Japoński Bobtail: ta tajemnicza ogon

Pomimo faktu, że rasa ta jest znana jako „japoński”, największy wkład w jego rozwój nie mają japoński. Tak, teraz rasa stała się dość często i jest nawet uważany rodem, ale teraz te krótkie bielik koty, aby być uczciwym, japońskie ulice nie biegać tam iz powrotem. W rzeczywistości, aby spotkać Bobtail nieznanego pochodzenia w Japonii może być tylko w odległej prowincji, w bardzo małych ilościach.

Jednak mimo to można racjonalnie odnieść do Japoński Bobtail rodzimych ras. Jest to przede wszystkim ze względu na fakt, że przodkowie japoński Bobtail utworzonej w oderwaniu od geografii, który jest również wspierany przez powodów politycznych. Jak wiecie, Japonia, jako narodu wyspie, prowadził politykę samoizolacji i niezbyt privechala na ich ziemi cudzoziemcom.

Po drugie, ponieważ japoński Bobtail przypisywano zdolność do przynieść szczęście i szczęście, pomogło nawet jeśli nie jest zbyt skoncentrowany, ale nadal wybór hodowli i selekcji.

Bobtail mieć kręcone ogon, on wygląda jak fasola, stąd nazwa tej rasy.

Mimo wszystko, jeśli kot z krótkim ogonem może przynieść szczęście, to będzie jeszcze lepiej hodować koty z krótkim ogonem, zamiast długo bielik. Jeszcze lepiej, jeśli są one tricolor. Najprawdopodobniej średniowieczny japoński rozmawialiśmy o tym. Najszczęśliwszy Variete uważane czerwony Harlequins i koty skorupa żółwia, które zostały podane nawet swoją nazwę - „Mi-ke”. Chociaż, oczywiście, że należy rozumieć, że o wszelkich standardów rasy nie wchodzi w rachubę, a także eksperci, którzy mogą ocenić te „Mi-ke” nie był w Japonii.

To jest praca wykonywana dla Japończyków i Amerykanów w ostatnich dziesięcioleciach. A Amerykanie dali Japanese krótkowłosy własną nazwę Anglo-Saxon - Bobtail. Popularna literatura stwierdza, że ​​japońskie koty hodowlane zachowują się po prostu jako „prostą A”. Oni nie produkują żadnych bezogonowy lub tailed potomków, urodzeniu kociąt jak siebie. O to samo o wychowane i hodowców, którzy nie drutach jego Bobtail z innych ras. Doprowadziło to do tego, że Bobtail został uznany przez CFA jak najszybciej, a nawet pozwoliła zdobyć mistrzostwo stanu.

Japonia przyniósł tylko krótką OES. W latach siedemdziesiątych lat, jak już wspomniano powyżej, w amerykańskich przedszkolach pojawiły się już, a osoby długowłosy. Jeśli uważasz, że się do hodowców, stało się spontanicznie, jak japoński Bobtail nikt skrzyżowane z długowłosych ras. Jest to możliwe w tej kwestii, ale to jest naprawdę sprawa. W końcu Amerykanie byli zupełnie pod wpływem siły do ​​wycofania kota sobie gen recesywny dla długowłosy. W skrócie, historia japoński Bobtail, już jak skała kulturowego, wygląda zaskakująco dobrze.

Chociaż należy zauważyć, że liczba amerykańskich ekspertów mówi, że w ciągu ostatniej dekady, japoński Bobtail stał jakiś bardzo uprawiane, jeśli nie prawie w domu, sofa. Sprowadziliśmy koty miał długie ciało, wysokie nogi, głowy były vysokoskulymi, trójkątne formy rzeźbiarskie i prawdziwie, a ciało było duże. Obecnie wielkość bardziej uśrednione, a ich głowy są uproszczone. Niestety, chociaż trudno powiedzieć, co było przyczyną tych metamorfoz: japońskie nieoficjalnych zwierząt skrzyżowania z kotami z Ameryki lub metoda rozcieńczania wsobnego nadmiernego polegania.

Mimo to, nie ma prawie najciekawsze jest dziedziczenie z najbardziej interesujących cech japoński Bobtail - unikalny krótkim ogonem. Jeśli uważasz, że słowa hodowców, powodując zniekształcenia i skrócenie mutacji ogon jest recesywny i nie ponosi odpowiedzialności za ewentualne negatywne konsekwencje zwierząt. To stwierdzenie jest bardzo podobny do prawdy. Rzeczywiście, żaden kłopot z jego listwy w dół z tyłu nieprzyzwoite krótkim ogonem, bobtail, najwyraźniej nie. Brak deformacje kręgosłupa w japońskiej Bobtail nie zaobserwowano: na nich prosto i długo. Interesujące jest to, że większość kotów długoogoniastymi charakteryzują długie tylne nogi. Ale ogon Japoński Bobtail wice versa krótkie nogi i jak długo ogonami kotów wyraźnie dłuższy od przodu. Z tego powodu, Bobtail bardzo dobrą wspinać się i skakać. Z tego powodu zaleca hodowcy z kotek, uzyskały Wspinaczka: sztuczne drzewo, przeznaczone do ćwiczeń dla kotów.

To po prostu nie jest jasne, w jaki sposób udało się zidentyfikować mutacje recesywne, unikanie przekraczania japoński bobtail z długim ogonem gatunków. W amerykańskim popularne czasopismo «Cat Fancy», jeden z artykułów stwierdza, że ​​charakter dziedziczenia mutacji została określona następująco: jeżeli krzyżówki dwóch osób nie stwierdzono przypadków narodzin długoogoniastymi zwierząt, więc gen korotkohvostosti jest recesywny. Należy zauważyć, że takie uzasadnienie, delikatnie mówiąc, bardzo wątpliwe. W końcu, amerykańscy hodowcy mogli mieć szczęście i tak, Bobtail, które były w ich hodowli, były homozygotyczne dla dominującej mutacji. Dane zawarte w niniejszej recesywnych mutacji, które są oparte na tym, co nie jest jasne, niestety, jest bardzo rozpowszechnione publikacji drukowanych kotów.

Ale jest z wielkim zainteresowaniem Zdaniem Prezesa genetyczny Komisji TICA Gloria Stephens, który wykorzystuje swoje własne dane, nieznanych ogółowi społeczeństwa, mówi korotkohvostosti genów, które są Japoński Bobtail jest albo dominująca lub semidominujące, ale nie recesywny. Pytanie brzmi: „kto wierzy”? Niestety, pytanie wciąż pozostaje bez odpowiedzi. Z całą ufnością możemy powiedzieć tylko jedno: w obrębie genu rasy korotkohvostosti Słynna zauważalnych zmian stopnia manifestacji mutacji. Haczyki ogona, narożników i zagięć różnych zwierząt tworzyć różne kombinacje. W tym przypadku, można zachować swój ogon mobilności, ale może i umocowany w jednej pozycji. Czasami haki i wygina przeplatane stosunkowo długich odcinkach prostych. Część tylna „widoczny” zmienia się również czasami znacznie więcej niż czterech cali długości, co pozwala standardu. Kierunek ogon mogą być różne: z boku lub do góry. Idealnym „chryzantemy” i „pom-pom”, która dziedziczy się stabilnie wynik owłosienie linka krótkiego ogona i najprawdopodobniej są wynikiem ukierunkowanej selekcji.