózg dotychczas znane formy kopalne pozostał na tym samym poziomie rozwoju jak w innych gadów, wskazując prymitywizm ich psychikę.

Australijskie żmija (Tachyglossus aculeatus)

Jednak wśród znanych paleozoicznych gadów zverovidnyh nie znalazła jeszcze formę, że cała ilość znaków można uznać za bezpośredniego przodka ssaków przyszłości, ale możemy powiedzieć z pełnym przekonaniem, że ssacza linia rozwoju jest zakorzenione gdzieś w tej bardzo starej grupy.

starożytne ssaki. Od starożytnych ssaków, które pojawiły się na początku ery mezozoicznej, usłyszeliśmy bardzo rzadkich skamieniałości, głównie tylko dolną szczękę, a czasami nawet poszczególne zęby należące do niektórych małych zwierząt. Zwierzęta te były widocznie ziemskiego życia, a kiedy umarł, ich ciała są szybko razlozheniyu- natomiast dolna szczęka odpadła z czaszki i deszcz lub wiosenne przepływy płukano je w stawie, gdzie skręcił muł lub piasek. Tam zachowały się przed dalszym zniszczeniem, a pozostałe kości szkieletu, pozostając na powierzchni gleby, upadł bardzo szybko i zostały bezpowrotnie stracone dla nauki (prawdopodobnie z tego samego powodu, paleontolodzy nie są w stanie odnaleźć szczątki tych zverovidnyh, które były bezpośrednimi przodkami pierwszego mlekopitayuschih- pamiętać, że szkielety winged jaszczurki i pervoptits znaleziono w warstwami piaskowca, t. e. w osadach słodkowodnych)

Sądząc po zapisie kopalnym, najwcześniejsze ssaki były małe zwierzęta o rozmiarach szczura lub myszy, a prawdopodobnie w wyglądzie mieli pewne podobieństwa z tymi szkodnikami. Ich wielkość i struktura ich wieloguzkowce zębów powiedzieć, że mieli do jedzenia małych zwierząt, a prawdopodobnie jedli jaja gadów i ptaków pojawiły się później. Nie ma wątpliwości, że sami położyć także jajka - Właściwość odziedziczone przez nich z gadów i zachowane w nowoczesnych stekowców.

Trudniej jest odpowiedzieć na pytanie, kiedy nie było stałocieplne ssaki, prymitywne i czy były one na sobie wełny. Jednakże dowodów pośrednich za ssaków ciepłokrwistych starożytnych daje obecność (pozostałą z żółwia) rozwinięty kości podniebienia oddzielającą ssaków jamy nosowej w jamie ustnej. Ze względu na podział ten ssaków może oddychać i podczas posiłku, i ważne jest to, aby ciepłokrwistych zwierząt z ich wzmocnionej oddechowego wymiany gazowej, natomiast gady zimnokrwistych i może wstrzymać oddech na dłuższy lub krótszy okres czasu.

Prawdopodobnie mezozoiczne prassaki musiał prowadzić życie ukryte, bez popadania w oczach swoich większych, silniejszych rówieśników - Dinozaury (w takich okolicznościach, rozwój nich większe i bardziej widoczne: formy byłoby niekorzystne dla ochrony życia i eliminowane przez dobór naturalny, choć niektóre osoby gatunki osiągnięte, sądząc wielkości czaszki wartości Beaver i kotów). Ale wyższe (w porównaniu z gadów), pojawił rozwój mózgu i ciepły-bloodedness dało im przewagę nad dinozaurami, gdy zaczęli klimatycznych chłodzenia gadów werbla i uczynił je bezradny przed atakiem zachowując aktywność małych zwierząt drapieżnych.

Tak więc, na około sto milionów lat, ale nadal ery mezozoicznej, starożytne ssaki śpiewał "staż"Rising Wśród trudności na wyższym poziomie organizacji, a gdy duże gady ostatecznie wymarły (zapewne nie bez ich udziału w procesie), ssaki zajmuje dominującą pozycję wśród lądowych zwierząt kręgowych (z ptakami w nich od samego początku było rozgraniczenie poszczególnych poziomy, które są zajęte w społecznościach żyjących w ich zdolności do przemieszczania się i do wyprowadzania potomstwo i obie grupy wyższych kręgowców ciepłokrwistych ewoluowały równolegle, prawie bez kolidowania ze sobą jako NEP osredstvennyh konkurenci w walce o życie).

Źródło: Yahontov AA Zoologia Wychowawca: Strunowce / Ed. AV Mikheev. - 2 wyd. - MS: edukacji., 1985 - 448 p ilo ..