Reima - Karelski pies na niedźwiedzie

Wideo: Karelski pies na niedźwiedzie, najmniejszy z husky w HD

Szczenięta rosnąć, rozwijać, a zostały one wyznaczone cechy charakteru. Przez dwa miesiące w jednym z psów jest całkowicie przypomina małą laechku. Była trochę ciemny, i obiecał, że będzie czerwono-czerwona, a jej ostre małe wystające uszy, ogon został zwinięty i wyglądała sprytnych czarne oczy. Na spacery, gdy matka mogła wędrować bez smyczy, to pies nieustannie po matce. Tak zawsze było spokojne, nie będzie ona odejdzie, zadzwoń do mnie z włókna kokosowego - yavyatsya obu. Zupełnie niepodobny jego siostra była druga. Svetlenkie, to może być tylko czerwone, do dwóch miesięcy w czubki uszu nadal wisiały, ale strome ogon ledwo dotarł do tyłu A najgorsze - jego oczy były szczeniak nudny niebieski. Na spacer z nią, że to niemożliwe, aby mieć oko. Niezależny szczeniak aktywnie zbadać wszystko, co miało miejsce, wszedł do każdego otworu, zagubiony w krzakach i niemal całkowicie zignorował rozkazy i prośby przyjść. Za nim cały czas musiał obserwować, biegać, łapać. Ten dom pies i pokazał niezwykłą ciekawość intelektualną i inicjatywę. One nigdy nie mógł przewidzieć, co jeszcze ona jest zaangażowana. I to niezależny charakter, aktywność i ciekawość przyciągnęła mnie bardzo dużo w szczeniaka. Ale na zewnątrz! Jedyną pozytywną był jego wygląd - jest elegancka, rzeźbiona pysk, a jego siostra została wyraźnie wskazano pewne nierówności.
A potem przyszedł moment, kiedy trzeba było wybrać szczeniaka dla siebie. Opinie były podzielone w rodzinie. Podobało mi się svetlenkie znaków, a ja intuicyjnie czuł, że jest to konieczne, aby go opuścić. Mąż i syn nalegał, aby zrobić „piękno”. Zacząłem skonsultować się z ekspertami - wszystko stoi na „piękno”. Mam duszę to nie leżało (należy zauważyć, że w tych latach był całkowicie niedoświadczonych hodowców, hodowców psów, a nawet nie można nazwać). I postanowił uciec się do ostateczności i poprosił słynnych teleskopowe psa EI Sherishevskogo przyjść do naszego domu i doradzi co szczeniak dwa zostawić samemu. Wiele lat przed Edmund I. był senior fellow w Narodowym Instytucie Badań polowań (VNIO) i nadzorował pracę hodowlaną z husky w szkółce doświadczalnym Instytutu. Był najwyższy organ, do którego można odnieść.
Edmund I. długo obserwował szczeniaki, weź swoje ręce i stwierdził, że jeden lub drugi. Svetlenkie odwrócił się, by zobaczyć, co będzie uszy, że wstać, i pomimo jego mętne oczy, stanowczo orzekł, że konieczne jest, aby zostawić to. Moja radość nie znała granic, potwierdził moje wewnętrzne pragnienie. Mój dom miał złożyć do organu Edmund Iosifovicha była zbyt wielka. Później została w pełni potwierdzona prawidłowość - „Beauty” rzeczywiście stają się czerwone, ale stał się zbyt duży i szorstka (w kursie pieska). Należy pamiętać, że w tamtych czasach wciąż będzie powstawanie ras i szczeniąt w tego samego miotu mogą być bardzo zróżnicowane.
Nadszedł dzień rozstania z jednym z szczeniąt. Suka chciała wziąć jeden z moich studentów. Czekał długi czas psa udając się do mnie, chcąc dostać szczeniaka. Aż pewnego dnia wziąłem dwa szczenięta w ramiona i poprosił go, aby wybrać do smaku. Był w szoku: jak go wybrać? Na więcej niż dostać resztę, nie spodziewał. Byłem przekonany, że będzie on na pewno chwycić „piękno”. To, co się stało. Wziął mały czerwony i nazwał go Lint, że jest ptakiem. I pozostanie wybrany EI Sherishevskim - svetlenkie że od jej charakteru Zadzwoniłem Reima, że ​​jest pełen intryg. Oto Reima, a później stał się doskonałym uczniem, a pierwszy mistrz rasy Karelski pies na niedźwiedzie w naszym kraju. - H Reima 1002 / LCF.
Gdy uprawa i edukacja Reim Cierpiałem wiele zmartwień, w tym kłopoty, i spędził dużo pracy na szkolenie swoich sztuczek myśliwskich. Rezultat przeszedł wszelkie oczekiwania. Ale gdy dorastała, tam wszyscy.
W 59. maja z moim pięciu miesięcy „śmiały” wybraliśmy się na wyprawę w regionie Kalinina. Codzienne wyjazdy do lasów rozszerzył swoje horyzonty. Ona zna populacji ptaków i zwierząt. Białko pokazać nie było nikogo, ale dla kuny się na nim odjechał i trwale. Pasja i instynkt zrobiła jej kreskę dla każdego „zwierzyny”. Przeszkodą był mysz skowronek.
Jak zwykle w strefie leśnej wsi jest otoczony polami. A wiosną Reima uzależniony, mijając pola, goniąc skowronka. To było po prostu straszne - popędziła do odlatującego ptaka i zniknął z pola widzenia. Nadjeżdżających z skowronki, skaza jest w tej dziedzinie i zaczął pilnie wykopać kolonię nornika. W tej chwili jest całkowicie glohla i nie reaguje na wołanie lub nazwisko. Podczas próby do niej zbliżyć, szybko uciekł i znalezienie następnego wadę, znowu zaczął kopać polevochyu kolonię. Skaz na polach Kalinin były dużo, głównie opahivali ogromne głazy. Zdałem sobie sprawę, że pies musi być na smyczy, aby złapać więcej w lesie i trzymać na smyczy przez polną drogę. Ale Reima jest rozumiana i próbowała wybiec z lasu już w tej dziedzinie. W tym przypadku, nie miałem wyboru, jak tylko wrócić do wsi i czekać na szczeniaka przy wjeździe do miejscowości. Ułatwione zadanie złapanie małą rzekę w przedniej części wsi, przez którą most został pochowany. I sob na krawędzi mostka i czekał. W tym czasie pozostali członkowie wyprawy śniadanie (poszliśmy na trasie o trzeciej nad ranem, a może w nocy), reszta albo udać się do laboratorium, a ja musiałem czekać. Kiedy w końcu uciekają Reima, ze zwinnością mija Złapałem go i wziął na smyczy. Po tym wszystkim, niech we wsi nie mogą być: tam kury, kaczki, owce, i wszystko było pozazdroszczenia łupem drapieżnika czerwono.
Ze swej natury nienasycona drapieżnika to naprawdę było. Próbowała złapać wszystkie żyjące rzeczy, więc podczas wędrówki w lesie są często daleko ode mnie, a odprowadzane przez zapach lub pościgu, nie następuje gospodyni nie wiem, gdzie jestem. A potem wymyślił swój własny sposób: tak szybko, jak przewidziano w oddali, zaczęła szczekać głośno wyć. I tak lubi jego muzykowania, że ​​nie słyszał moje wezwanie-up gwizdek (lub nie chce słyszeć). Ja uciekają się do jego szczekanie.

W sierpniu mieliśmy dobre polowanie cietrzew, później wielokrotnie próbowała złapać zająca, a raz jej się to udało. Na ogół pierwsze pięć miesięcy wyprawy dostała znakomitą lasu treningowy. A w październiku i listopadzie Moskwie mamy celowo wyciągnął ją do pracy na białku. Dopiero wtedy zdała sobie sprawę, co żyje w świecie. Rzucił wymieniane na myszach i zające stał się dość komfortowo z ptactwa domowego. Ogólnie rzecz biorąc, okazało się prawdziwym husky polowania. Polowanie w lesie Kalinin sprawiło, że szeroko wykształconych.
Chciałem opowiedzieć o tworzeniu tego psa zrobić to wszystko jeszcze wyraźniej, że mamy się dzieje z jej życia. Żyła długo i umarł zaledwie trzy miesiące przed jego osiemnastu lat, po cichu opuścił ten świat.
Historie było wiele, ale myślę, że musimy najpierw porozmawiać o to, w którym pies grał w moim życiu, zasadniczą rolę, bo dosłownie uratował mi życie i honor. W 1960 roku, jesteśmy częścią „zapaleniu mózgu” wyprawy lewej do dzielnicy Udereysky regionu Krasnojarsk - tzw Northern Zaangare.
W tej wielkiej wyprawie musiałem być szefem oddziału Zoologicznego, która składała się z trzech pracowników Instytutu i siedmiu studentów. Szukaliśmy gniazd ptasich, a następnie zebrać je od gamazovyh roztoczy; Polowali te ptaki i małe zwierzęta, aby zebrać je ze wszystkich pasożytów zewnętrznych, a zwłaszcza kleszczy; Spędziliśmy liczenie ptaków i ssaków (zwłaszcza gatunki komercyjne) w celu określenia możliwości polowania.
Raimi już zwrócił pół roku, i poszła ze mną. W lesie, jest bardzo pomocny w śledzeniu naziemne gniazda ptaków hodowlanych. Doświadczenie z skowronki Kalinin pól jest bardzo przydatna. Przestraszony od ptaka gruntu, nie ścigał się dla niego i podbiegła do miejsca startu i znalazł gniazdo. Oczywiście, w lesie, ona podnieceniem zaszczekał na wiewiórki i wiewiórki, że musimy zebrać materiał. Wiewiórki często złapany za pomocą pętli na żywo. Kora na głuszca Reim była najlepsza nagroda.
Reim charakter w pełni ustalone. Do dobrych ludzi ona traktowana życzliwie, ale utrzymywane niezależnie, jasno zdefiniowane i nienawidził zła (było kilka, na szczęście, nie jest w naszej grupie), zauważył, tchórzliwi, boją się jej. A drugi powstrzymać, że nie wolno zbliżać swoje rzeczy albo nie daj mnie do domu. mogę ugryźć, więc poszedł za nią i zawsze związany w domu psa w odległym kącie smyczy.
Mamy ułożone w miejscowej szkole podstawowej. Ta szkoła jest typowe dla obszarów wiejskich: drewna, z dużymi oknami „włoska” i, jak zwykle, położonych 300-500 metrów od okolicznych domów. W centrum wejściu do budynku z szerokim drewnianym gankiem. Frontowe drzwi prowadzą do ciemnego przedsionka (prawdopodobnie przedsionku, aby utrzymać ciepło), a potem drugie drzwi, za którymi zaczyna szeroki korytarz, w którym prawo i lewo otwarte drzwi dla obu klas.
Po wszystkich naszych lewo do lasu: jeden - do trasy, który - aby sprawdzić pułapki. Tylko studentem i Luda. Nie miałem szczęścia, trzy dni przed tą trasą mam kontuzji kolana sam nie mógł wrócić do wioski. Musiałem wysłać do konia. Dlatego też, dopóki nie mogłem chodzić, miałem do czynienia tylko z pracy laboratoryjnej. Luda pomógł mi.
Wysyłanie całą tajgę, mieliśmy robić interesy. I nagle - pukanie do drzwi. Miałem zwyczaj, aby uniknąć wścibskich intruzów, zwłaszcza gdy wielu ludzi nie trzeba trzymać drzwi przykręcone. Wyszedłem na ganek. Dla mnie Luda. Na ganku stała dwóch krzepkich stubbled geolog buty płótnie. Zaczęli rozmawiać. Chcieli nam poznać ... Jeden z nich nazywa się szef innych firm, i powiedział, że napisał książkę „Chodzenie po ulicach Sayan” ... Widząc, że oboje, chociaż zachować swoje nogi mocno, ale są wyraźny pijany, powiedziałem, że jesteśmy bardzo zajęci, więc znajomość będzie musiał zostać przełożony.
Ale geologowie nie wycofać, ale zamiast tego zaczął obijać się z nami. Musieliśmy stopniowo wycofać się do drzwi, a potem w drugim, musimy oddać hołd Luda, stanęła ze mną ramię w ramię. Geolodzy zaatakowany ... Mój Reima pewno słyszał wszystko i przywiązany do długiego biurku w naszej klasie, ja szalał.
Zaczęłam gorączkowo myśleć, że musimy cofnąć się do naszej klasy, szybko śmigać i rzucać haczyk drzwi. Odnosząc się tylne drzwi, my Luda, bez słowa, i zrobił. Ale rzucać haczyk nie miał czasu. Towarzysz szef Partii szybko włożył buty na drzwiach, nie możemy go zamknąć. Walka rozpoczęła się. Z drugiej strony mocny mężczyzna, z tego - mamy Lyuda. Siły były wyraźnie nierówny. Siła moja wyschła, I dyszała, a drzwi zaczęły się poddać pod presją geologa.
W tym krytycznym momencie czerwona błyskawica Reima. Jest to pierwszy i ostatni raz w życiu gryzł smycz, podbiegł i chwycił go za nogi kolano powstrzymując drzwi. Noga drżała instynktownie odskoczył, i zamknął drzwi i rzucił hak. Geolodzy chwilę pociągnął drzwi puka, ale zniknął. Następnego dnia nie przyszedł. Im więcej ich nie widziałem.
Nie ze mną mały czerwony husky, moje życie mogło pójść w innym kanale.
Reim pomysłowość było niesamowite. To przejawia się w wielu innych przypadkach, jednak nie ma takiego naprężenia, jak to opisano powyżej. I nawet czasami myślał, że to nie tylko pies, ale niektóre mistycznym stworzeniem. A jej oczy były zawsze wyjątkowe, zmusza ludzi, aby uniknąć ich oczy.
W 1961 roku, nie zostawił na wyprawę, spędziliśmy całe lato w mieście i Reima - w kraju. Wszystko jest bardzo brakowało przez naturę i się doczekać otwarcia polowania letnio-jesiennym „pióra”. A ona przyszła.