Zagadki i dziwactwa Tajski bobtail

Spójrzmy na trzeźwego spojrzenia Thai Bobtail.

Osoby, które po raz pierwszy w życiu przyniósł zobaczyć Thai bobtail Często mówi się, że czują się tak, jakby były w starożytnej Siam, gdzieś pod łukami buddyjskiej pagody i pałacu królewskiego, a to o tym, gdzie każdy z -Ta kolumna będzie bajecznie piękną księżniczkę Thai i ozdobić klejnotami zakrzywionych krótsze ogony swoich ulubionych. Wspaniała pierścienie i kamienie szlachetne kot będzie zazdrośnie strzegą te skarby chroniąc je przed zazdrosnych spojrzeń i ludzkiej ingerencji. Jednak wszystko to fantazja i legendy, które oprócz legendy nic potwierdzone.

Mówiąc o Thai Bobtail mnie jako specjalista prostu chcą zwrócić uwagę na brak tendencji do łukowate wygięcie w obszarze pleców, jak również zmienić kąty kończyn tylnych, co jest typowe dla Kurylskie Bobtail. Ogólnie rzecz biorąc, można powiedzieć, że Thai Bobtail mieć proporcje zbliżone do proporcji Thai kota, ale wielkość i masywność z nich nie jest tak wyraźny. Ponadto charakteryzują się one większymi uszu.

Ta cecha - brak istotnych zaburzeń w strukturze kręgosłupa - przynosi Thai Bobtail japońskie krótkim ogonie braci. Jest dobrze wiadomo, że japoński bobtail ogon kręgi znacząco odkształcone zmniejszona, tworząc w ten sposób wszelkiego rodzaju możliwości i skręconych i wygiętych ogony pomponami.

Można przypuszczać, że zmiana Tajski bobtail w kształcie ogona ma podobną strukturę. Do naszego wielkiego żalu, że nie mamy wystarczającej ilości promieni rentgenowskich struktury kręgosłupa Thai Bobtail, ale te, które mają te założenia zostały potwierdzone.

Chociaż powstanie tej rasy na terytorium WNP zaczęli dość długo, ale mechanizm, poprzez który dziedziczy atrybuty skalne tworzące, a nie jest w pełni poznany. Podstawową cechą skałotwórczych Tajski bobtail jest krótki ogon złamany.
Na podstawie dostępnych danych, które zostały przewidziane do hodowców, nieplanowane potomstwo mioty Thai Thai kotów Bobtail, mają ogony, które były łamane i skróceniu w różnym stopniu. Odnosi się wrażenie, że skałotwórczych objawem dominującym, jeśli nie, to przynajmniej semidominujące dziedziczenie.

Ale jak zapewniał przez innego hodowcy, losowej krycia samic Thai bobtail z konwencjonalnym krótkich włosach kundel kota, który był przedstawicielem rodowity mieszkańców Moskwy, dała potomstwo z długimi, prostymi ogonami. Jednak należy zauważyć, że fakt ten odbył się tylko raz, a także fakt, że płaskie ogony zostały oznaczone przez hodowcę, który w tym czasie był bardzo niedoświadczony. Ponadto, „płaskość” odrzutów został oznaczony tylko wizualnie, „na oko”, nie wspominając o tym, że w procesie rozwoju, ogony kociąt mogą cierpieć najbardziej niezwykłą metamorfozę. Niestety, jest on ustawiony nie jest możliwe, ponieważ cały miot został zniszczony.

Jednocześnie można zauważyć, jak w kilku przypadkach, kod z Thai Bobtail w jego rodowód dwóch pokoleń, a jeszcze bardziej, gdy skrzyżowane produkować potomstwo z zupełnie gładkich ogony, a poza tym i normalnej długości. Najprawdopodobniej te fakty wskazują na dominującym sposobem dziedziczenia lub semidominujące charakterystyki skałotwórczych, prawdopodobnie sobie uwarunko- wana wielogenowo charakter.

Większość populacji należących do populacji Tajski bobtail Moskwie została skoncentrowana w związku publicznego kotów o nazwie „Korgorushi”, a także w centrum kociego „Alice”, klub „Rosich” i kilka innych. Poza tym, oddzielna populacja Thai bobtail jest w rejonie Moskwy, w mieście Zagorsku. Należy zauważyć, że populacja ta nie jest znany tylko nam Thai Bobtail koloru zakończonych płaszcz koloru, ale także zwierząt z szylkretem i czerwonymi oznaczeniami.

Nawet przedstawiciele tej grupy ras można znaleźć w klubach takich miast jak St. Petersburg, Biełgorod, Woroneżu, Komsomolsk nad Amurem i niektórych innych miastach Rosji, WNP i krajów, które kiedyś tworzyły ZSRR.

Na koniec chciałbym powiedzieć coś o standardzie Thai bobtail. Pierwsza wstępna norma dla tej grupy rasy został opracowany przez znanego w kręgach kociego Olga MIRONOVA. Został przyjęty na 1994 WCF warsztatu eksperckiego, a w 1998 roku został on rafinowany na międzynarodowym seminarium hodowców cechowania ekspertów.