Ratel

Miód borsuk należy do rodziny łasica, i tworzy osobne gatunki występujące w Afryce i Azji. W Afryce, to zwierzę mieszka prawie wszędzie z wyjątkiem Afryki. Nie jest to także na Madagaskarze. W Azji, tego typu można znaleźć na Półwyspie Arabskim, w Indiach, a także w niektórych obszarach Azji Środkowej. Animal unikać gorących i wilgotnych pomieszczeniach. To nie podoba się pustyni i lasów tropikalnych, ale jest dobrze wyposażona w lesie i stepie stref. Co do góry, nie jest ograniczona wysokość 3 tys. Metrów. Powyżej przedstawiciela łasica nie zostanie podjęta i nie mieszka w wysokiej górzystego terenu.

Wideo: To ciekawe, 600: miód borsuk. nieustraszony bestia

Gatunek ten jest największym w Afryce wszystkich Martens żyjących w gorącym kontynencie. Długość korpusu sięga 55-77 cm bez ogona, który jest krótszy od 15-30 cm, wysokość ramion osiąga 25-28 cm. Suki mniejsze samców. Ważą 5-10 kg i 9-16 kg silniejszej płci. Głowa zwierzęcia jest szeroki, małe oczy. Uszy praktycznie niewidoczne. Jasny kolor czarny, kolor jasno określone. Górna część korpusu od głowy do ogona jasnoszary. Brzuch, biodra, twarzy i kończyn czarny. Na łapach są ostre pazury. Dają okazję do zwierzęcia doskonale wspinać się na drzewa. Skóra jest bardzo gruba i twarda. Ona nie może nawet ugryźć lwy. brzucha po prostu cienki. futro Zima Rośnie do długości 4-5 cm, a latem znacznie krótszy i wynosi 1,5 cm.

Wideo: miód borsuk przed zebra

Ciąża trwa 6 miesięcy. Ściółka zazwyczaj 2-4 ślepy cub. mleko karmienie trwa około roku. Matka jest młodsze pokolenie i pół roku. Potem zaczyna prowadzić samodzielne życie. Na ogół odtwarzanie tego gatunku jest bardzo mały. Miód borsuk mieszka w naturze nie więcej niż 16-18 lat. W niewoli, niektórzy ludzie żyją do 24 lat.

Ta bestia jest zasysane do samotności, ale w trakcie sezonu lęgowego są sparowane. Kopie dziury w ziemi. O długości na ogół zawierają od 1 do 3 metrów. W taki otwór znajduje gniazdowania i aparat. Wejście i wyjście jest, czyli nie ma części otworów. Bardzo rzadko używa burrow porzucone zwierzę lub mrówkojady warthogs.

Miód borsuk jest drapieżnikiem. Poluje głównie w nocy. Tylko w odległych i dzikich obszarach wyłowić dzień. Bestia różni się lęku i agresywności, tak rzadko atakowane przez innych drapieżnych zwierząt. Żywi się gryzoniami, ale nie boi się atakować i większe zwierzęta. Ta Fox, antylopy, ptaki. Również spożywa się jaja ptaków i różnych gadów. Wśród nich są jadowite węże, ponieważ nie mogą gryźć przez grubą skórę nieustraszony przedstawiciel łasica. W odniesieniu do odporności na trucizny, nie ma dokładnych informacji.

Carrion jest również zawarte w diecie miodem borsuk. I spożywane pokarmy roślinne. Ten owoc, owoce, korzenie i bulwy. Ale bardziej niż cokolwiek innego zwierzęcia kocha miód. Z tego i poszedł swoją nazwę. Ule słodkie kochanków zwykle znajdzie na drzewach. W tym przypadku, na ukąszenia pszczoły, że nie jest podatna. Ochrona jest też gruba skóra. Eksperci jednogłośnie twierdzą, że ten typ jest bardzo mądry. Aby dostać się do produkcji, zwierzę czasami używa Toolbox. On może przeciągnąć pniak drzewa, stoją na nim i dostać się do ula lub owoców.

Tego rodzaju sprawia, że ​​ludzie narzekali, że ataki drobiu. Bestia jest silny i może złamać deski w kurniku, lub dokonując tunel, dostać się do środka. Będąc wśród kurcząt, drapieżnik zabija wszystkich. To może wynieść dziesiątki ptaków.

Psy są bezsilni wobec agresora, bo nie może gryźć przez skórę. Ona nawet nie wziąć siekierę i widły. Jedyny sposób murowany - trafić na coś ciężkiego drapieżnik na czaszce lub udać się do strzału pistolet, ale nadal musi się tam dostać. Miód borsuk jest szczególnie niebezpieczne, ponieważ może zaatakować małe dzieci. Takie przypadki odnotowano w Indiach. I kolejna bardzo nieprzyjemny szczegół - małe i potężny drapieżnik jest wektorem wściekliźnie. Jest to typowe dla afrykańskich mieszkańców. Jeśli chodzi o liczby, to populacja nie jest zagrożone i utrzymywana na stałym poziomie.

Wideo: miód borsuk vs. Python