Bydło wścieklizny

furia - Szczególne zagrożenie zooantroponoznaya ostre choroby zwierząt ciepłokrwistych wszystkich gatunków i ludzi, charakteryzuje się ciężką ośrodkowego układu nerwowego, nieprawidłowego zachowania, agresywność, porażenia i śmierci.

Wideo: choroba szalonych krów

Czynnik przyczynowy choroby: wirus należący do rodzaju rodziny lissavirusov wirusów rhabdom. Podobnie jak inne Rabdowirusy on kształcie pocisku. Wiriony Długość - średnica 180 nm, - 75-80 nm. Wirus jest w stanie rozwijać się w rozwijających się zarodków kurzych i kaczych w niektórych kulturach komórek. Szczepy patogenu wścieklizny krążącego w przyrodzie (wirus ulicznego) patogenów dla zwierząt ciepłokrwistych. Najwyższe miano wirusa zbiera się w ośrodkowym układzie nerwowym u zakażonych zwierząt, zwłaszcza w rogach Ammona i półkule mózgu, móżdżku i rdzenia przedłużonego. Wysokie miano wściekliźnie patogenu oraz w gruczołach ślinowych i łzowych.

Wirus ma dwa główne składniki antygenowe. Rozpuszczalny antygen S (nukleprotein kapsydy) jest wspólna dla całej grupy, wirusa wścieklizny i jest odpowiedzialny za wytwarzanie dopełniacza i przeciwciał strącających przeciwciał udział w reakcji immunofluorescencji. Zakażenie V antygenu (glikoproteina zewnętrzną powłokę wirionu) powoduje powstawanie neutralizujących przeciwciał dntigemagglyutininov i zapewnia powstawanie odporności. Antygen ten typ specyficznych. Na podstawie różnic glikoproteiny składnika wykryto w reakcji krzyżowej ochrony i reakcji neutralizacji, w grupie wirusa wścieklizny pojedyncze serotyp 4. Zdecydowana większość pola i laboratoryjnych szczepów odnosi się do pierwszego serotypu. Pozostałe szczepy serotypów wirusa jeszcze przydzielane tylko w Afryce. Właściwości biologiczne wirusa wścieklizny, podobnie jak inne wirusy, podlegają naturalnej zmienności. Posiada wiele wariantów biologiczne wirusa ulicy. Najczęściej izolowane klasyczne szczepy, które są nagrane powoli, powodując typowy obraz wściekliźnie. szczepy uliczne wirusa, w przeciwieństwie do tego, są mocowane szybko i po krótkim okresie inkubacji powodują paralityka choroby, w których komórki nie pokazać Babes-Negri. Mają pewne cechy szczepów przeznaczono na arktycznym wściekliźnie ("radość") animals- "choroba wściekłych psów" w Afryce Zachodniej, na bydło wściekłości rozprowadzane nietoperzy wampirów w Ameryce Środkowej i Południowej. Oni ledwo rejestrowane i spowodować chorobę z przewagą objawów porażenia. Różnić się od klasycznych i biologicznych właściwości wielu szczepach "lisów przeciwko wściekliźnie" a zwłaszcza tzw beshenstvopodobnyh wirusów wyizolowanych od gryzoni w Europie Środkowej i od ryjówki, nietoperze i owady w Afryce.

stabilność: w temperaturze 60 ° C, wirusy inaktywuje się w ciągu 10 minut w temperaturze 100 ° C, - natychmiast jest odporne na niskie temperatury i przechowywać przez kilka miesięcy w mrożonych mozge- materiału gnijących pozostają żywe przez 2-3 tygodni. Wirus jest szybko inaktywowany po wystawieniu na powszechnie stosowanych roztworów dezynfekcyjnych lizolem (12% roztwór), zasady, formalina, chloramina (2-3% cis).

Epizootologicheskie dane: wścieklizna podatne na wszelkiego rodzaju domowych i dzikich zwierząt stałocieplnych, ale również ludzi. Zwiększona wrażliwość na różne dzikie członków rodziny psa (Fox, Wilk, szakala jenota) i Martens, nietoperze, gryzonie, wiele gatunków, jak koty domowe. Mniej podatnych ludzi, psy, bydło, konie, ptaki są bardzo wrażliwe. Młode zwierzęta są bardziej podatne na zakażenie wirusem niż dorośli.
Rezerwuar wirusa wścieklizny są jedynymi mięsożernych dzikich i domowych niektórych gatunków, aw niektórych częściach świata - i nietoperzy. Ze względu na zbiorniku wściekliźnie patogenu odróżnić naturalne Epizoocji i typu miejskiego. Kiedy epizootie źródeł miejskich wirusa i rozprzestrzeniania się choroby są bezpańskie i zaniedbane psy i kota, a ich liczba określa zakres epidemii. W przypadku choroby zakaźnej typu naturalnego rozprzestrzeniania się najczęściej dzikich zwierząt mięsożernych. Są one, jak wspomniano powyżej, są bardzo podatne na patogen wścieklizna intensywnie wydalać wirusa ze śliną, są skłonne do migracji i agresywny. Wszystko to, w połączeniu z wysoką gęstością niektórych populacjach dzikich zwierząt mięsożernych (lis), w krótkim odstępie czasu pokoleń, czas trwania okresu inkubacji wścieklizny zapewnia ciągłość procesu zakaźna, mimo stosunkowo śmiertelności każdego zarażonego zwierzęcia. Kluczową rolę w utrzymaniu naturalnej epizootiami - czerwone lisy, Korsak, jenot, wilk.

Szczepy Rabicheskogo wirusa, który jest osadzony w korpusie psów lub wilki, charakteryzują się wysoką tropizm do ośrodkowego układu nerwowego i niski - narządach trzewnych. Tak więc wirus jest rzucić się w ślinie, ale nie jest to we krwi, moczu, mleku zakażonych zwierząt. W związku z tym naturalne rozprzestrzenianie się wścieklizny u psów jest niemal całkowicie zależna od klasycznego łańcucha transmisyjnego zgryz - rana. w zasadzie możliwe są odżywcze i aerogenną sposoby infekcji, ale mają bardzo niewielką wartość i nie odgrywają żadnej roli. Prawie wszystkie przypadki transmisji wirusa wścieklizny z psami i wilkami ludzi i zwierząt gospodarskich są naświetlane przez uderzenie śliny zawierającej wirus w ranach ugryzienia. Jednak zakażenie jest możliwe i kiedy liże lub na uszkodzoną skórę.

Wirus ten występuje w gruczołach ślinowych 54-90% zgonów z psa wścieklizny. Izolacja wirusa występuje zwykle po wystąpieniu klinicznych objawów choroby, ale ponieważ bardzo pierwsze oznaki bardzo trudno zobaczyć, między początkiem izolacji wirusa i identyfikacji typowych objawów wścieklizny trwa kilka dni. W związku z tą podejrzaną chorobę (niesłusznie zadane ugryzienia psów i kotów powinny być w ciągu 10 dni trzymane w ścisłej izolacji pod obserwacją kliniczną). Jeśli robią w tym czasie nie wykazały żadnych klinicznych objawów wścieklizny wynika, że ​​ich ślina w momencie ukąszenia nie zawiera wirusa.

Lokalizacja naturalny ognisk choroby odpowiada funkcji rozliczeniowych, lisy, szakale Korsakowa, jenotów, lisów. epizootycznego intensywność zależy od gęstości populacji tych zwierząt. Jeżeli jest wysoka, choroba rozprzestrzenia się szybko. Przy średniej gęstości jednostki rozrachunkowej jest pokazany przypadki wścieklizny w szerokim obszarze, nie powodując znaczne zmniejszenie liczby dzikich zwierząt mięsożernych. W przypadku populacji o niskiej gęstości i zwierząt drapieżnych Epizootyczna oporem.

Wraz ze zmianami w liczbie dzikich zwierząt - nosicieli wirusa do aktywności ich ruchy związane okresowe wznosi epizootiach często powtarzane w odstępach 2-3 lat.

Przy wysokiej gęstości zwierząt wzrosnąć zwierząt, co prowadzi do śmierci wielu drapieżników i znaczne zmniejszenie liczby przypadków wścieklizny. Ale w ciągu 2-3 lat liczba dzikich zwierząt mięsożernych przywrócone kontakty między nimi stają się coraz częstsze, co prowadzi do nowego wzrostu zachorowań na wściekliznę charakteryzuje Epizooties naturalnych i sezonowych wzrostów. Liczba ognisk ma tendencję wzrostową w jesiennej i zimowo-wiosennym okresie. Jest to również związane z biologią dzikich zwierząt mięsożernych. W okresie styczeń-marzec mieć gon (okres krycia) lisy z nieuniknionym rywalizacja między samcami. Pod koniec lata - wczesną jesienią, młode opuszczają działek rodzinnych i osiada, co prowadzi także do walki o metrażach. W związku z tym zwiększa się możliwość ponownego zakażenia, co prowadzi do wzrostu częstości występowania.

Wśród lisów, Korsakowa, jenoty, lisy przeciwko wściekliźnie rozprzestrzenia się w ten sam sposób jak u psów - ukąszenia. Choć nie ma jednoznacznych dowodów na wartość infekcji zakaźny przez przewód pokarmowy. Od gniewu nie przedłużone wiremii, stawonogi, też nie może dokonać zmian w przekazywaniu choroby. W epizootycznego sieci zaangażowany czasami niewielkie drapieżniki (Marten fretek łasic), dzikich gryzoni, roślinożernych i roślinnożerne. Ale, podobnie jak zwierząt, nie mogą aktywnie uczestniczyć w ciągłym rozprzestrzenianiem się wścieklizny powodu osobliwości stylu życia i zachowania. Zwierzęta te nie zapewniają ciągłego cyklu przenoszenia wirusa w nieobecności dzikiego wścieklizny i kła stać "zakleszczenia patogen",

Wideo: W Krasnokamensk bydła znaleźć irytujące, dziecko ranne w wypadku, Putin przyznał transbaikalian pilotów

patogeneza: rabicheskogo ryzyko infekcji, które jest czynnikiem sprawczym jest zwykle przenoszone przez ukąszenie zależy od liczby przenika do organizmu wirusem, jego zjadliwości i innych właściwościach biologicznych, jak również położenia i charakteru wścieklizny zwierząt zadane uszkodzenia. Bogatszy zakończenia nerwowe tkaniny w obszarze bramy infekcji, tym większa jest możliwość wystąpienia choroby. Liczy się stopień naturalnej odporności organizmu, w zależności od rodzaju i wieku zwierzęcia. Zasadniczo, wirus dostanie się do organizmu zwierzęcia poprzez uszkodzoną skórę lub błony śluzowe.

Pojawienie się wirusa we krwi, często obserwuje się przed pojawieniem się objawów klinicznych i zbiega się ze wzrostem temperatury ciała. W patogenezę tej choroby można podzielić na trzy główne etapy: I - pozaneuronalnych, bez widocznego replikacji wirusa w miejscu inokulacji (. Do 2 tygodni) II - intraneural, dośrodkowa rozprzestrzenianie się infekcji, III - lokalne rozprzestrzenianie się wirusa w obrębie organizmu, do wystąpienia objawów choroby, a, Co do zasady, do śmierci zwierzęcia.

Replikacja wirusa w istocie szarej mózgu prowadzi do rozwoju rozproszonego ropnego zapalenia mózgu. Z mózgu odśrodkowego nerwu pathways wirus dostanie się gruczoły ślinowe, w których mnoży się w komórkach zwojów nerwowych i po ich degenerację jest w przewodach gruczołów śliny zarażeń. Izolacja wirusa ze śliny zaczyna się 10 dni przed wystąpieniem objawów klinicznych.

Gdy okres inkubacji wirusa z mózgu przez neurogenny transportowane w gruczołów łzowych, siatkówki i rogówki, nadnercza, który, zdaje się, jest również powielane. Wpływ patogenu początkowo powoduje podrażnienia głównego komórce ośrodkowego układu nerwowego, co prowadzi do zwiększenia odruch pobudliwości i agresywność chorego zwierzęcia powoduje skurcze mięśni. Następnie zwyrodnienie komórek nerwowych. Śmierć następuje na skutek paraliżu mięśni oddechowych.

W trakcie i objawy kliniczne: Okres inkubacji wynosi od kilku dni do 1 roku oraz średnio 3-6 tygodni. Jego długość zależy od rodzaju, wieku, odporność zwierząt, ilość penetrującej wirusa i jego zjadliwości, lokalizacji i charakteru rany.

W wścieklizny u bydła w czasie inkubacji przez 2 miesiące., Bardziej typowo od 15 do 24 dni. W niektórych przypadkach, bite aż do pojawienia się pierwszych objawów choroby może trwać 1-3 lata. Wścieklizna występuje w dwóch głównych postaciach: bujny i spokojny. Kiedy forma dzika choroba zaczyna się od wzbudzenia. Zwierzę często spada, skoki, uderzeń ogonem, stomping, wpada do ściany uderza rogów. Agresywność wyraża się przede wszystkim w stosunku do psów i kotów. Świętując ślinotok, potliwość, częste oddawanie moczu i kału, podniecenie seksualne. 2-3 dni rozwija się porażenie mięśni krtani (niezdolność do połykania), szczęka (ślinienie), przedniej i tylnej części. 3-6 dzień choroby, śmierć następuje.

Wideo: Predsmertie szalonych krów

Kiedy ciche objawy forma wzbudzenia są łagodne lub nieobecny. Widział ucisk, karmić odmowę. Krowy zatrzymać wydzielanie mleka i gumy do żucia. Potem paraliż krtani, gardła, szczęki (zachrypły ryk, ślinienie, niemożność połykania), a następnie do przednich i tylnych kończyn. Śmierć następuje 2-4 dni.

Patologiczne objawy: Patologiczne zmiany w ogólnym braku konkretnego. W badaniu zwłok znak wyczerpania, ugryzienia i zadrapania, uszkodzenia warg, języka, zęby. Widoczne błony śluzowe sinicą. Po otwarciu zestawu sinica i suchość błon surowiczych i śluzowych, przekrwienie wewnętrznych organów wykonawczych zastoju krwi jest ciemny gęsty, smoliste, Bad mięśni svernuta- ciemny kolor. Żołądek jest często pusta lub zawiera wiele elementów nieżywnościowych: kawałki drewna, kamienie, szmaty itp Błona śluzowa żołądka zazwyczaj przekrwienia, obrzękowe, małych krwawień. Opona twarda jest napięta. Naczynia krwionośne wstrzykiwany. Mózg i Miękka powłoka pęcznienia czasem pkt krwawienia, zlokalizowanej głównie w móżdżku i rdzeniu kręgowym. Mózgi są wygładzone, tkanka mózgowa luźne.

Zmiany histologiczne charakteryzują rozwój rozpowszechniane ropnej typu polientsefalomielita limfocytową. Patognomonicznych znaczenie wścieklizny jest tworzenie się w cytoplazmie komórki wtrąceniami specyficzne komórki zwojowe Babes Negri-okrągły lub owalny kształt, zawierające zasadochłonne tworzenie granulatu nukleokapsydów wirusowych różnych struktur.

Diagnoza i diagnostykę różnicową: Rozpoznanie wścieklizny dają podstawie złożonego epizootyczny, kliniczne, patologiczne zwężenia dane i wyniki badań laboratoryjnych (ostateczna diagnoza).

Do badania wścieklizny w laboratorium wysłany świeżego ciała lub głowy, dużych zwierząt - głową. Materiał do badań laboratoryjnych muszą być podjęte i przekazywane zgodnie z instrukcjami pojawiającymi się na działania na rzecz zwierząt kontrolnych wściekliźnie. Nowy wścieklizny techniki diagnostyczne opracowano w ostatnich latach radioimmunologiczne, test immunoenzymatyczny (ELISA), test immunoenzymatyczny (ELISA TF), identyfikacji wirusa za pomocą monoklonalnych przeciwciał, PCR.

Diagnostyka różnicowa powinna zostać usunięta Aujeszkyego choroby, listerioza złośliwej gorączki nieżytów. Podejrzewa wścieklizny może również wystąpić w przypadku zatrucia, kolki, ciężką ketozy i innych chorób zakaźnych, jak również na obecność ciał obcych w jamie ustnej lub w gardle, przełyk okluzji.

Immunity, specyficzny zapobieganie: Zwierzęta zaszczepione przeciw wściekliźnie neutralizującego produktu, wiązanie dopełniacza, strącenie i lityczne antigemagglyutiniruyuschie (niszczenia wirusów zainfekowane komórki w obecności dopełniacza) przeciwciała. Mechanizm odporności po szczepieniu końcu odczytano. Uważa się, że szczepionka wywołuje zmiany biochemiczne, które zmniejszają wrażliwość komórek nerwowych wirusa. STRESZCZENIE sztucznego immunizacji wścieklizny zredukowana do aktywnego wytwarzania przeciwciał neutralizujących wirusa w miejscu wnikania do organizmu przed wprowadzeniem do komórek nerwowych lub w wymuszonym immunizacji zneutralizować wirusa na drodze do ośrodkowego układu nerwowego. aktywowane komórki T także odpowiedzialne za wytwarzanie interferonu. Dlatego też, gdy choroba jest możliwe poinfekcyjnego szczepienia: szczep szczepionkowy, penetrujące komórek nerwowych przed pole powoduje, że do produkcji interferonu, który inaktywuje dzikiego wirusa wścieklizny i przeciwciała, które hamują specyficzne receptory komórkowe.

W praktyce weterynaryjnej obecnie wykorzystywany jako żywej tkanki i kultury, inaktywowane szczepionki przeciwko wściekliźnie (do 84 odmian szczepionek przeciwko wściekliźnie w 41 krajach).

szczepionki przeciw wściekliźnie są klasyfikowane do trzech grup: mózgu, który jest wykonany z tkanki mózgu zwierząt zakażonych wirusem stałej beshenstva- zarodkowych, w których składnik zawierający wirus jest kurczak i wykańczania embrionov- szczepionki przeciw wściekliźnie kultura wytwarza się z wirusem wścieklizny, reprodukowane w podstawowym działaniu trypsyny i zaszczepiono Komórki BHK-21/13.

RF przeznaczony inaktywowanej szczepionki szczepu Schelkovo-51, reprodukowane w hodowli komórek BHK-21, o wysokiej aktywności immunizującego. Do profilaktyki i wymuszonego szczepienia bydła oraz małych bydła, koni, świń, stosowanych do hodowli cieczowej ("Rabikov") Szczepionka przeciw wściekliźnie. Profilaktycznych szczepionek dla psów i kotów, stosuje się hodowli szczep sucha inaktywowana szczepionka przeciw wściekliźnie Schelkovo-51 ("Rabikan"). Opracowali uniwersalnej szczepionki - dla bydła, koni, owiec, świń, psów, kotów.

Wideo: 10/06/11 Uwaga: wścieklizna

Dla doustnego szczepienia zwierząt dzikich i przebiciami opracowano sposoby szczepienia, w odniesieniu do odżywiania zwierząt o różnych przynęt szczepionką "Lisvulpen", "Sinrab" i inne. Obecnie trwają prace nad stworzeniem inżynierii genetycznej (rekombinacji) szczepionek.

zapobieganie: w celu zapobiegania wściekliźnie jest zobowiązany do zarejestrowania istniejącego psa kontroli populacji nad przestrzeganiem zasad utrzymania zwierząt, łapanie bezpańskich psów i kotów, roczne szczepienia ochronnego psów, aw razie potrzeby i kotów. Nieszczepione psy nie mogą być wykorzystywane do polowania i chronić gospodarstwa i stada.

Pracownicy leśnictwa i łowiectwa mają obowiązek zgłosić podejrzenie wścieklizny u dzikich zwierząt, aby zapewnić ich ciała do badania, przeprowadzenie działań w celu zmniejszenia liczby dzikich zwierząt mięsożernych w szczególnie niekorzystnej sytuacji oraz zagrożonych obszarów wściekliźnie. Zapobieganie wściekliźnie zwierząt gospodarskich odbywa się poprzez ich ochronę przed drapieżnikami i szczepień ochronnych w obszarach infekcji.

Sprzedaż, zakup i transport z psami w innych miastach lub regionach jest dopuszczalne tylko w obecności świadectwa weterynaryjnego z adnotacją, że pies zaszczepione przeciwko wściekliźnie nie więcej niż 12 miesięcy. i nie mniej niż 30 dni przed wywozem.

leczenie: skutecznym sposobem leczenia tam. Chore zwierzęta natychmiast izolować i zabić, ponieważ ich przekroczenie dawki związane z ryzykiem zakażenia wirusem ludzkiego.

środki kontroli: organizacja środków w celu zwalczania wścieklizny epizootycznego nacisk należy odróżnić, dysfunkcyjnych i zagrożonych miejsce strefę.
Epizootycznego ogniska wścieklizny - mieszkań, domów, gospodarstw domowych obywateli, pomieszczeniach dla zwierząt, skotobazy, obóz letni, pastwisk, lasów i innych obiektów, w których znaleziono wściekłe zwierzęta.
Niekorzystnej sytuacji punkt - to część miasta lub wsi, dużej prywatnej farmie bydła, gospodarstwo, pastwisk, lasów, na terytorium którego ujawniła centrum epidemii wścieklizny. Obszar zagrożony obejmuje osady, farmy zwierząt gospodarskich, pastwisk i innych miejscach, gdzie istnieje ryzyko wprowadzenia wścieklizny lub aktywacji naturalnych ognisk choroby.

Działania na rzecz ochrony ludzi ze wścieklizną: Osoby, które są stale narażone na ryzyko (pracowników laboratoriów pracujących z wirusem wścieklizny, hodowców, itd.) Zakażenie powinny zostać zaszczepione profilaktycznie.
Wszyscy ludzie, ugryziony, porysowany lub lizawek na każde zwierzę, nawet pozornie zdrowych, są uważane za podejrzane o zarażenie się wścieklizną. Po rozwinięciu styku infekcji można zapobiec przez natychmiastowe leczenie rany i odpowiedniego zapobiegawczego leczenia pacjenta.

Poszkodowany powinien czekać na jakiś czas, która płynęła z rany małą porcję krwi. Następnie rany zaleca się płukanie wodą z mydłem i wodą, do leczenia alkoholu, jodyna lub roztworu wodnego i bandaż. należy spłukać pielęgnacja rany, aby uniknąć dalszych uszkodzeń tkanek. Miejscowe leczenie ran jest najbardziej przydatny, gdy jest przeprowadzane bezpośrednio po ataku zwierzęcego (korzystnie w ciągu 1 godziny).

Ofiara zostaje wysłany do centrum medycznego i realizuje przebieg leczenia i profilaktyki szczepień przeciwko wściekliźnie gamma globulin i szczepionki przeciwko wściekliźnie. Osoby cierpiące na wściekliznę są hospitalizowani.