Pierwsze eksperymenty

Wideo: Clash of Clans - Pierwsze doświadczenia z górnikami

Wszystkie wskazówki i instrukcje do polowania o tym, jak zachowywać się lub działają w danej sytuacji, nie poparte wiedzą praktyczną, postrzegane lub chęć uczyć, albo są oceniane jako krytyczny, aby wywołać uśmiech lub nieufność; i tych, którzy mają więcej niż rok polowania, uświadomić sobie, że nigdy nie ma więcej niż przypomnieniem etyki i zasad postępowania na polowanie. Nic więc dziwnego, że piloci przed każdym lotem, niezależnie od doświadczenia zawodowego, odczytał mapę prefligtu przygotowaniu i po posiadaczy broni, jak i te związane z transportem działania są posiadacze źródłem zwiększonego zagrożenia dla innych.
Droga do miejsca stałego polowania trwa od czterech do pięciu godzin. Kiedy dowiedział się, że idę na polowanie, po raz pierwszy, nasze satelity, znalezienie darmowe uszy, objaśniał mi często ze śmiechu i żartów, całej swej wiedzy, które powinny być dla mnie dobre. Aby zrozumieć, co jest bardzo przydatne z tej sterty informacji, że to niemożliwe, ale fakt, że to polowanie „trochę” bardziej niebezpieczne niż piórem, tak myślę. Być może dlatego niemal wszystkich swoich pierwszych podróży, jeśli teren pozwala, starałem się znaleźć miejsce wyżej - poza zasięgiem Dzik odwetu. To wtedy po raz pierwszy znajduje się w pobliżu wody, choć mniej odwiedzane, co było widać ze szlaku, ale na wysokości. Stromym brzegu, on wali, przeciągając ogromny pień akacji wierzchołek, który odpoczywał w wodzie i korzeni zakleszczony w boulder gliny i piasku pozostał na wysokości dwóch metrów.
Wśród dziwacznych korzeniach rozwalony, nieznacznie modyfikując ziemię łopatę, mam. Bacznie słuchać dowolnej szelestem, drżąc ze wszystkich dźwięków, zaglądając do neprosvetnuyu ciemności, byłem obudzony przez około cztery godziny. Ale urażony dłuższej nieobecności księżyca, nawet on nie zauważył, kiedy śpi. Nagle obudził się i nawet nie rozumiem, dlaczego - nadal nie wiem, ale budzisz się tak samo, bo ktoś patrzy. Jest oczywiste, że coś jest nie w ludzi, mówi im, że nie są sami i ktoś nagle pojawił się obok niego.
Tak, że nie jestem sam. Poslesonnaya ocena opóźnienie przedmiotu mojej percepcji wzrokowej pozwoliło nam dokonać wstępnego wniosku: na 10 do 15 metrów ode mnie psa, który pojawił się podczas I drzemał. Rozwiązanie to ułatwia fakt, że światło jest jedna czwarta księżyca wyszedł był słaby, a co najważniejsze, nigdy nie widziałem dziki. W mojej wyobraźni, ale wydawało się dobrze karmione okrągły świnie, dziki, Bristly nie mierzyć, ale zgodnie z odpowiednim formularzu głównym. I tu w moich oczach - chudego psa na dość cienkie wysokich nogach, węsząc pysk ostre ślady pozostawione za sobą, powoli zmierza w kierunku kałuży wody. Bez żadnych ukrytych motywów, instynktownie sięgnął opierając się o pień drzewa pistoletu zresztą zrobił to tak niedbale, że rękaw surduta, raniąc ruch majtek bawełnianych, wykonane hałas.
Psy nie reaguje. Jakby ktoś miał ten lekki szelest uderzył głową zwierzęcia: on pochylił głowę w tej samej chwili, wykonany skok dwóch metrów na bok i odwrócił wzrok w moim kierunku. Spojrzał z ukosa od dołu do góry (tak jak po raz pierwszy dowiedział się, że świnie są jeszcze czasami spojrzeć w górę, jednak jego dzika odmiana), oczy szukając źródła strachu, ale nasze oczy nie mają czasu, aby spotkać. Zbierając broń do ramienia, I dotknął mały guzek cohered piasku, które spływały w zasadzce, ciągnąc z szumem własnym rodzaju. Młody wieprz już nie kusić losu i dowiedzieć się, kto jest tam przywitał go i odjechał z prędkością galopującego konia. Oto pierwsze wnioski, że zrobiłem dla siebie: zły sen na polowanie; Musimy być bardzo ostrożni o ubraniach i delikatnie, precyzyjnie i cicho uczynić ruchy rękami; blisko pistolet nie powinien być ciała obce, które mogą tworzyć mikrolavinu piasek w zasadzkę.
W rzeczywistości, na co narzekać - w pierwszym polowaniu udało się spotkać i poznać prawie dzika, oznacza dużo do pierwszego polowania zobaczyć na własne oczy, że podróż jakiegoś użytku. Brak wyników powinna być „wdzięczni” bardziej doskonałe niż mężczyzn uzbrojonych w dzika: najwyższym znaczeniu i protetyka słuchu. Najczęściej w tym konkursie wygraną „naszych mniejszych braci”, jak powinno być, inaczej polowanie stałby się nudny obowiązek produkcji mięsa i rozpoznaje je, mogliśmy tylko w telewizji, na zdjęciach lub w ogrodach zoologicznych.
W następstwie polowania musiałem zejść do „nieba” na ziemi i umieścić skradok bardzo blisko wody, usuwając z niego nie więcej niż 15 metrów. Było po prostu nie ma innego wyboru, każda ze stromymi banków w tym momencie odbiega od dołu, odwiedzany przez dziki, 30-40 metrów.
To było w połowie listopada, noce były długie i zimne, ale jeśli po prostu umieścić na wszystkich ciepłych ubrań, a następnie torturowany kontrastów termicznych. Wieczorem jest jeszcze dość ciepło, a siedzący w zasadzce zaczyna łagodzić stan. Jak holodaniya się ubrać cieplej. A dzisiaj, po raz pierwszy wprowadzone na drugi sweter, czapkę narty, a potem musiał zostać zastąpiony przez czapkę z nausznikami, ostatni akord było oddanie w jego buty i kożuch. Po gorącej herbaty skończyła, zaczęły do ​​ogrzania samą myśl o zbliżającym się spotkaniu z dzikiem. Żmudne czekać w ciemnościach została wreszcie nagrodzona. Na przeciwległym brzegu ode mnie, który rósł rzadki kamyshok, brzmiało to dość głośno zachętę chrząkanie, po czym usłyszałem częste festinating tramping przez krainę małych stóp. Oczywiście - rodzina przyszedł do picia.
Powoli, bardzo powoli podnieś pistolet, który leżał na prawym boku. W doświadczeniu z przeszłości jest polowanie swoją pozycję Mam zdefiniowane dla siebie jak najbardziej optymalny, pod warunkiem, że złoży szyi nie dotykają ziemi i pnie są skierowane do najbardziej prawdopodobnego wyglądu „wroga”. Wstaję bardzo ostrożnie umieścić kolbę na ramieniu, a tym suwak do pchania żarówki oświetla pit wodą. Sześć lub siedem wieloryby były w pobliżu wody, zgięty jak nad wanną, jakby podczas karmienia w domu. Latarka belka od lewej do prawej, patrząc na godne człowieka. W tym czasie w trzcinach brzmiało to niespokojny i wymagający chrząknięcie. Mówi się, że światło z kilku ułamków sekundy można przechowywać zamrożone dzika (później ja sam był przekonany, że wiele razy), ale po sygnale produkowanego przez niebezpieczeństwem dorosły dzika jak dzieci oszaleli, rozproszone we wszystkich kierunkach; i strzał że najpierw przewidzieć ucieka na bok trzciny pary świń. Zauważyłem, że nie trafił. Jeden z siedmiu poleciał prosto do zasadzki, nie widząc niczego wokół niego i prawie powaliła mnie z nóg. Kolejna para „crazy” w tym czasie zostały już usunięte 25 metrów na lewo, i choć miałem pozdrowić ich po strzale, był po prostu szczęśliwy dla młodego życia fajerwerki.

Prowadzone przez doświadczonych myśliwych historie o niebezpieczeństwach spotkań z przedstawicielami królestwa dzika, cały czas byłem ładowania pnie tylko kule. Po tym polowania na kuponie bagażniku zawsze kasetę ze śrutem i chlebak I teraz tylko dziesięć rund pięć kuli. Jak poznać, gdybym miał pistolet wyposażony wcześniej, może polowania dekoracji stołu będą pieczone w piecu, podawane z sosem chrzanowym do stołu „Sailor”.
Wkrótce mi o podobny incydent, ale w innych warunkach pogodowych i mestnostnyh.
Najczęściej odwiedzane knury basen został położony na który stanął przed brzegiem, było nie więcej niż dziesięć metrów między nimi. W lewej brzeg w tym miejscu był całkowicie łysy, a na ogół wyższe, pokryte trzciną. I chociaż ta plaża była wspiąć trudniej Umówiłem zasadzkę tam pojedynkować trzcinach i uczynienie go luk do przeglądu. To gdzie to było całkowicie bezpieczne. Brzeg, na szczycie której umieściłem z wszystkich możliwych komfort, wisiał nad dołu na wysokości nie mniejszej niż trzy metry. Taki układ, moim zdaniem, miał jeszcze jedną zaletę - dolne knury czuć cięższe, a nawet więcej, aby zobaczyć Hunter.
Prawie pełny księżyc zmienił topi się w słońcu, zmierzchu. Stopniowo, ku mojemu zaskoczeniu, koryto w bezwietrznych zaczynają opóźnione przez mgłę. Niedostrzegalnie małe kawałki, wybrzuszenie ziemi, jak białe wyspy, przylegających do siebie, całkowicie schował dnie rzeki, która stała się nieprzenikniona. Oczywiście, zgodnie z prawem padającego chleba i masła z poprzedniego epizodu historii powtórzyła się już na horyzoncie, w którym bank rosły trzciny, brzmiał ostrożnie pozwalając pohryukivane, następnie tramping liczną przebierając nogę zakończył się squelch kałuży czuć przeciwmgielne dzieci bezpieczne.
Co mogę zrobić? Wszystko to było zgodnie miernika grubości warstwy mgły został na pokrywie ciemności. Ale co ja słuchałem zamieszanie picia i biorąc świnię kąpieli. Nie mogłem się oprzeć. Opuścił broń, wycelował go na dźwięk i zastrzelił dublet. Prawdopodobnie dla świń to był grom z nieba mglisty - zajęte małe okupantów terytorium została natychmiast zwolniona.
Reaktywacja jego broń, nadal pozostają w jego położenie na wzniesieniu, myśląc o tym, gdzie śpię lepiej że mglisty nocy; ale o brzasku, a następnie wszystko rosnąca wiatr rozwiał moje wątpliwości w ciągu kilku minut, po kradzieży mgłę dół koryta rzeki. Na gołych otworów w świetle księżyca nie było widać żadnych zmian (lub jedna świnia nie czeka na mnie, leżącego w wodzie). Tylko dziś rano, badając ślady, byłem bardzo przykro, że uczynił w losowych wczesnych rundach. Przesuwając trochę złośliwy dziecko pije dwa zestawy śladów, każdy druk był wielkości pięści. Jeżeli masz cierpliwości czekać na wiatr, nie mogąc spotkać się z całą rodziną i widzącej w pełni uzbrojony.
Bez zmiany już uformowany zwyczaj, na jednym z regularnych zasadzce polowania znowu dałem powyżej dna koryta. Być może jedyną cechą jego wprowadzenia było to, że znajduje się zaledwie 0,7-0,9 metrów niższy niż najwyższy punkt skarpy brzegowej. Skradok mógłby zorganizować i na samym szczycie wybrzeżu, ale wtedy oczywiście utworzone przez teren, w którym został umieszczony, aby ukryć linię wody, odwiedzanym przez dziki. Ponadto, cały brzeg w tym miejscu była pokryta nieprzeniknioną cierń, który wyciąć trochę zabawy.
Jesień była ciepła noc, nic nie przeszkadza oświetlony przez promienie słońca nocy otaczającej natury. Tylko od czasu do czasu milczące podmuchy wiatru przeszkadza mi, atakując z góry i od tyłu. Sporadycznie szeleszcząc wszechobecne myszy lub smażyć w wodzie powitalny zmuszony początku i skupić uwagę wzrokową i kierunku źródła dźwięku. Gdzieś na prawej piszczały Scared kogoś czterdzieści. Po pewnym czasie, dość blisko prostu rzucił gałązkę.
I napięte, wziął karabin w dłoniach i od razu usłyszałem za oddychanie macicy ogromne zwierzę. Nie powiem, że to miłe, gdy masz z tyłu i powyżej, nie więcej niż metr, z tyłu ktoś parskając. Wkrótce dźwięki dodawane ciężki, zgniły zapach obcego. Jakie są tylko myśli ja nie ścigał się w głowie! Kiedy nie wiadomo, jaką podmiot publikuje szereg taką blokadę zapachów fantazji może usłużnie wspieranie dowolnego kształtu. Podczas tych chwil, podczas których wyrosły w ścianie wybrzeża, udało mu się psychicznie przejść przez wszystkich głównych drapieżników ZOO Aszchabad, że „specyficznie” do mojego pojawienia się na polowanie „uciekł” stamtąd. Oczywiste jest też, ma zapach strachu: Przesłuchanie lub zapachu mnie bestia ryknął tylko warknął coś poważnego zagrożenia, i rozpuszcza się w zaroślach przybrzeżnych.
Rano nie był leniwy i wspiął się z łopatą, wyczyszczenie przepustkę kolce znajdując pakowane szlak, który po 25 metrów zakończył na stromym wybrzeżu, gdzie dziki, skoki, przyszedł do mnie strzeżony w nocy wody. Nawiasem mówiąc, każdy z ślady pozostawione przez noc górna odwiedzających wynosiła około 10 centymetrów.
Z największych w historii moich polowań dzik instancji miałem spotkać, kiedy byłem jeszcze początkującym kabanyatnikom. Gdy wstępny rekonesans odkryli, że niektóre małe kałuże mieć kogoś na straży świni, zajęło mniej niż tydzień po ich wyglądzie. Poprawione łopata zasadzka, zaktualizowane sztuczną barierę świeżej roślinności i odstawić aż do wieczora. Takie urządzenie skradka korzystne, gdy dziki przyjść (i potwierdzenie tego - wiele świeżych utworów), płacą mniej uwagi do nich przed napotykając struktur oka niż nowo pojawiły.
Sen, po kolacji, omawiając możliwe problemy z nocnego polowania, mój ojciec i ja udaliśmy się do ich skradke wyjechał na łóżku, miałem rację. Przesuwanie się powoli wzdłuż prawego brzegu wysuszono (ciepłą odzież załadowany plecak nie przyczynia się do szybkiego przepływu). Widząc zasadzkę, przeszedł w poprzek kanału i osiadł na noc.
Większość utworów były deptane na lewo od kałuży, więc jego czuwanie I jest zorientowany na głównym łuku pożaru znajdowało się w tej części wody. Nie było wiatru, który poruszał liśćmi całą noc i utrzymuje stałą dźwięku tła.
Są zalety i wady w tej wietrznej pogody. Gdy okazuje się jedną z najmocniejszych cech dzika - ostrej rozprawy, tym razem w zasadzce może być „spocznij”. Śmielej jeść kanapki, picia kawy lub herbaty z kolby i zmęczony, aby poruszać się w tym samym miejscu z rąk i stóp. Ale szelest drzew, krzewów i trzcin oraz zapobiega myśliwego. Jeśli niebo bez księżyca, albo, co gorsza, pokryte chmurami, czuwanie zamienia tortur: wzrok staje się bezużyteczny, usłyszał odgłos dzika z góry, a tym samym przygotowanie do strzału niemożliwe. Pozostaje mieć nadzieję, że wtedy dzik głośno manifestować w kałuży: czy można usłyszeć od hałasu czerpie wodę lub błoto squelching pod stopami interchange. Jak często powitalny smażyć odwrócił się w moim umyśle wizerunek dzika, wszedł w kałuży! Potem pokryte źródło dźwięku, najczęściej bezużyteczne.
Ale dziś warunki nie były tak niemiłosierny. Pełnia wyszła rozmawiać z nieba godzinę po zachodzie słońca. Pod lekkim monotonnym szumem liści, wciąż zasnął (był trzeci noc polowania). Nie, to nie był sen, senny stan ciała jest gotowy do działania. Z tyłu, po prawej stronie (Diabeł, jak zawsze, w prawo) rozległy się strzały ... brzmi protaranivaemoy ktoś ciężki korpus roślinności, że trwała kilka ułamków sekundy, i sitowie ze ściany spadł ogromny tuszy dzika. W czasie, gdy usłyszał hałas był rozdarty stroików, budząc, ja chwycił karabin, wstać i odwrócić głowę w prawo, obserwując dalszych działań zakłócających drzemkę. Cleaver, gdy był poza ognia. Stałem w taki sposób, aby jak najwięcej wysyłając broń w prawo, można tylko czekać na wędrówki dzik sam wyrównany z linii wzroku; któregokolwiek z mojego ruchu do angażowania się w bardziej wygodnej pozycji, hałasować, odstraszać olbrzyma. Szedł pewnie, przenosząc mocno podkute kopyta kopać. Dziesięć metrów, osiem, pięć ... i dostaje się do pierwszej z prawej strony punktu możliwych do wykonania zdjęć. I drżał z podniecenia, krew o smaku adrenaliny sprawia, że ​​serce bije szybciej: miss nie jest to możliwe, celem jest nie więcej 18 metrów.
Ale! .. ale! .. ale! .. Dzik stał zakorzenione na miejscu, choć wpadł nieprzeniknioną ścianę, a w tym samym momencie, bez wahania, zagrał dwa skoki zniknął w zaroślach. Za jego ciężką prędkość wdzięku nie mają czasu, aby nadążyć nawet mój pomysł, nie wspominając już o ręce i ciało.
Powodem ofensywnej frustracji widział poranny spokój powinien zostać przerwany, wpadając do mojego łańcucha, przenosząc się do zasadzki. Od tamtej pory staram się wziąć środku łóżka tak, że jak najbardziej zbliżone zamiar basenie z wodą, a następnie toczą się pod kątem 90 stopni, idąc w kierunku zasadzkę.
Jednak los był dla mnie miły wieczór i to pozwoliło nam dokonać strzału na bramkę.
Nawet nie mając czasu, aby odpowiednio cieszyć się magiczną zniknięcie dzika i urażeni jego wyższości nad mnie, czuwał. Nagle, kilkaset metrów na lewo od łóżka widział powoli osiągając stado 15-20 zwierząt. Nie ruszał się celowo wszedł, zatrzymał się, przesunięte bez widocznego powodu, lewo i prawo. Od czasu do czasu któryś z nich zatrzymał się i pochylił się, chwycił z ziemi słodkim korzenia. Zbędne powiedzieć, że broń została podjęta w pogotowiu, a ja po prostu musiał czekać na nich zbliżyć. Ale to było przed wiatrem. Można zobaczyć dziki wciągnął mężczyznę najbardziej znienawidzonego przez nich, zawsze dążyć, co niestety Kraby w ich kierunku. Idąc naprzód kopyta czujny i bez działania paniki zaczęła przesuwać się w lewo na łóżku, zmiany charakteru ruchów stad. Jest niski brzeg dozwolone bez wysiłku, aby ukryć się w krzakach.
Najbliższa mi była świnia około 100 metrów, wiedząc, że ta noc nie jest już możliwe do wyobrażenia I vytseliv jego strzał. W jasnym świetle księżyca widać było jak skoczył, najwyraźniej, pocisk przeleciał bardzo blisko, być może nawet poniżej niej, i razem z innymi braćmi szybko zniknął z pola widzenia.
To doprowadziło mnie dzisiaj mówić o kilku przypadkach w ogóle, a nie porażki, ale nieskutecznego polowania. Wydawałoby się, dlaczego to strata czasu i pieniędzy? Mniej kontaktu z rodziną. Co to jest, na polowanie? Niż jest to dla mnie? Dar, który robię sama.