Riddle payasnichestva i szlara sów

W sowy, jak już wspomniano, w poszukiwaniu paszy znaczenie danego słuchu, dla których istnieją różne urządzenia akustyczne. Jednak, aby skutecznie polować w nocy, nie wystarczy mieć głębokie poczucie słuchu. Musisz być w stanie dokładnie określić miejsce skąd dźwięk pochodzące od ofiary. Jak to przeprowadzić sowę?

Kto posiadał Sowy domu lub miał okazję obserwować je w naturze, nie mogłem pomóc, ale zwrócić uwagę na ciekawe zjawisko - payasnichestvo tych ptaków. Bez widoczna, pozornie powoduje, rysunek oka w dal, sowa, jak indyjski tancerz, czasami zaczyna metodycznie przechylając głowę w jednym kierunku, a następnie w innym kierunku, lub przesunąć je w kierunku pionowym. Ruchy te są w głównej szyi niemal nieruchomym ciałem.

Sowa twarz klauna wokół, zwłaszcza mniejszych gatunków i tych, których głowa jest ozdobiona uszy pióro, raczej komiczny. Czasami jest to po prostu trudno uwierzyć, że ptak siedzi przed tobą, a nie jakąś bajkową stworzenie bezinteresownie stara się pocieszyć. Jakie jest znaczenie takiego payasnichestva?

Zanim odpowiemy na to pytanie, musimy pamiętać, że to typowe dla ruchu w różnych gatunków sów pojawiają się w różnym stopniu. Najbardziej charakterystyczne dla nich sowy o szczególnie dobrze rozwiniętych szlara. Zauważ, że gra, naśladując Hunt, który można zaobserwować w wielu piskląt sowy, i zasadniczo zawierają te same ruchy, wyraźniej objawia się dopiero po rozpoczęciu tworzenia twarzy piór dyskowych. W sovyat te gatunki, których dorośli nie są wystarczająco zróżnicowane payasnichestvo szlara występuje względnie rzadko.

Te tajemnicze sowy ruch od dawna przyciąga uwagę zoologów. Początkowo były one połączone tylko z widzenia. Rzeczywiście, czasami wydaje się, że podczas gdy sowa czegoś przypatrując. Później jednak większość naukowców zgodzili się, że takie ruchy przyczynić się do dokładności lokalizacji dźwięków. Tak więc, po serii eksperymentów VD Ilyichev AG Czarny doszedł do wniosku, że wstrząsać głowy w płaszczyźnie twarzy tarczy w kierunku pionowym i poziomym, aby pomóc dokładniej przechwytywania dźwięku w płaszczyznach poziomej i pionowej. Pochodne tych samych ruchów wstrząsnąć głowy pozwala ptak wydaje się zlokalizować dźwięki równocześnie w obu płaszczyznach, osiągając wymierne różnice w sile dźwięku odbieranego przez jednego i drugiego ucha. Przemieszczenie głowicy strony do czterech lub pięciu centymetrów jest równoznaczne z jej obrót o pół stopnia. Ponieważ sowa odrzuca głowę w jednym kierunku, a następnie z drugiej strony, można przyjąć, że przesunięcie kąta jest równa co najmniej jeden stopień.

Sowy istnieje inny rodzaj ruchu głowy - pochyla, które mogą być odpowiedzialne za lokalizowania mniej lub bardziej znaczne odległości. Muszę powiedzieć, że odległość z której sowy zaatakował ofiarę, zwykle nie więcej niż cztery do sześciu metrów.

Co ciekawe, w wyższej szumu całkowitego można często wynika z powyższego ruchu lotsiruetsja i w przypadku braku sygnału audio pochodzące z ofiarą. Sowa jak sprawdza się. Ponadto fakt, że rodzaj ruchu głowy nie zawsze zależą od hałasów z otoczenia i odległości od ofiary, mówi niewątpliwą Znaczenie tych ruchów i wyświetlić. Być może, biorąc pod uwagę przedmiot z różnych kątów, sowa dostaje o nim i odległościach do bardziej wyczerpujących informacji, niż patrząc na niego bez poruszania głową. Warto zauważyć, że ruch lotsiruetsja są również charakterystyczne dla ptaków drapieżnych harpii (Harpia Harpia). Nawiasem mówiąc, ta prowadzącej codziennym życiu ptaków, jak sowy, są przedniej tarczy tworzy assurgent pióra po obu stronach głowicy, z tyłu głowy i szyi, u góry. Możliwe jest, że w tym przypadku ruch głowy i połączone z pragnieniem dobrze wyglądać ptaki do niczego.

Płomykówka (Tyto alba)

Jak zaobserwowano Roger Payne i Eke Norberg, potem VD Ilicheva i innych biologów, którzy badali mechanizmy adaptacyjne sowy orientacji akustycznych, sowa uszata, sowa stodoła i włochatka, a także, oczywiście, wiele innych sowy w momencie lokowania aktywny nie tylko zmianę pozycja szlara, ale również jego kształt, a nawet obszar. Staje się to możliwe ze względu na mobilność piór i fałdy ucha, tworzących przednią część napędu. Przeprowadzone w ciemnym strzelania wrażliwej na działanie promieni podczerwonych folia pełni potwierdziły to. Jeżeli jeden z fałd usznych w eksperymencie została ustalona w stanie stacjonarnym, sowa zaczęła przegap kiedy rzucony na myszy. Później AG czarne okazało się, że rozszerzanie szlara jest warunkiem dokładnego położenia w płaszczyźnie pionowej. Jest również możliwe, że mobilność szlara zwiększa asymetrię całego systemu radarowego.

Dlatego jest prawdopodobne, że przednie sowy napędowe - ten rodzaj urządzenia, zapewniając dodatkową dokładność gdy ofiara chce usłyszeć.

Jednak to nie wyczerpuje możliwych wartości szlara. Wiadomym jest, że tworzenie różnych gatunków sowy są wyrażone w tym samym stopniu. Na przykład, Barn Owl and Great Grey Owl płyta przednia wyraźnie widoczne, a przy sowy iglonogoy i sowa domu-to jest słabo rozwinięty. Przekonanie, że nasilenie szlara jest wprost proporcjonalna do stopnia nocnej aktywności tych ptaków nie jest nadawany. Ze wszystkich Sowa jest płyta przednia jasne znaleźć w brodaty, a mianowicie, że jest to najbardziej podatne na aktywność zmierzchu. W tym samym czasie, brązowy jastrząb-sowy, wystarczy aktywność w porze nocnej, nie ma praktycznie żadnego dysku twarzy. I te wyjątki to dużo.

Obserwując naturę różnych rodzajów sowy, łatwo jest, aby upewnić się, że polują na różne sposoby. Niektórzy (sowa uszata) potrafią cierpliwie czekać na pojawienie długich zhertvy- innych (polarnych i bagiennych sowy, wielu sów) połączyć z poletom- wyszukiwania podkaraulivanie Wreszcie trzeci (brązowy jastrząb-sowy) poszukiwaniu pożywienia głównie na skrzydle. W tym przypadku przedni maksymalna napędu, wytwarzanej w pierwszej grupie sów, w drugim często jest niekompletna, trzeci wyraża się bardzo słabo. Tak więc staje się oczywiste, że przedni napęd jako opcja, zapewniając dokładność lokalizacji ofiary, przede wszystkim, jest to konieczne do sowy, oparty na polowanie, które nie jest misja poszukiwanie i podkaraulivanie i potrzebował sowy szczególnie w czasie spoczynku, a nie podczas lotu.

Pomysł ten jest wspierany przez danych pośrednich. Płyta twarzy stopień nasilenia, jak się okazuje, całkiem wyraźnie związane z kształtem skrzydła i ogon, w zależności od charakteru lotu. Węższe i dłuższe niż skrzydeł, ogólnie mniej rozwinięte dysk twarzy. W niektórych przypadkach można przypisać inny wzór: jaśniej przód napędu, tym bardziej miękki upierzenie, i odwrotnie, sowy rozmyte dysku pióra konturu twarzy ogólnie trudniejsze, latający szybko i stosunkowo głośno. Dla tego rodzaju rzeczy podczas polowania nie jest niepozorny wygląd, a jego zdolność do przejęcia ofiary.

Możemy założyć, że dobrze zdefiniowana dysk twarzy - oryginalna cecha sowy obrazu i przejście od najbardziej charakterystyczny z nich podkaraulivaniya produkcja aktywnie szukać doprowadziło do wyginięcia niektórych gatunków mają adaptacje, które są przydatne w pierwszym przypadku, a drugi nieskuteczne. Utrata szlara w szybkich sowy latających można wytłumaczyć w inny sposób: ten ostatni zapobiega szybkiemu lot aerodynamicznie czyste.

Zatem pojawienie się sowy, w szczególności jego szlara można najprawdopodobniej określić styl jej polowania, obecnego rodzaju lotu, a nawet sugerują, czy charakterystycznej dla jego pisklęta gier, które symulują polowania. Funkcja i forma są zawsze powiązane, chociaż czasami ujawniają to natychmiast kończy się niepowodzeniem. Ale wiele pozostaje w postaci sowy jest niejasny. Trudno jest odpowiedzieć na przykład na pytanie, dlaczego niektóre sowy pióro uszy rozwiniętych (sowa uszata, sowy, łopaty), podczas gdy inne są nieobecne (sowy iglonogie, sowy, Sichik, Sowa) i dlaczego niektórzy dysk twarzy zaokrąglone (Sowa), w drugi - w kształcie serca (Barn Owl), a niektóre z rogami w kształcie przydatki (szara sowa - Rhodilus prigoginei, mieszka w górach Tanzanii, lub podobny do niej stodole sowa z Azji Południowo-Wschodniej - R. badius). Zawsze można znaleźć odpowiedzi na te pytania.

Literatura: Pukinsky YB sowy życia. Seria życia naszych ptaków i zwierząt. Cz. 1. L. Izd. University Press, 1977. 240 s.