Moi przyjaciele - szympans

- W miejscowości Pavlov. Konechnaya.- dyrygent - starsza kobieta w jasnej chustce - gospodyni przeszedł przez kabinę avtobusa.- dotarliśmy. Instytut tam - wskazała w kierunku domków ostrokryshih w parku po drugiej stronie ulicy.

Więc tutaj są, słynny Koltushi. Tutaj w latach 30-tych Iwan Pietrowicz Pawłow przeprowadził swe niezwykłe eksperymenty na aktywność wyższy nerwowego, oto on i jego współpracownicy badali zachowanie człekokształtnymi małpy. Pewnie, że jest na stawie, który błyszczy się w buszu, zostały dostarczone obecnie znany na cały doświadczeń światowych na tratwie z Rafael. Po prostu nie mogę w to uwierzyć. Kiedy w 1975 roku, przyszedł do niego, niosąc naręcza kwiatów, słowa miłości i wdzięczności za lekcje ciężkiej pracy, uczciwy stosunek do pracy, uwagi i życzliwości do ludzi, że każdy z nas w Muzeum Antropologii Uniwersytetu Moskiewskiego został obchodził swoje osiemdziesiąte urodziny, ciąg uczniów w każdym wieku i pokolenia dałem naszego nauczyciela.

W starym budynku uniwersytetu na mchu, w małym pomieszczeniu na prawo od wejścia do Muzeum Antropologii, że mieści się laboratorium antropogenezie. Pokój był podzielony na dwie starej szafy wysokiej. Trzymali kolekcję czaszek, modele znajdzie od Australopithecus, Pithecanthropus, neandertalczyka - materiały informacyjne dla klas pochodzeniu człowieka. Po prawej stronie obudowy - studium Michaiła Fiodorowicz. Gość, siadał na krześle, komfortowo wciśnięty między biurka i szafki.

- Kochanie! Cóż, co powiedzieć, prawda?

Michaił Fiodorowicz zamknął oczy i pokręcił głową. On zawsze tak więc zanim powiesz coś ważnego.

- Zachowanie małp To daje nam bezcenny materiał dla zrozumienia kwestii pochodzenia człowieka. Jest to bardzo dobry temat - badanie stosunków towarzyskich w wyższych i niższych małp. W tym - Wrodzone środkiem komunikacji.

W tych latach, między innymi, z etologii w naszej nauki nie zostały jeszcze omówione.

Michaił Fiodorowicz wyjął z bocznej kieszeni kurtki jego słynny note-book. Miał adresy i numery telefonów wszem i wobec. Gęsto zapakowane jego nierówna, drżącą rękę, miała jednak zawiera wszystkie informacje. A pomiędzy arkusze jej mały papierowych kwadratów zainwestowano dodatkowe adresy i numery telefonów, wyciągi z książek, bibliografii z nutami: „Dla Saszy 3.” „Dla Lena”, „Dla Nataszy”, „Tatiana Dm ..”

Jest Instytut Fizjologii - w Koltushi - bardzo interesująca praca doprowadziła młody naukowiec Leonid Firsov.

- Najważniejsze - nie bój. Małpy czuć, kiedy się boją, i stają się agresywne - nauczał mistrz laboratorium i „Bóg” koltushinskih małpy Leonid Firsov.- Postąpienie spokojnie, pewnie, przyjazny.

Nasze małpy ścisły reżim. Wstać siebie - o świcie. Na 8.30 - śniadanie, po śniadaniu - eksperymenty w 12:00 - obiad w 5 pm - kolacja, a następnie - sen.

Śniadanie, obiad i kolacja, nowe oddziały powitały z entuzjazmem. Słysząc dźwięk talerzy i misek na zapleczu, zaczęli się spieszyć na klatce, szczęśliwie prześmieszny, wspiął się na trapez z sufitu, kołysząc kilkakrotnie przeleciał w zakratowanym ściany przylegające do pomieszczenia gospodarczego i zręcznie przeszedł między palcami dłoń bary poślizgnął się na podłodze zajmuje położenie początkowe przy stole. Byli „delicious” sposób, bez wpływu obcych cywilizacji. Owsianka jedli z miski - łyżkę lub ręce. picie mleka z kubków. Jednak pianka lubi złapać palcami. Jeżeli mleko lub kaszka była gorąca, wiesz jak fajnie - dmuchanie na nich, śmieszne ottopyrivaya wargi. Ale gdy stół został doręczony Fruit - banany czy pomarańcze - Noble maniery natychmiast zapomniane. Ściskając w palcach zaczepione smaczne owoce, zęby małpy i rozłożył ręce, a gdy dotarł słodki miąższ, ssanie, jęcząc i pokryahtyvali przyjemność.

Po śniadaniu - pracy. A następnie w laboratorium drzwiach pojawił się znak: „Nie wchodzić. Idąc doświadczenie. "

Zwykle nie było drzemka po obiedzie. W ciepłej słonecznej pogodzie przetłumaczonych małp „do kraju” - w lecie wolierze w parku. A zimą pokój w tym czasie rozpoczęto wiosenne porządki: po raz kolejny dokładnie wcierać z chlorowaną wodą, podłóg, okien, ścian, barów, a nawet sufity, smażone w głębokim tłuszczu z użyciem lampy ultrafioletowe powietrze. W przeciwnym razie jest to niemożliwe. ciało małpy podatne na infekcje, szczególnie tutaj, w północnych szerokościach geograficznych Leningradu.

Z tego samego powodu należy unikać zakażenia, obcy w laboratorium niepotrzebnie nie jest dozwolone. Ale tak, jeśli tu - jeśli należy umieścić na świeżym płaszcz, zmienić buty, umyć ręce.

Po obiedzie - rekolekcje. Gdy tylko zaczął się ściemniać, szympansy akceptowane pościel. Długie dysze i są zajęci w swoich łóżkach - drewniane skrzynie na nogi, długi czas za każdym razem miażdży pod sobą maty i koce, organizowanie podobieństwo gniazdo... Wreszcie wszystko było cicho. Tylko sporadycznie senna cisza laboratorium nagle przerwał westchnienia, okrzyki, a czasami chrapanie śpiących małpy.

Najpierw był trzy małpy. Nova, Lada, Riza. Czerwonawo-brązowy, piegowaty Neva - tyran i kręcić. Rozdarty płaszcz - jej praca. Lada - flegma. Ma ciemne włosy. Koścista twarz, oczy raskosinkoy. Cóż, niepoważne i histeryczny Ritsu - siwienie i łysiejący, generalnie nikt nie mylić.

Riza był najstarszym z trzech. I chociaż w laboratorium wiedziała, że ​​nie było więcej niż piętnaście lat (a szympansy żyją do 40 lat - 50), pieszczotliwie nazywa ją staruszkę. To naprawdę wyglądało trochę starej kobiety zgarbiony i zła był straszny tchórz. Każdy obcy przedmiot czyni ją bardzo prawdziwy furia.

Małpy pokonać siebie na plecach, z trudem, noszone na ścianach i suficie celi do góry nogami. I roześmiał się. Tak, tak, śmiech, bo małpy wiedzą, jak się śmiać. Oczywiście, nie jako człowiek, ale w sytuacjach bardzo podobnych do tych, w których ludzie się śmieją.

Lada i Neva - nierozłącznymi przyjaciółmi. Oni żyją w tej samej klatce. Przecinanie tylko podczas eksperymentów, a nawet wtedy nie zawsze.

Lada spokój i filozoficznego. Uwielbia siedzieć na półce na zadzie i odpoczynku w policzek na dłoni, patrząc przez okno. Neva - ucieleśnienie aktywności i przedsiębiorczości. Nie siedź za minutę bez pracy. Skovyrivaet farbę z prętów siatki, próbuje usunąć drzazgę z palca nieistniejące, a następnie, po stwierdzeniu gdzieś szmata „wash” podłoga, naśladując czyszczących. Dzięki nim można zrozumieć pojemność słowa „ape”. Dla tej części Newą był niedoścignionym kochanką. Znajdź jakąś drzazgę, wspiąć się na Lada na półkę, chwycił ją za ramię i zaczął kłuć palec. Ona wyciąga i chowa śmieszne zęby w powietrze - tak jak my, gdy nagle nakłucie lub urazu. Neva przyjrzeć przyjaciela i dołączone do palca z góry określoną kawałek papieru lub kawałek waty. Nie pomyłka - w przeddzień małp pobierano krew z palca. Neva "małpa".

Zmierzyć ciśnienie krwi. Warto marudzić Leonid Neva właśnie tam. Szybkie nawijanie w mankiecie ramienia Lada, zaczyna stara się wycisnąć żarówkę gumową, a następnie skoncentrował się na patrząc na wskaźnik. Wszelkie że ten mankiet swobodnie zwisa ladino rękę, bez względu na to, co rura gumowa, która prowadzi powietrze do mankietu jest odłączona. Zewnętrznie, to robi to, co powinno być.

Różnice w rodzaju uderzenia i Neva Lada we wszystkim, nawet w drodze tam. Lada posiłku dla spokoju, bez pośpiechu. Długo uważany byle pomidor, przynosi go do nosa, wąchania, powoli nadkusyvaet i zaczyna ssać sok powoli. Nie jest niespodzianką, nawet świeże morele w maju. Neva jeść szybko, w rzędzie, pozostawiając nic. Zwyczajne rabarbar może spowodować jej radość, a ona zjada ze smakiem, soczyste łodygi skrzypienie i sapiąc z przyjemnością. Były jednak i porażki. Och, wydaje się, że może być smaczniejsze niż świeże truskawki z cukrem. Więc nie. Neva raz chciał go jeść, istolkla pięści w misce, a potem długo i starannie rozmazany na twarzy i rękach aż do łokcia jest bałagan i chodził cały dzień, jak lider Redskins.

Postacie czasami oceniać ale charakter pisma. Nasz małpy pismo było wyraźnie odzwierciedlać charakter. Lada i Neva uwielbiał rysować. Ale w jaki sposób różni się było z nimi. Lada, pomusolit ołówek w ustach, skrupulatnie wywnioskować gdzieś w kącie pręty blachy i maleńkich haczyków. Newa szeroki charakter scharakteryzowano za pomocą innego sposobu rysunku. Ostre, zamiatanie ruchy, ona szybko przekreślone - wewnątrz i na zewnątrz, w sposób losowy, z jednego rogu do drugiego - cały arkusz i szybko pobiegł za następnego.

Najbardziej gorączkowy był dzień kąpiel.

W godzinach porannych na zapleczu rozpalony piec, woda podgrzewana. Ritz wolała kąpać się sam, z wyjątkiem asystent w laboratorium Maria Nikołajewna. Lada i Neva traktowane przychylnie do pomysłu kąpieli. I tu były nierozłączne. Leonid wziął rękę Lada, Lada zabrał rękę Newy, Neva wyciągnął do mnie rękę i poszliśmy do łazienki.

LADA, jak zawsze, była chłodna i przerwy w gorącej wodzie z filozoficznym spokojem. Neva, ale niespokojnie wokół i ciągle ocierając nos wierzchem dłoni, podszedł zataczając się do łazienki i próbował wody z palcami.

procedurę soaping, umyciu i twarze ich znosił dzielnie - wiedzieć, że przed minut przyjemniejsze prysznicowych. Może woda płynąca z góry, przywołuje mgliste wspomnienia i przelotne opady deszczu. Mimo że szympansy w domu bez entuzjazmu tolerować deszczową pogodę, tu w Leningradzie, ciepły deszcz był prawdopodobnie im przyjemny. Lada i Neva popychanie, głośno uderzając siebie na mokrej plecach, unieś głowę do góry i wystaje jej dolną wargę, próbując złapać ją w strumieniu wody. Czasami próbowałem mydła. I po kąpieli przez długi czas iz przyjemnością popijając ciepłą słodkiego mleka.

Lada i Neva były dobrze oswojone, posłusznych małpy i nie są niebezpieczne dla ludzi, szczególnie dla tych, z którymi jesteś zaznajomiony. To pozwala nam wyprowadzić je od czasu do czasu w świetle. Pewnego dnia poszliśmy do parku. Jak zwykle, Leonid wziął ją za rękę Lada, Lada wziął rękę Newy, Neva wyciągnęła rękę do mnie i poszliśmy na spacer. W każdym razie, chwycił linę. Nigdy nie wiadomo. Still zwierzęta. Nagle potrzebują smyczy.

szympansy zwykle poruszać się na czworakach, opierając się na kostkach naziemnych palców - ręce były znacznie dłuższe niż nogi. Krótkie odległości motut przejść na nogach, prostowanie. Nasze małpy wolą chodzić w parku pogalopował na czworakach. Ale oni trzymali się za ręce i nic nie robić, ale kuśtykać statecznie obok człowieka na swój obraz i podobieństwo.

Na spacerze postanowiliśmy połączyć przyjemne z pożytecznym małpom dla nauki i umieścić eksperyment in vivo, aby zobaczyć, czy będą rosły od kołyski po ośmioletniej niewoli, szympansy budują gniazda. Darmowe jeszcze całkiem małe shimpanzyata spróbować naśladując dorosłych, budować je na noc. Nasz przykładowy małpy nie został wzięty z nikim. Więc zdecydowaliśmy, aby dowiedzieć się, czy istnieje wrodzona zdolność szympansów do budowy gniazda?

Możemy ustawić sobie żadnych celów. Małpy silnie dopiero ich przypadku. Jakie gniazda! Względna wolność od poszedł do głowy, że mieliśmy tylko tyle, aby powstrzymać ich gwałtownej radości. Lada i Neva biegał trawniku, wspinał się na drzewa, wymachując rękami, zostały przeniesione - aczkolwiek raczej niezgrabnie - z gałęzi na gałąź. Nieopisany radość zostały przyniesione zielonych jabłek. Nie na talerzu - umyć i sparzyć wrzącą wodą, ale prawo na drzewie. Małpa, w pozycji stojącej, zatrzymał się obok jego gałęzi i zerwane jabłka, rozglądając się ukradkiem. Następnie Neva wspiął jabłonią i, pochylając głowę, pokazowo stał nadkusyvat wszystko wisi w jednym rzędzie obok jabłek. Potem rzucili się z powrotem przez łąkę ...

Pewnego ranka, po części izolatora usłyszał płacz dziecka szympansa. Podawać nowy głos. Małpy został poruszony. Lab wypełniona wyciem - cechą charakterystyczną podniecony krzyk szympansa. Małpy biegały wokół klatki, wspinaczka wyższe na siatce, wyciągając szyje, próbując zajrzeć do aresztu. Wreszcie, okres kwarantanny dobiegł końca, a pięć lat Rose miała spotkać się z ich krewnych. Nie wiem, kto martwi się więcej - małpa lub personel laboratorium. Jak o

izoydet spotkanie? Nie gryzie, czy stare baby małpa boli? Obawy okazały się bezpodstawne. Na Ritsa przemówiła nagle instynkt macierzyński. Zawarł ramionach Rosa, mocno przytulił ją, a długi, zamknął oczy i krzyknęła. To było zupełnie nam nieznane, nigdy nie usłyszał krzyk. Po długim czasie Rozejrzała się, powąchał, przeszukano Rosa, od czasu do czasu delikatnie wciskając ją do siebie i cicho krzyczeć.

Rok później, w laboratorium ma kolejną niesamowitą żałosne stworzenie - Dwuletni shimpanzenok Bodo.

Kochał ciepłego słodkiego mleka.