Starożytna rasa koni

Koń - jeden z najpiękniejszych i najbardziej inteligentnych zwierząt na Ziemi. Wielu uważa, że ​​jest to doskonały wygląd, a każdy kontakt z nią zawsze korzystne i pomocne. Trudno przecenić znaczenie konia w życiu człowieka. Śpiewała, od czasów starożytnych.

Arabowie wciąż mówiąc, to nie jest „Raj na ziemi - a. Jazda na grzbiecie” Horse - jeden z głównych „bohaterów” i „muzyka” folkloru, mitologii i literatury na potężnych koni poszedł do najwyższego boga Odyna od Skandynawów i George-Victorious, o tym pisał opowiadania Kuprin i Tołstoja, poświęciła podwyższone linii arabskich poetów średniowiecza i S. Jesienin, jego słynne zdanie „najbardziej nieludzkie - ten dysk do zwierząt wojennych” EM Remarque pisał, nawiązując do nazwy konia. Tak, a niektóre z najbardziej wzruszających scen w literaturze światowej - czy to w FM Dostojewskiego czy Yuri Bondarev - są połączone z tymi zwierzętami.

Wydaje się, że można przyjąć, że człowiek i koń mają bardzo wieloletnie przyjaźń. W rzeczywistości, z dala od niego. A w ostatnim czasie z powodu wykopów debunked serię prezentacji na temat historii udomowienia koni i rozwoju hodowli koni w starożytności - w szczególności, uporczywy mit, że Arabowie byli pierwszymi domator konia.

Gdzie jesteś, rozbrykany koń?

Według współczesnej archeologii, koń - szósty człowiek zwierzę udomowione (po psy, owce, kozy, krowy i bawoły), który rozpoczął się oswoić 5500 - 5600 lat temu na granicy Uralu i północnym Kazachstanie. W szczególności najstarsze dziś szczątki nim, sięga do szóstego tysiąclecia pne, znajduje się w południowej Uralu, Mullin i Dawlekanowo.

Ogólnie rzecz biorąc, około 30 zabytków z epoki brązu, gdzie znaleziono 200 konie kości badano w rejonie Wołgi i Uralu. I to jest to rock, i przeniósł się do Bliskiego Wschodu, ale nie było to typowe zwierzęta udomowione. To ciekawe pod tym względem znajduje się w stanie starożytnego Elamu (na terenie obecnego prowincje Iranu Khuzistan i Lorestan) rysunku wykonanego w okresie około III - II tysiąclecia pne Jest to obraz z transmisji głównych cech pięciu pokoleń koni. gładka grzywę, bez przyklejania na szczyt - - W szczególności trzy rodzaje zwierząt badano na nim oraz trzy główne profilu - płaskie wystające i wklęsłe. Oznacza to, że starożytne Elamici w tamtych czasach było wiadomo, że jakość nowych zwierząt pojawiają się w wyniku mutacji. Jak wiemy, arabskie plemiona w tym czasie na terenie Bliskiego Wschodu jeszcze nie istnieje.

Wiadomo również, że w konie Sumer nie wiedziała, na wozach ciągniętych przez osły były. I znacznie później w Egipcie zaczęli używać koni jako siły pociągowej.

Na tej podstawie, dziś istnieją dobrze założona hipoteza, że ​​pierwsi ludzie oswoić konie były plemiona Ariów, którzy w jednym czasie żyli tylko w stepach południowego Uralu iw regionie Wołgi i powrocie do rodzinnego domu (rejon północnych Indii), wniesione konie Bliskiego Wschodu stany, jednocześnie ucząc ich podstaw ludzi hodowli koni.

W tym kontekście, jest niezwykle interesujące pytanie brzmi: co jest najstarszą rasa konia?

Pytanie nie jest tak proste i bezczynnie, jak się wydaje na pierwszy rzut oka. Do niedawna sądzono, że najstarszy rasowy rasy koni - tym koni arabskich. A nawet opisał rosyjski podróżnik N. Przheval'skiy dziki koń, który spotkał się w górach Pamiru, nie wstrząśnięte w momencie pierworodnych stanu. Jednak jest to subtelnie i precyzyjnie rozpoznać co z dawnych skał na pytanie: na poziomie lokalnym (rodzimy) lub kulturowe i krzyżówka.

Rodzime rasy zostały utworzone przez siebie, pod wpływem specyficznych warunków klimatycznych i - czasem - pod wpływem ludzi, którzy żyli w tym obszarze. Kultury samego gatunku hoduje zwłaszcza przez tworzenie i wybór koniecznego dla ludzkich cech. A to - proces nie jest szybki. W tym samym Elamu wiemy, że tylko jedna lub dwie mutacje w tysiącach daje prawo do ludzkiej wydajności zwierząt. Oznacza to, że niemożliwe jest, na przykład, z całym przekonaniem powiedzieć, że ta sama aria wprowadził narody Bliskiego Wschodu jest kulturowym ras koni - nawet w swoich hymnów religijnych i w takiej literaturze jako „Avesta” i „Rigwedzie”, koń nazywa się często. Sądząc po tych odniesień, konie w aryjskiej kulturze i życiu przywiązuje wielką wagę.

Ale jest to możliwe i tak, że w czasie plemiona Ariów były tylko najbardziej kompetentny w zawiłości zmian hodowla koni i mutacji tylko wykonane pewne kroki w kierunku stworzenia gatunków kulturalnych - nawet bardzo silnych, zdecydowanych kroków na wiele sposobów. Jednak ippiologi eksperci uważają, że znaki starożytnych skałach są z powrotem pasek, maska ​​konia na twarzy, na nogach i zebroidnost myshastye i koloru deresz.

Lokalnych ras koni, gdyż ich wspólnego przodka - tarpan, zebra i osioł, osiedlili się w około 5 milionów lat temu, w całej Europie, Azji i Afryce. - były znane niemal w każdym kraju świata. Wszystkie narody w różnym stopniu, były koczownicze stadium, i to jest naturalne, że człowiek zachęcam do szybkiego ruchu lub adaptacji do trudnych, zmiennych warunków środowiskowych, konieczne było, aby zaspokoić tę potrzebę. A nawet osiadłych ludzie nadal używać koni w swoim gospodarstwie. Jednak z rodzimych gatunków i ich historia może być naprawdę mylić, więc wróćmy do bardziej znane i zrozumiałe dla nas kulturowym. Czy to możliwe, że Arabowie, choć nie pierwszy, udało się twórczo przetwarzać doświadczenia i eksperymenty swoich poprzedników, tworząc prawdziwie unikalny rock-przodka?

Arabowie i nie-Arabowie?

Spróbujmy odpowiedzieć na to pytanie, odwołując się do źródeł historycznych.

Wiadomym jest, że Arabowie byli aktywnie zaangażowani w wojny perskie. W szczególności są one częścią wojsk króla perskiego Kserksesa - „bicz na morze”, kto jest zły z powodu niepowodzenia planów uporządkowanej trzystu razy Tak, Herodot, który poświęcił tych wojen kilka książek o jego „Historia”, 7. książka wspomina, że ​​Arabowie w armii Kserksesa były ostatnie: „Wszystko kawaleria była podzielona na pułkach i Arabowie byli w ostatnim rzędzie, bo konie nie mogliśmy znieść wielbłądy, a to dlatego, że ostatni zestaw, żeby nie przestraszyć konie. "

Oznacza to, że nawet w V wpne Arabowie nie wiedział, konie i ruszył na wielbłądach (które, co do zasady, nie jest zaskakujące, biorąc pod uwagę warunki klimatyczne na pustyni). W tej samej książce 7. Herodot wymienia nazwiska tych ludzi, którzy wyrazili na oddziały kawalerii perskiego i sami byli jeździecki: rzeczywiste Persowie sagartiyane, Medów, Indian, Bactrians i Libijczyków. Herodot wspomina również ciekawą rasę i nisayskih (neseyskih) konie, które były wykorzystywane podczas uroczystego przejścia armii perskiej przed wykonywanego żołnierza. Historyk nazywa ich „święte” i mówi: „Są one nazywane nisayskimi konie ponieważ Media oferuje rozległą równinę zwaną Nisayon. Więc te ogromne konie pasą się na tej równinie. " Zostały one wykorzystać w rydwanie Kserksesa. I tu jest ciekawe pytanie: czy król mógł używać rydwanie niecywilizowanych, rodzimych ras?

Z biegiem lat, wyraźna odpowiedź na to pytanie nie jest to możliwe, jednak historycy neseyskaya rasa koni jest bardzo znajome. Pod tą nazwą (lub bardziej pod nazwą „Parthian koni”) Starożytni Persowie wiedział bezpośrednich przodków współczesnego akhal-teke. Wydaje się, że perski nazwisko było znane Herodota. Starożytny grecki poeta z III wne Oppian opisane neseyskih konie jak najpotężniejszych stworzeń na świecie. Nie znudzi podziwiać ich zwinność, urody i niesamowitej wierności. Dlatego ich potomek - Akhal-Teke koń rasy - uzasadniony duma ludzi Turkmenów, którzy o świcie rodzaju toczonych werbalne rodowody swoich zwierząt.

Oznacza to, że całkiem rozsądnie sugeruje, że neseyskaya rasy, które stosuje się w rydwan, króla perskiego Kserksesa, a to z najstarszych ras koni kulturalnych. Przy tym wszystkim nie umniejsza zasług Arabów stworzyć swój własny, unikalny rasy. Należy jednak mieć na uwadze, że zaczęło się od uprawy VIII wpne. e, w czasie podboju arabskiego, kiedy islam zaczął wychodzić poza Półwyspem Arabskim. I podstawą arabskich koni rasy znaki ustanowione, zdobyty przez Arabów jako trofeum w Azji Centralnej - czyli wszystko to samo Akhal-Teke, pierwsza wzmianka o które sięgają aż do IV-III wieku pne. Nawiasem mówiąc, to podobieństwo został po raz pierwszy zwrócił uwagę w XIX wieku Brytyjczycy sami uznany znawca koni.

 A reszta?

Nie należy jednak sądzić, że będzie jednym neseyskoy rasy ischorpyvalos bogactwo i różnorodność dawnych ras koni. Będzie to prawdą, że było to tylko najbardziej popularne i znane wśród innych nie mniej godne wzmianki. W szczególności, w starożytnej rasy koni hodowanych, co następuje:

1. Pindos (to Thessalian tessalskaya lub rasy), pasterze znane starożytnej Grecji i związane z kucyków górskich.
2. Avellinum-gaflinger - Alpine ciężki koń, którego bezpośrednim potomkiem jest nowoczesny i gaflinger avelinskaya koń.
3. Iberyjski koń, który był wysoko ceniony w starożytnych armii w czasach Fenicjan.
4. Garran i sorayya- wspólnych przodków i Luzitanian koń andaluzyjski, którzy zamieszkiwali terytorium współczesnej Hiszpanii i Portugalii.
5. Barbary koń, powszechne na wybrzeżu północnej Afryki.
6. Appaloosa (we Francji niedawno znaleziono malowidła naskalne, których wiek szacuje się na 20 tys. Lat, co przedstawiają zwierzęta są bardzo podobne do współczesnego Appaloosa).
7. Aden - jazda w wadze ciężkiej od strony północno-wschodniej Francji, która jest wymieniona z wielkim entuzjazmem Juliusza Cezara i Herodota.
8. Rasa Breton, którego historia jest szacowany na 4 tys. lat.
9. Koń buloński, hodowane na wybrzeżu Cieśniny Pas-de-Calais Więcej w czasach przedchrześcijańskich.
10. Iomudskaya - mniej znane, ale nie mniej starożytna rasa, wyhodowana Turkmenów.
11. Camargue - jej wizerunek jak widać w malowidłach naskalnych, co 17 tysięcy lat ..

Jednak należy pamiętać, że to wszystko - lokalnych ras, które są często opracowywane w oderwaniu od siebie, a warunki były znane tylko w niektórych obszarach. Dopiero w okresie wczesnego średniowiecza w wyniku kampanii wojskowych i nalotów, podbój nowych lądów i ustanowienia państwa w wyniku krzyżowania różnych ras w Europie rozpoczyna się, co było znane przed naszą erą starożytnych Aryjczyków i plemion turkmeńskich - sztuka hodowli koni.