Czerwona Księga Środkowego Uralu: zwierzęta

Bliski Uralu po raz pierwszy przez długi okres czasu wydała swój Red Book, stało się koniecznością, ponieważ w tym regionie są rzadkie gatunki zwierząt, które są na skraju wyginięcia.

rzadkich gatunków

Nie trzeba dodawać, ostatnio w południowych regionach regionu Kama można znaleźć w obfitości piżmaki, ale dziś nie ma danych na temat tego gatunku w regionie Swierdłowsku i regionu Perm może się pochwalić tylko kilka wystąpień tego zwierzęcia. Czerwona Księga Uralu zwierząt, które tylko dotrzeć do tych, które wymagają szczególnej ochrony, zawiera pięć gatunków ssaków:

• Europejska jeż

• Europejski norek

• Ushan

• nocek rudy

• staw bat

Wydaje się, że takie wspólne widok jaki sposób zwykły jeż bogate życie w rozległym kraju, ale w średniowieczu Uralu jej numery drastycznie zmniejszona. Jeśli region Perm posiada dużą liczbę osobników tego gatunku, aby spotkać się z nim staje się praktycznie niemożliwe w regionie Swierdłowsku.

Środkowy Ural posiada wiele gatunków nietoperzy.

krytycznie zagrożony

Jednak Czerwona Księga zwierząt Bliski Uralu Jest bardzo rzadki, zawiera je wszystkie, ponieważ są na skraju wyginięcia. Te rodzaje:

• staw bat

• Wąsaty nietoperz

• nocek rudy

• północnej bat

• borowiec wielki

• vespertilio

• karlik malutki

• Ushan

Najszybszy populacja kurczenie Usana powodu podatności na wpływ człowieka. W niektórych regionach, na przykład w regionach Swierdłowsku i Perm jest szeroko rozpowszechniony i najczęściej znaleźć w jaskiniach, ale ich liczba jest mała w obszarze Kama, co skłoniło go do obejmują liczbę zagrożonych gatunków.

Innym rodzajem zwierzęcia, których liczba stale maleje norki europejskiej. Czerwona Księga Środkowym Uralu, powiedział, że kilka osób już dziś można znaleźć tylko w mieście Kuszwa i blisko Pervouralsk.

Wszystkie rodzaje zwierząt, w odniesieniu do rzadkich lub zagrożonych w regionie wymienionych w Czerwonej Księdze. To sprawia, że ​​możliwe jest zastosowanie do tych bezprecedensowych środków ochrony, łapania i sztucznie pomnożenie, a następnie eksmisji na obszarach, gdzie nie ma międzygatunkowa konkurencja.