Norweski ogar

William Dunker - hodowca, który został nazwany na cześć psa. udało mu się przejechać czystej Beagle rosyjskim i niemieckim, a raczej norweski. Po tym, hodowca hodować trochę dodane higerhunda i francuski pies. Następnie przekroczył Foxhound angielski. W wyniku tych wszystkich zawiłości rasowy, odwrócił wizualnie atrakcyjny pies z bardzo mięśni ciała. Pies ma wielki talent, dzięki co stało się doskonałym łowcą zająca. Fakt, że to było modne do polowania zająca „dla widzących” w Europie 19 wieku, co oznacza, że ​​tylko przy użyciu węch. Pies doskonale poradzić sobie z tym, w związku z tym, i to jest często używane.

Norweski pies lub „Beagle”, chciałem zadzwonić jej Dunker, jest przystojny pies, o przezroczystości szkielet. U psów tej rasy głębokiej klatce piersiowej, silnych kończyn, mięśni i kompaktowych łapach. Wysokość kłębu norweskiego beagle 56 cm, ciężar - 18 kg. Pies ma długi pysk cienką dyskietki uszy, zasadzone na wysokości oczu. Norweskie ogar oczy są ciemne niebieskie i ottenkov.Okras ogar, głównie czarne lub marmur. Włos jest krótki i gładki, potrzebuje stałej, ale nieskomplikowany starannością.

Norweski pies nie jest zbyt dobrze znana w Ameryce i Anglii. Faktem jest, że miejscowi myśliwi są przyzwyczajeni do oglądania w myśliwego Hound, wpada do głowy powinny być poszukiwane. Norweski pies nie jest tak. To pies, który pracuje na szlaku, jak prawdziwy profesjonalnego detektywa, bez zbędnego pośpiechu, ale pewnie i wyraźnie.

Beagle psy, w tym Norwegii, pracują dobrze w lesie. Norweski ogar, ponadto działa doskonale na górski krajobraz i nie stroni głębokim śniegu. To jest prawdziwy myśliwy nie oceniono kultury zachodniej, ale rozwijają się w rozległych równin północnych rozległych.

Naturalnie, Norweski pies - nie było dla środowiska miejskiego. Ona musi żyć na wsi, z dala od miasta, w pobliżu lasu. Szczeniak powinien odstąpić od niemowlęctwa do polowania, więc zaczął się przyzwyczaić.