Moje psy

Wideo: reakcja Pet psom, moje psy w metrze | vlogi Dogmama

W ciągu pięciu lat, towarzyszył ojcu na polowanie kaczki, jeżeli zostały one przeprowadzone w pobliżu naszej miejscowości. Pamiętam, że jeden z nich zastrzelił ojca turkusowy. Pływam następnie zimnych jesieni bagna wody i dał go do moich rąk. Byłem bardzo dumny, że mamy produkowane kaczkę i zaniósł na rękach do domu. W ostatnich kilometrów szliśmy przez wieś, spotkać całej znanych i nieznanych ludzi, a ja przesunięty morski, odpowiednio, w grupie, która była od ludzi idą do przodu. Z wielką radością słuchałem słów o naszej znajomości liczników takich jak ja w tym czasie odległym, wydawało się, niezwykłą produkcję.
Wieńce po mieliśmy syna Tayon - skrzyżowanie kundla. Pamiętam, że jego niezwykłą zdolność do połowu rannych ptactwo łowne. On nie szukał i nie gonić zające, które są w doskonałym zdrowiu. Jego obowiązki, jak wierzył, były następujące: iść daleko od nas, gdy c bo ojciec szukał te same ptaki i nie przeszkadza nam to robić. Po zając podnoszone z dojrzewaniem i wystrzelono z dwóch pistoletów Tayon poleciał jak ptak, z dokładnością do stosu słomy i wyglądał bliżej zająca ucieczki. Ledwie, że w związku z raną, nieznacznie spowolnić jak Tayon piorun zeskakuje na stos i rzucili się na zdobycz, i wiedzieliśmy, że w ciągu kilku minut zając będzie miał na pasie z tyłu. Jeśli przeoczyliśmy, Tayon niechętnie się do nas, a nasza trójka zszedł po wąwozach, sadów i Zaorane pola szukać kolejnego królika.
Potem mieliśmy czystej angielsko-rosyjskie psy. Raz na koniec sześciomiesięcznych kursów odświeżających dla lekarzy ojciec przyszedł do domu z Leningradu i przyniósł miesięcznego szczeniaka tej rasy, który nazwaliśmy Lada.
Pamiętam, jak w wieku siedmiu miesięcy Lada poszedł z nami po raz pierwszy na polowanie. Było to nowo spadł śnieg. Ojciec tropylium królik, który spokojnie wzrosła do dojrzewania naszych plecach i odjechał, nie czekając na strzały. Pokazaliśmy Lada gonny gorącego królika szlak. Wykonana jest uderzające wrażenie na niej. W ciągu pierwszych kilku sekund ona wydaje się być zamrożone, jazda na szlak, i zawył, a pobitych z boku na bok, ale przytłaczający wrodzony instynkt, aby powrócić go do toru. I wtedy będziemy szczęśliwi, aby usłyszeć pierwsze dźwięki fal cofającego koleiny z naszych młodych psów.
 Potem był syn Lada Ragday, z których wziąłem pierwszy z Fox Life. To stało się tak. Było jasne, mroźny zimowy dzień. Po całym dniu polowania, wróciliśmy z braku łupu, i nagle ojciec zauważył, że mały gaj km średnicy, położone na dwóch kilometrów od nas, wysłał lisa. Mamy poszybował na nartach na wyspie drzew i krzewów. Wystarczy krótki zagajnika i zobaczył, że szlak cicho pracuje lisa. Ragday, wietrząc szlakiem i ryknął głos poszedł w głąb lasu. Fox pod Ghosn zaczął chodzić w kółko w środku gaju. Po pierwsze, mój ojciec i ja staliśmy na krawędzi, na 200-300 metrów od siebie. Ale Ragday gonili lisa ma dwa koła i wszystko wewnątrz wyspy ... Postanowiłem iść w głąb lasu. Po przejściu około 50 metrów, usłyszałem wściekłe powstawanie kolein naszego psa wysłanego w moim kierunku, a minutę później ujrzał przed sobą na przeciwległym skraju małej polance lisa. Powoli, jak dryfował przez śnieg z głębi gaju i zatrzymał się, odwracając głowę lekko w bok zbliżającego się koleiny. Po raz pierwszy zobaczyłem w życiu lisa tak blisko w przeciągu 20 metrów. Podziwiając bestię, zapomniałem, że mam w ręce Tulku przechylił. Po krótkim postoju ruszyliśmy na lisa, iw kilka sekund byłoby ukryć grube krzaki, ale strzał ...
Później, kiedy mieszkałem sam w Sarańsk, warunki miasta nie wolno było trzymać psa. Postanowiłem dostać spaniel. Zadzwonił do Moskwy hodowców tej rasy, przyniosłem jeden po drugim dwóch rasowych, pięknych szczeniąt, ale, niestety, mają zakontraktowane tempera i umarł.
Znajome myśliwi byli świadomi moich niepowodzeń do spanieli, a jeden z nich powiedział mi, aby foksterier. trzymał Kobelkov terrier - Fred przyniósł szczeniaka z Moskwy. Poszedłem z nim kilka razy na Norn polowania i wysiadł z jego dwóch lisów. Polowanie interesuje mnie, a ja na wiosnę sprowadzony z Gorky Kobelkov i dał mu przydomek Yarik. To był piękny czarno nakrapiane z czerwonym brwi pies, syn słynnego w tym czasie w Gorki i poza pervodiplomnika Fobosa. Ale gniew poobijany tylko Yarik koty, ale jeże. Nora on ignorowany, wspiął się je rzadko i niechętnie. Ale nie było w Yarik i pozytywnych cech: był dobry na polowanie na kaczki, doskonale pełni funkcję spaniela ... On chętnie poszukiwał czai kaczki, po ich odzysku i moje zdjęcia są w buszu bici lub rannych gry. Podczas migracji jesiennej kaczek, poszliśmy z nim zaświta ranek w karierze zalewowych. Mityczny kamień, gdzie miałem zdeptany słaby ślad. Ona rozciągnięta między drzewami, krzewami i kępach bagiennych. Iść nawet w ciągu dnia, że ​​nie będzie to łatwe dla niej. I wyszedł na polowanie wczesnym rankiem, jeszcze ciemno być jego ulubione miejsce, małe bagno wśród kamieniołomach. To trzeba było zrobić, bo nie było jakiś czas, gdy dopiero zaczyna świtać świcie i kaczki, wracając z pola z nocnego karmienia, raczej spokojnie poleciał na uderzenie przez tego samego bagna. Ale znaleźć go w ciemności pośród bagien sama kariera była bardzo trudna nawet z latarką. Tu, w tej sytuacji, aby pomóc mi przyjść Yarik.
Wyszliśmy z domu po zmroku, przeszedł zrozumieć str. Alatyr miejscu sosnowego lasu, a dopiero potem przyszedł do nietoperza. Wziąłem Yarik na smyczy i powiedział: „Prowadź, kochanie! Ratuj mnie! „A on wszystko rozumie znaleźć wśród krzewów, wzdłuż której weszliśmy, włącz naszej ścieżce, a potem mieć go na 20 minut doprowadziło mnie przez drzewa, krzaki, wstrząsami i na końcu ścieżki, która była moją skradok, usiadłem. Oznaczało to, że dotarliśmy do miejsca przeznaczenia. Rzuciłem plecak, założyć z pistoletu skarb brzozy i oboje spokojnie czekał na przyjazd rano kaczek, nie zapominając, aby cieszyć się pięknem jesieni dzień świtu. Los, jak nas, jak bagno, a on przyszedł tutaj do picia. Gdy po raz pierwszy usłyszałam jego cichy jęk krótki wydech. Kilka minut później powtórzył, ale bliżej. I nie był zaznajomiony z dźwiękiem, i cierpiałem na straty, ale wkrótce go usłyszał tuż za rogiem. Ktoś nadchodził od strony przeciwnej do mojej bagna. Potem zaczął być słyszany przez ssanie kroki bog bagno. I nagle pojawił się pierwszy łoś głowę, a potem siebie. To był potężny byk przystojny. Zamilkł na chwilę, stojąc brzuch-głęboko w wodzie, po czym spuścił głowę i zaczął pić. Po wypiciu alkoholu, podniósł głowę, ociekający wodą, z jego pyska. Odwrócił się i wrócił.

Z Yarik miałem kolejną interesującą słonki polowanie trakcję. Jeden kwietnia wieczorem dziesięć-hunting, stałem na swoim ulubionym łąki i czekał na początku trakcji wieczorem. I zaczęła, ale przez liczbę słonki ciągnących przekroczyło wszystkie moje dni polowania przed i po nim. To było jasne, ciche kwietnia wieczorem. 10 minut wcześniej niż zwykle pierwszy słonka poleciał na mnie, zapukał. Yarik znalazł go pod drzewem. 15 minut później byliśmy już trzy. Poza naszą polanę i usłyszał horkane i Tsikanov. Po trzecim zestrzelony samotnika, gdy przed końcem naporu było jeszcze pół godziny, zdałem sobie sprawę, że mam do masowej migracji.
Ciekawie było obserwować Yarik. Siedział około pięć metrów ode mnie i słuchał chóru ptaków o kosy, rudziki, łapania masy całkowitej liczby głosów tylko interesujących nas w tym momencie głos słonki. Pies ucho odbiera znacznie wcześniej człowieka, i to jest absolutnie jasne oystercatchers kierunek latające. Yarik zareagował tylko do słonki, który jest ciągnięty w kierunku naszej polany, i nie zwracając uwagi na latanie z dala od nas. Słysząc „nasz” Sandpiper, wstał i podszedł do napięcia kroki niego z wysoko podniesioną głową i ciężko stojące uszy, aw ciągu kilku sekund, złapałem dźwięk latający nam słonki. Razem za tatuaż do latały 7 słonki, a tylko jeden tęskniłem.
I wychylił dwa ostatnie oystercatchers wpadł w krzakach w pobliżu ciemności, ja po omacku ​​w buszu na pierwszy grzbiecie psa, a następnie przeniósł dłoń na głowie i wziąć od ujścia ptaka znaleziono Yarik.
Ale były wspaniałe wiosną i jesienią, kaczki lecieć na południe, a zakończyliśmy nasze polowanie. Ale chciałem polować nawet w zimie. A ja, po uzgodnieniu przez telefon z właścicielami taksówek Yvette, przywieziony z Moskwa Kobelkov rudzielca, który nadano przydomek RAM. W uprawie niego zainwestowałem całą swoją wiedzę na temat hodowli psów. W Moskwie, Ram zostało zaszczepione przeciwko nosówce. Podczas gdy w Sarańsk nie był sztuczny Foxhole i poszedłem Ram pierwszy pritravku regionu Penza. Na pierwszym pritravku Ram zaatakował przynętę tak lisa, że ​​można by pomyśleć, gdyby powiedziała mu przed tym momencie coś wielkiego drażnić.
Na wystawach Ram na zewnątrz zawsze dostaje „doskonałe”, a próby w Moskwie, Penza, Uljanowsk otrzymał pięć certyfikatów III stopnia. Jego sława w całym regionie Wołgi. Mam często zadzwonił telefon mieszkanie, a właściciele taksówek uzgodnili kojarzenia ich psy z pamięci RAM. W potomstwie 82 miał szczeniaka. Przyniósł mu taksówkę z Niżnego Nowogrodu, Czeboksary, Penza, Bednodemyanovskoye.
Ram był doskonałym myśliwym. Przed nim, ja produkował lisa z psem i jego przyjaciele chcieli wziąć lisa z psem. I ta chwila nadeszła. W sobotę, 28 grudnia wieczorem została ona nagrzewa i padał deszcz, ale rano wyczyszczone, a temperatura spadła do -10 ° C. I Rem poszedł na polowanie na lisa. To był słoneczny poranek. Wszystko było pokryte świeżym śniegiem.
  Wszystkie stare utwory zostały całkowicie wprowadzone. I zbliżył znanego otwór znajdujący się w bocznej krawędzi lasu. Nie osiągając go około stu metrów, widziałem ślady dużego lisa. Dla niego należy postrzegać jako otwór lisa i podszedł do niej. Przed dotarciem do otworu 20 metrów, zatrzymałem się nad nim. Cicho wziął plecak, torbę, w której siedziała izolowany Ram i uwolnił go. To był jego pierwszy egzamin dojrzałości na polowanie. Na pożegnanie, szepnęłam mu do ucha: „No, moja droga, nie nie ..!” Ram natychmiast zapach lisa i prowadził podnieceniu szlakiem w dół do otworu, a następnie Ponor. Minutę później, usłyszałem z głębi swych norach hazardowych, przenosząc na dołku szczekaniem. Trzy minuty później wyskoczyła, pobiegł do pobliskiego otnorku i zniknął w nim. Następnie, po prostu co kilka minut od otnorka usytuowany naprzeciwko mnie, na tle musujące śniegu płynął powoli dwa ciemne uszy Fox, a za nimi, a całą głowę. Fox zamarła, nasłuchując. Po wypaleniu głowę zniknął, jakby utonęła w śniegu. Szybko pobiegł do otnorku i zobaczył, że naszą pierwszą produkcję z pamięcią RAM. To był piękny, duży lisovin. Wyciągnąłem go i umieścić otnorka w śniegu obok nory. Kilka minut później z tego samego otnorka z kompulsywnego szczekaniem wskoczył Rem. Widząc lisa, wpadł na nią i zaczął gniewnie Wag.
Z Ram mamy ładne polować swoją dekadę. Dla niego byłam jego syn Reef jak rycie mniej interesujące niż jego ojciec. On, jak mój foksterier Yarik, wolał polować na kaczki, słonki, przepiórki.
Kiedy Rafa miał dziewięć lat, zacząłem myśleć o seter. Spotkanie z mojego następnego psa nie jest długo czekać.
Moja żona i ja byliśmy na innym republikańskiej wystawie psów myśliwskich i nagle usłyszałem, jak ktoś już na horyzoncie powiedział swojemu przyjacielowi, że wskaźniki pierścieniowe i spaniele podszedł do mężczyzny z mamą Seter angielski i trzech szczeniąt. Moja żona i ja od razu znalazł nowo przybyłych i kontrolowane szczeniąt. Te trzy cechy jasnego, symetrycznego czarno nakrapiane kolorem szczeniaka. Żona natychmiast wziął go w ramiona, przytulił ją, mówiąc: „To będzie nasz” i nie była w błędzie. Wszystkie trzy szczenięta były węzłów, więc nie mam wyboru płci. Zapytałem właściciela, czy szczenię posiada rodowód i usłyszałem odpowiedź twierdzącą. Podszedłem do sądu przez policję EA Degtyarev i poprosił, aby wybrać jedną z trzech sióstr lepiej na zewnątrz. Ku mojemu zadowoleniu, zwrócił się do samego szczeniaka. Problem został rozwiązany, a po koncercie poszliśmy do jej mieszkania ze swoim nowym najemcą, przedstawiciel słynnej rasy psów myśliwskich wskaźników. Ponieważ większość psów myśliwskich, z którymi klasyki literatury rosyjskiej: Aksakov, Turgieniew, NA Niekrasow, M. Prishvin, Tołstoj, AA Fet i inni. Niektóre z tych faktów dają nam nadzieję, że szczeniak wyrośnie z mojego wybitnego psa myśliwskiego.
Raz w sierpniu 1999 roku otwarto polowanie na ptactwo, I z 3,5 miesiąca Dahlke poszedł na polowanie. Klasyczny poligonie mojego psa nie było, ale po przeczytaniu wszystkich informacji dostępnych dla mnie i moich znajomych polowania literaturę na ten temat, mam coś pożytecznego w tym kierunku został wykonany. Jednak mój pies dziedziczność były unikalne cechy, które spadły na nią z czystej przodków. Stało się jasne, od razu na pierwszym polowaniu. Dahl z wielkiej pasji myśliwskiej do pełzania galop pracował z niesłabnącą energią rano do późna w nocy. Nawet w ciemności, kiedy wróciliśmy do domu z polowania, wciąż kontynuował poszukiwania. I musiałem zabrać ją na smyczy.
Inteligentne cętkowany pies kolorystyka jest bardzo dogodna do polowania, to było wyraźnie widoczne nawet w gęstej trawie. Biała plama na czole świecił jak latarnia, to nie jest czas, aby pokazać mi lokalizację biurku. Jako niebieskawym płomieniem płomienia ona unosiła się przede mną w hakowej krzew jesienią żółte trawy. Ale w pełnym galopie nos złapać zapach grze, zdecydowanie zwolnił, odwróciła głowę z prędkością światła w złym kierunku, a ciało doprowadza się pod kątem do linii pierwotnego ruchu. Piękny, puszysty ogon, pióro, opisując łuk w powietrzu, dorisoval urok obrazu. Pulsacyjne prihvatyvaya zapach gra, Dal wykonane namiętny potyazhku, koniec, który udaje się powoli napięcia wielu miejscach i pozycjach, zastygł w szafie. Pose rack było inaczej: wysoko stojący, kucanie na czworakach i leżącej. To zależy od rodzaju gry i jej wysokości. I zbliżył psa z tyłu, przygotowany broni. Dahl stres ostrzegania ukosa spojrzenia w moim kierunku. I pogłaskał jej drżały nerwowo wstecz i powiedzieć: „Dobrze, być” zatrzymał się na chwilę, rozkazał: „Chodź” Zrobiła kilka szybkich kroków do czai ptaka, i nie mogła znieść walkę z psem, poleciał hałaśliwie.
I wielokrotnie przekonany, że gdyby mnie nie było w pobliżu psa, który przechodzi przez cały dzień, nie chciałbym zobaczyć jeden ptak. Najczęściej gra najpierw próbuje uciec, ukrywanie w trawie przed ryzykiem, a następnie położyć na niskim poziomie. ona często prowadzi do kilkudziesięciu lub nawet kilkuset metrów. Ale kiedy myśliwy idzie do psa, gra nie zostanie pominięty.
Na przykład, mówić o tylko jednym przypadku na naszej polowania. Szedłem wzdłuż małego bagna, znajduje się na dole głębokim wąwozie. Nie znajdując tam kaczki, zdecydowałem, mająca strome zbocze, by dostać się na polu. Nachylenie to pocięto wąskie jary i doliny. Pokonanie wszystkich przeszkód i wyszedł na równinę, westchnąłem z ulgą. Ale byłem zadowolony na długo. Dahl, przecinając mi drogę od prawej do lewej, była głośno zasysające powietrze i „jęczeć”, jej ogon ciężko pracował, było jasne, że jest ona na bieganie od nas w dół do dolnej części gry wąwozu. Poszedłem za nią. Zeszliśmy do wąwozu porośniętego krzakami. I zaledwie metr od krzakach Dahl popełnił stoiska. Dałem komendę „naprzód!”, A po kilku krokach tuż pod krzewami donośnym trzepotanie skrzydeł róża cietrzew potomstwo.
Podsumowując, polecam do kolegów myśliwych, a zwłaszcza tych, którzy, jak ja, które osiągnęły już wiek emerytalny, do zakupu psa szczeniak seter. W ten sposób odnowić na kolejny dobry dziesięciu lat swego polowania i napełnić go znaczenia i piękna.

Figury B Ignatiew