Kłusownik

Wideo: uchwyt Kłusownik rekord. X obszar

W jednym z takich wieczorów na czarnym „Wołga” w Zaozerye walcowane Kowaliow. Wysokie ziemie gości spotkał reżysera, Andrieja Pietrowicz Szuwałow, i zaproponował, aby przejść wzdłuż na prądzie głuszca. Jednak Kovalev odmówił. Wiedział, że to lepsze niż jakikolwiek Huntsman polowania. W miłości z dzieciństwa przyrody i łowiectwa on zaszczepił mu ojciec, weteran gluharyatnik. I Kovalev Jr. świcie jedną nogą na wrzosowisku w królestwie ciszy i gęstej dżungli, tęsknoty za długiej zimy woli-volyushke, chętnie wchłania mshariny aromat i rozmaryn, przypomniał ojcu, aleyuschy wschodu i ciemny duch głuszca na sośnie. polowanie Zaozerye radość, szczęście usłyszeć urocze dźwięki wspaniałą pieśń głuszca. To był porywający pasją, a ponieważ kochał do odwiedzenia tego polowania na sam. Podziwiając piękno starożytnej dziwaczne ogromny ptak, mógł w nieskończoność, aż do wyczerpania stanąć na mchu torfowisk. Czasami bez strzału Kovalev powrócił do bieżącego Spiritualized i szczęśliwy.
Ale tego ranka głuszec się inaczej. Nawet późno w nocy on obudził Szuwałow i widząc pominięciem rangers Nikon Iwanowicz, poradził: „Iwan Pietrowicz, na dworze mróz, baseny chwycił Ledkov nagle nie głuszca śpiewać, sztywnieje. Nosić kurtkę. " Kovalev zgodził zręcznie zdjął skórzaną kurtkę, włożył kurtkę bawełny i podszedł do prądu.
Co za noc była na całym świecie, jakby uderzył w piekle! Drzewa, pola i nie stał daleko las - wszystko miesza się z nocą. I tylko stary, koleinami droga prowadzi do szczęścia polowania. Ile razy udał się do prądu i nie mógł powstrzymać emocje! Był obok sześćdziesięciu. „Jak uciec lat. Może to ostatnie polowanie Świt „- pomyślał Iwan Pietrowicz.
Kovalev wszedł do bagna, gdzie wschód krawędź bladego niebo rozjaśnione. Wschód zaczął wypełniać się niebieski, a następnie zarozovel. zniknął zestawy urok każda minuta. Swamp pozbawione tajemnic. Tak cicho urodził polowania świcie. Co Icy, wyciszenie cisza była wszędzie! Kovalev wiedział, że tam, na bagnach, w owłosionych oddziałów surowców, śpi ogromną starożytną ptaka, a może obudzić i słuchać ciszy. Bądź cierpliwy, myśliwy, szczęście będzie. Na aleyuschem wschodu jak rozciągniętych cienkich sznurków, wyznaczające sosny. gwiazdy zgasły. Najbardziej czas. W tym uroczystym i ekscytujący moment w sercu bagna nieśmiało, piosenka została delikatnie urodzony, najpierw jedną Caper - „Tech”. To obudziło cietrzew. Potem kliknął więcej, więcej, zadrobil, syczał i śpiewał. Po kilku chwilach, łamiąc czwarte las, kliknąłem często nawet silniejsze. I tak to się zaczęło ... i na prawo i lewo na kości myśliwych wylana dźwięki, zamienia się w burzliwy pasja-poboru sykiem. Cała ziemia, prawdziwe zniknął gdzieś, nie było tylko piosenka, pod którym zwierzę Kovalev skoczył. W skroni pulsowała, moje serce waliło boleśnie sprężonego klatkę piersiową, nogi zdrętwiałe. Nie czując ziemi, zatapiając w mokrym msharine Ivan galopem, wytężając wzrok do bólu, ale nie widzi ptaka. Głuszec ostrzenia jedną piosenkę po drugim. Ivan zwrócił się do utworu w górę i zobaczył ogromną zawyżone czarną plamkę, która nagle zaczęła mieszać; brodaty szyję wyciągnął ku niebu, a piosenka jest tak mile, przykucnął, drżał i płynęła wśród starodrzewu. „To był głuszca” - błysnęło w umyśle. Kovalev przerwał, opuścił broń. Musisz się uspokoić. Czuł się przez długi czas znajome languor polowania szczęście i sobie sprawę, jak bezinteresownie kocha ten magicznie piękny świat. Kovalev chciał zawsze i wszędzie żyć w tym świecie na zawsze. Moss torfowiska i sosny, pokryte niebieskawym frędzlami i tajemnicza głuszec - wszyscy jego krewni, rosyjski, bardzo blisko, a najdroższe dzieciństwa.
Kovalev zrobił kilka kroków. Nagle błysnął cień, a do niego obcy skoczył. To był Nikon. Huntsman powiedział ze złością: „W obecnym polowania, mój drogi człowieku, netuti. Ze względu na specjalne zamówienie, obecna jest ściśle chroniony. Podaj dokumentiki, bilet i putevochku”.
Głuszec zatrzymany. Potem rzucił i śpiewał. Pieśń głuszca, wciąż chcąc mieć szczęście, Kovalev krzyknął: „Kto tu jesteś? Czego jeszcze dokument? „Huntsman pokazał tożsamości. Olbrzymi ptak eksplodował ciszę, nawiązując zatrzepotał skrzydłami. Błysnął między sosnami.
Wszystko bezpowrotnie utracone. Dławiąc się ze złości, Kovalev grzebał w pikowanej kurtce i nagle przypomniał sobie, że zapomniał bilet i łowiecką w skórzanej kurtce. Wyjaśnił, Huntsman, kim on jest i dlaczego tutaj. Nikon to nie wierzy. Pokręcił głową z niedowierzaniem mały, wziął kartuzik i ocierając pot z czoła do nich z uśmiechem powiedział:
- Oto jeden z moich dzieje wokół niedawno gluharku podsłuchu. Wydaje mi się, że to ty, i będzie, kochany człowiek. Jestem całkiem pewien czas po polowaniu.
Kovalev ponownie wyjaśnił Huntsman. Jednak znowu, Nikon nie wierzę. Zbadał Kowaliow i powiedział szyderczo:
- Coś nie wygląda. Łachy na ciebie, mój drogi człowieku, nenachalstvennaya, poobijany. Choć jestem stary i niewykształceni, a twój brat-kłusownik widział. Administracja jest ważna, i widziałem, jak ty, mój kochany człowiek, piosenka Seagal, dobrze, skoki, na pewno, nawyków kłusownictwa. Netuti dokumenty - i tyle, a potem, nie jest dozwolone. Chodźmy do podstawy, będziemy rozumieć. I niech nie mogem, bo jeszcze obiecał nagrodę za schwytanie.
Kovalev sobie sprawę, że nie będzie w stanie przekonać Huntsman i powiedział z żalem:
- Cóż, jeśli składki, potem chodźmy wkrótce Andriej Pietrowicz, będzie pisać do Ciebie na miejscu udzielania.
Drogi Nikon Iwanowicz mówił co jego ciężką pracę i że obecna jest zarezerwowane dla wielkich bossów, w większości Kowaliow.
Ivan uśmiechnął się i zapytał Łowca:

- Asam widział Kovalev?
- Nie, to nie było konieczne, ale mówi się, że myśliwy warto i dobrym człowiekiem, nikogo skrzywdzić, nie, nie, nigdy nie było, az naszego brata-gajowego w kłopoty, w wielkim przyjaźń oznacza jedno słowo - inteligentne.
- Co jeszcze mówią? - zapytał Kowaliow.
- No, co jest dobre, sprawa nie wie na pewno. Wraz z nim pilnować, vazhnetsky ludzi, ale nasza krew, ohotnytsky.
„Tak, widzę nevazhnetsky” - zachichotał Kowaliow i zapytał:
- I dobrze, nie ma braki w swojej Kowaliow?
Huntsman zatrzymał się i powiedział:
- Ja nie widziałem, ale wpływa Huntsman, że jest jeden szkopuł.
- Co to jest?
- Wino w ustach nie bierze.
- Czy to źle?
- Biedny nie jest zły, ale wszystkie takie same na polowanie krwi, według kursu położył szklankę i ustatku powinien jeden. Sprzedania koszulę i pić krew.
- Dobrze, dobrze! Ok, nie ma już w naszej bazie. Chodź szybko.
Łowcy poszybowała pole. Solar Ball spalone nisko nad lasem. A nad bagno bekasy krąży wrzeciona, spadające kamienie i ziemię znów poszybował ku niebu. Jak w ulu, brzęczenie prądu cietrzew. Pojawił się jasny dzień wiosny, a wszystko, od małych do dużych, szczęśliwy ciepłem i światłem. Tylko Nikon został poważnie ograniczony: był, jak mówił, w trakcie wykonywania ... Mała, ranger, aby nadążyć z dużą, zdrową Kowaliow, nogi i pobiegł rękawem otarł pot z czoła.
Łowcy wszedł do gabinetu Shuvalov za. Był czyszczenia pistoletu po kolejnym pudel strzela. Na polowanie zawsze miał pecha. Nikon pierwszy wypalił:
- Andriej Pietrowicz pymal, Avon kłusownik gluharku zapukał ...
Shuvalov widział Kowaliow i strach chwycił go, jakby jego głowa wylał kubeł lodowatej wody. Z podniecenia Upuścił pni i wyjąkał, powiedział:
- Ka-a-Kuyu nawet do piekła gluharku cię do miasta, skończysz .. INTO?
- Wybacz, Ivan Pietrowicz, jestem w minutę ...
Shuvalov doprowadziły oniemiały i nie rozumieli Łowca drzwi i wyszeptał:
- Wy, którzy pymal ogród głowę. Przykryć nas obu. Jutro jesteśmy jak kociąt wyrzuconych z podstawy. To bardzo Wyspy Ko-ALEV! Przeprasza. Nie, czekaj, cietrzew przyniósł?
- Istnieją cietrzew i kaczka - oczka miga, ledwo wypowiedział Ranger.
- Beja szybko i przeprowadzić się tutaj. Ivan odjechał w minutę, ma pilną sprawę w prokuraturze, a nie jak nasze. Och, gluharku podsłuchu, więc dałbym to jest teraz złoty człowiek ... Dobrze, szybko, jedną nogą tam, inna tu - rozkazał Szuwałow.
Kiedy Nikon z głuszca i smoków w rękach rzucili się do podstawy, ganek był maszyna stoi i Andriej Pietrowicz uśmiechnął się, zażartował i powiedział Szuwałow tę śmieszną historię.
Nikon nawet bardziej przygarbiony, zaohala, jęknęła, próbując złagodzić wysokich urzędników:
- Ivan, ojciec, przebacz starca. Na starość usterki. Nie poznałem cię. Eka, jakiej okazji wyszło, byłem jak szalony Nutty. Uvazhte starzec Ivan Petrovitch, moja droga, tu wziąć głuszca i smoka, a nie wiń mnie przeklinałem. Bóg mi wybaczy ... błąd ...
Nikon podał połowu. Ivan uśmiechnął się, podziękował stary myśliwy i powiedział:
- Ty, Nikon, w prawo, tak jak mówisz, jesteś w realizacji, ponieważ niewinny rzeczą, wiesz. Więcej na nas takie owłosione myśliwi i głuszec pozostawiając sam ponieważ produkcja należy do tych, którzy zwolniony, a prawo, mamy jeden za wszystkich ... W następnym roku będzie z pewnością iść z wami na prąd i głuszec jest dostać ... Bądź zdrowa.
Ivan lewo. Na schodach myśliwski przez długi czas istniały dwa myśliwego. Nadjeżdżających wiatr delikatnie marszczona pióra Głuszcz.
Od tego czasu, jak działo się to opowieść, zajęło ponad dziesięć lat, a wszystko Nikon Iwanowicz pamięta ją jako największy błąd w swojej długiej służby Chasseur.