Trudne trofeum

Wideo: Top 5 piekielnie trudnych bossów Terraria

Nasz zespół myśliwski „dla ich osiągnięć w socjalistycznym konkurencji w zakresie ochrony i rozmnażania zwierząt łownych” otrzymał licencję na strzelanie głuszca - tak sformułowane suchej uprawnień rzadkie piękno i doświadczenia myśliwskie prąd głuszec -vesenny. Nigdy nie wygrał niczego, nawet najbardziej atrakcyjny, jak się wydaje, do wygranej na loterii, a tu tylko cietrzew i dotarł do mnie w drodze losowania.
W skrócie, to obiecujący początek. To właśnie słońce nie podzielić się moją radością i darował mu łaskę - pogoda była wyjątkowo zła: zimne, ponure niebo siać drobny deszcz jesień, zaskakująco ciemny, bez księżyca, bezpośrednio nadal noc październiku.
Siedzę na podstawie drugiego dnia. Silne podmuchy wiatru daje nam nadzieję na poprawę pogody, ale wydawało postanowił odeprzeć oskarżenia o nietrwałości. Nawet prognostów wydają się być pogodzony z beznadziejności sytuacji, a wszelkie zmiany w krótkim okresie nie są obiecujące. Jednym brakowało świt - nie chcemy zubożyć wywoławczych, jak również bieżące bez wschodzącego słońca, bez ptaków, bez klikania aparat! Ale jutro, musimy odejść, będzie musiał przejść w nocy w każdych warunkach pogodowych.
Niestety, nie zmienił się w ciągu ostatnich kilku godzin, wiatr pokazał lojalności i nieco opadła. Przyjedziemy razem z Aleksiej Iwanowicz - doświadczony ranger, weteran tych miejscach. Gdy tylko drzwi zamknęły się za nami myśliwski, choć pogrążony w atramentowej ciemności. Wyszliśmy na otwartą przestrzeń, ale tutaj jego towarzysz, chodzić na warunkach rynkowych, a odgadnąć niż zobaczyć. Zwróciliśmy na drodze lasu pod okapem wysokich sosen i jodeł ponurych. Ciemność stała się jeszcze gęstsza.
Alexey latarka świeci z umierającej baterii, Dim czerwona plama nierównym biegu przed nami. Przekraczanie linii przesyłowej wysokiego napięcia, wysokie maszty metalowe coś trzaski i migoczące niebieskie światła. W starych omszałych stump gałązek świerkowych - znak Huntsman, tutaj na lekkim szlakiem trzeba przejść przez bagna, porośnięte kosodrzewiną, chorowity, są teraz trzciny suche i łamliwe.
Chodzić po wodzie pomiędzy uderzeniami bardzo wysokimi stopami twardymi - pogrąża się w błocie torf, ręce zajęte: One - pistolet, w drugiej - ciężki teleobiektyw z braku trzecim patyku. Chodzenie po ulicach w sposób losowy, jak omacku, to pitch-dark. Jak to jest, że nie podniósł latarkę? Ciągle potykam, aby utrzymać równowagę, gorączkowo chwytając w oddziałach trzciny rzadkie, ale nie zawsze są pod ręką i nie zawsze pomaga, a potem, podnosząc broń, upadam lub guz lub do wody. Szybko stało się gorąco, koszula przykleja się do ciała, często bicie serca, oddychanie jak uciemiężonego konia. Aleksiej Iwanowicz, podkreślając jego stopy, a kijem, jakby nic się nie stało, chichocząc, idzie do przodu.
Cholera chcę się zatrzymać, wziąć oddech, ale zapobiega dumę. Tego samego nie można powiedzieć mu, że jesteś po prostu po poważnej operacji, co jest niedozwolone wszelkich ćwiczeń, a ja dobrze ponad sześćdziesiąt, on sam widzi. I mówisz, bezpośrednio po rozsądnej pytanie: Dlaczego warto iść, jeśli nie mogę? W rzeczywistości, to dlaczego? To nie jest odpowiedź: potrzeba wykonany. Jedyną rzeczą dla mnie jasne: jak pilot nie może latać, więc myśliwy nie może krótkie dni wiosny polowania siedzieć w domu.
Gdzieś w środku bagna podniósł nogę zaczepione na kopcu, a ja latać ze wszystkich sił na ziemi - mocne uderzenie, i przez chwilę wydawało się, że nagle świt i jasne promienie słońca uderzył mnie w oczy. Twardy wznoszenia, jak świcie nagle wyszedł, przepływającej przez jego twarzy coś ciepłego i lepkiego w szumie głowy i dzwonienie, krew w ustach i pewnego zaburzenia.
Mieszkańcy Leningradzie, kiedy chcą powiedzieć coś bardzo rzadkie, często pamiętał swojego biskupa: „Jeden, mieliśmy całe miasto, ale został zbombardowany.” Wydaje mi się, że był bardziej wyjątkowy przypadek: bezpośredni - snajper - uderzony w twarz kikut, który był, jak się okazało podczas powrotu dzień, jedyny całą drogę przez bagna.
Huntsman nie miałby nic przeciwko, aby wrócić:
- dopiero następnego źródła. No, gdzie się udać w tej formie?
Rzeczywiście, widok z głównego eksperta Instytutu, szczerze mówiąc, nie odpowiadają w każdym biurze lub wiek: osoby we krwi, wszystko mokre i brudne. Dobre żarty mu: Sam coś codziennie w lesie, godkov dużo młodszy i jest lekki z latarką i kij - jasnej nierówności. Być może jest to ostatnia polowanie na głuszca - czekać, kiedy nie będzie podobać się wiele. Nie. Tylko do przodu!
Druga połowa drogi nie było lepiej pierwszym, ale w końcu stało się trudniejsze pod stopami, sosny wydawał się być dorosła i stała i wyższa i grubsza. Jeszcze trochę, a Aleksiej Iwanowicz zatrzymane:
- Tu śpiewał jeden kogut, a następnie cztery więcej. Załóżmy wstać.
Nic nie słyszę, ale thumps własnego serca tak wymiarową szum deszczu. Ćwierkały trochę nieśmiało Birdie i wtedy, jakby obawiając się wczesnym okresie, milczał.
- Nie słyszę nic - Huntsman mówi - chodźmy dalej.
Ostrożnie, zatrzymując się co dziesięć kroków, przechodząc w głąb lasu. Na części bagno usłyszał głośny huk, przedłużone.
- Jest to łoś! Ale nadszedł czas, aby łoś ślub we wrześniu. Co się stało, Aleksiej Iwanowicz?

- Jesteśmy w posiadaniu innych osób, odczuliśmy właściciela miejscowych bagien i boru, i ostrzega: to miejsce jest zajęte, przerażające. Uwaga gdzie ryki?
- Na szlaku.
- Zgadza się. Wróć, prawdopodobnie spotkamy.
W przyćmionym światłem niewidzialnym białawy, z horkanem ciągnie słonki. Ponownie, tylko tępy odgłos deszczu, ale duży spadek z drzew w przybliżeniu ma pelerynę.
- Śpiewaj! - ostrzeżenie Alexey podnosi rękę.
Bojaźliwy usłyszał stłumiony długość pęknięć i znowu cisza. Tolley podshumeli, czy coś piosenkarka przeszkadza, ale nic więcej słychać.
Ponownie nieśmiałe kliknięcie, a potem długa przerwa. Gdzie jest pełna piosenka? „Ostrożne - szepcze Huntsman - strzał na niego drugi dzień.”
Wreszcie, po kliknięciu dwusekundowé szlifowanie - jeśli ktoś jest ostrzenie kosę „vchizhi, vchizhi”. To jest krótki 1,5-2 sekundy ptak nie słyszy nic, tylko stoisko, a zatem powinno być, a jego nazwa głuszec.
Wynajęliśmy peleryna, pozostaw aparat z teleobiektywu - ma sensu liczyć na zdjęciu w Khmara - i przekazania do utworu. Kliknąłem, ale znowu nie wyostrza. Wreszcie pełna piosenka, drugi, trzeci. Odszedł teraz. Zrobić jeden, rzadziej dwa etapy - Hard chodzić na pagórkowaty bagnie.
Głuszec śpiew jakiś ospały, jakby niechętnie: deszcz lub zmniejszyć intensywność emocji, lub zwiększoną czujność po spotkaniu z człowiekiem. Potrzebne ekspozycję i prędkość migawki ponownie. Jeden zły ruch i słyszysz ... tuż ruchliwy przestraszony ptak. Ale jak trudno jest dany fragment.
Klikanie teraz nastąpić toczenia, rzucił się do przodu, a ... głuszec zatrzyma. Stojąc na jednej nodze w niezręcznej sytuacji - nawet niczego ręki do trzymania. Piosenkarka po kliknięciu i przed włączeniem ułamek sekundy słuchać, a ja przed zdarzeniem. To jest tak samo niebezpieczne, jak późno, aby przejść.
Znowu na mnie ze smutnym „refren-refren” ciągnie słonki. Teraz myślę, że widziałem go, ale boję się podnieść głowę i przenieść - grouse gdzieś blisko i uważnego słuchania i oglądania.
Od śmiesznej postawie nawet zdrętwiałe ręce i kogut jest cichy i wszystko milczy. Siły nie są niczym więcej, pozostaje tylko życzyć, aby wyprostować, stopa obniżyła, a piosenka słychać ....
Tęsknię za kilka wersów - z przyjemności (w przeciwnym razie nie można powiedzieć) odpoczynku w pozycji wyprostowanej na dwóch nogach, i znowu kilka wskakuje do schronu małego drzewa. Ostrożnie do utworu nie zauważając strumienie zimnej wody, chwycił kołnierz wystającym spod opadających gałęzi owłosione.
Tutaj to jest - królewski ptak - na szczycie smukłych sosen z ogonem wentylatora i wydłużona w charakterystycznej pozie z głowy. I uklęknąć i zapominając o wszystkim, podziwiam Moshnikov, słuchanie namiętny piosenki. Stopniowo rozjaśnia, dostrzec wszystkie teatralne pozy, która odbywa tokuyuschy cietrzew.
Myśliwy przeciwstawić dwa zmysły: zastawionych natura naturalne pragnienie, aby zdobyć trofeum i poczucie kontemplacyjnego artysty, który najdroższe łagodny świt, piosenka o miłości dzikiego ptactwa ...
Czasami sekund poczucie wygranej, a myśliwy nie śmie przerwać ujęcie opowieść. I to mi się stało, choć nie z takim rzadkim połowu. Gdy kogut zaczął wykazywać troskę i, jak się wydawało, szło się latać, czar natychmiast zasnął, z przyzwyczajenia do piosenki zwymiotować pistolet strzał brzmi tępy, mocno ptak, Rock Falls, nieśmiałe trzepotanie skrzydeł, i wszystko było cicho. Według starego zwyczaju polowania, bez ruchu, przeładować broń, ale gdy spojrzał w dół i odebrać je ponownie, jak smukłe sosny, ozdobiony figurą głuszca, zaginął, stał nic nie odróżnia się od sąsiadów.
Tak, wydaje się, strzał pod drzewem. Ale dlaczego nie jest on tutaj? Robię mały okrąg, drugi - jako zatopiony w wodzie. Nawet skrada cast - naprawdę podranen i uciekli. Zniszczyć takie piękno ...
Alexey poluvsluh mówi jak mogę się domyślać, że coś jest nie bardzo pochlebne zająć myśliwych Moskwy.
Wrócił do drzewa, z którego strzał, zobacz więcej tutaj pod tym sosny. Tak, oczywiście, tokoval tutaj - całego miotu. Więc wziąłem ochotę na drzewie przez długi czas, a tu więcej niż jeden raz. Ale nawet tutaj nie jest widoczny. Wstyd.
Heck, to samo pomiędzy dwoma uderzeniami, ogon wystaje. Jak to jest piękny, stary kogut. Na ciemnym szarym, prawie czarne głowy z krótkim dziobem białym soczyste, jaskrawoczerwone brwi, czarnym i brązowym zabarwieniu piersi.
Wybraliśmy włosów miejsce, usiadł na odpoczynek. Światła Huntsman.
- W ostatni weekend do tego głuszec młodszy jesteś jakiś profesor zbliżył. Doświadczony myśliwy, jak powiedział, ale chybił. W takiej maszynie nie ma, a nawet w jasnym świcie? Głuszec po strzale do mnie, ja siedziałem na ziemi trzydzieści kroków i chodzenia, jak gdyby nic się nie stało. Kilka razy gwizdnął - ptak nie zwracać uwagę, nie zwracają uwagi na profesora, jednak, jak mógł się domyślać, że głuszec tutaj? I odleciał. - Lingering Aleksiej Iwanowicz kontynuował - profesor popełnił kolejny błąd: natychmiast po piłka trafiła w poszukiwaniu czterech koguty że śpiewać więcej ... To jest tak, oni też usłyszał strzał i wystawił „przerwę dymu”. No, oczywiście, i tych podshumel.
Światło dzienne. Spokojny, tylko mierząc dźwięk deszczu.
- Może spróbuj udać się do jednej bardziej do robienia zdjęć?
- Nie mam czasu - odpowiada mój towarzysz - przy złej pogodzie wcześnie mety śpiewu.
Jednak i zdał sobie sprawę, że jeśli i mieć czas, to co może się zdarzyć w tym deszczu? Chodźmy do domu.
Alexey rację. W pobliżu krawędzi bagno na tle żółty trzciny i karłowaty sosny rzeźbiony figurę. Moose! Tak, ten sam, który przestraszył nas o świcie. Tutaj w okresie przejściowym i czekał na nas. Ogromny byk (to z nim spotkać zimę w pokoju) nie wykazały żadnych wojowniczych zamiarów iz godnością, bez pośpiechu, udał się w głąb zarośli leśnych.
Popołudnie bagno pokonać znacznie szybciej niż w nocy, bez żadnych konsekwencji. Wystąpił na „stałe” ziemi. Wiele śladów dzika. Jak szybko rosła ich stado. Kolejny dowód na to, co można zrobić z właściwego zarządzania gospodarki łowieckiej.
To było trudniejsze do utrzymania głuszca, ale jest tutaj w uwielbionym Prishvin „Ojczyzna Żurawia”, nie powiodła się.
- całkiem niedawno - Huntsman mówi - to rzadki gra wybite niemal całkowicie. Ale stal jest ściśle chroniony i starożytny ptak reaktywowana w odległych krainach.
Słyszałem kliknięć ok.
- zmiłuj się nad nami - powiedział Aleksiej Iwanowicz, - on jest na vysokovoltke gniazdo.
- Gdzie, gdzie? Nie słyszałem, prawda?
W rzeczywistości, z rynien żelaza w pobliżu szczytu masztu, który stoi obok drogi leśnej, trzymać suchych gałązek. nie można zrobić zdjęcie takiej rzadkości.
- To naprawdę kto rok z rzędu organizuje gniazdo albo na tym lub na pobliskim słupie. Co kochała ptak ostrożny, nie mogę zrozumieć?
Jak można zauważyć trend w kierunku pogłębienia urbanizacji naszego życia nie są oszczędzone i świat ptaków. Jeśli mamy taki samotnik ptak, Kruk, zna las pustkowie korzystne dla tworzenia apartamentami rąk ludzkich, to co dopiero mówić o innych ptaków, które są bliżej nas.
Gawrony, na przykład, są coraz częściej opuszcza koczowniczy tryb życia rolniczej i stać się obywatelami osiadłych. Szczególnie dużo ich zimą w Moskwie.
To był koniec polowania. Nie towarzyszy jej wyraźne Gwiaździsta noc, ma delikatny różowy świt, ale doświadczenia, podniecenie, zadowolenie przyniósł tak bardzo, że będę żyć się ... następny moc Wiosna - nagle to cietrzew nie będzie ostatnim.