Bullmastiff Ralph van Wilk

Im większa głowa psa, tym bardziej uzasadnione, że jest w stanie wykonać działanie. Nie uczeni umiejętności nabyte wielokrotne powtarzanie i szkoleń, a mianowicie działanie, mówiąc o jej zdolności do samodzielnego myślenia. Oto opowieść o inteligentnym psem.

Historia mądry pies

Bullmastiff Ralph van Wilk, piękny pies rasy bullmastiff, pojawiła się w naszym domu z powodu bardzo smutna historia: nieszczęście od moich kumpli - ciężką chorobę raka żony, która obejmowała operacji i opieki długoterminowej za granicą. Oto, jak mówią, nie psa. Dorosły, dwuletni pies nie mógł zrozumieć, dlaczego znalazł się w obcym domu, przed obcymi, a nawet w towarzystwie dużej lady - Mastif Bordeaux Patiritsiey de Monesegyur? Ten ostatni, choć był to pies na głowie, ale Ralph zareagował dość przyjazny, dzieląc się na jego kanapie. Ralph westchnął znudzony i tęsknoty spojrzenia na drzwi. Starając się odwrócić uwagę psa, zacząłem z nim rozmawiać. To mu się spodobała, zwłaszcza wieczorami, kiedy siedzę na kanapie pomiędzy dwoma wielkimi psami, pogłaskał Ralph, mówienie o swoich codziennych spraw. Niestety, Ciekawostki dla psa nie było mało, trzeba było udać się do baśni, pamiętanie i kok, kurczak Ryaba i inne znaki daleko od mojego dzieciństwa. Kok zwany rodzaj empatii: jak najszybciej dostać się do miejsca, w którym „lisa, a następnie otworzył usta i - PO! - jedli Bun”, jak Ralik głośno westchnął, jęknął, silnie pokazując swoją postawę wobec biednych koloboks.

Do karmienia psa następująco matkę. Oczywiście, gdybym był rodzaj Ralph starszego przyjaciela, a następnie do jego matki, po prostu traktowany z szacunkiem i na swój sposób starał się jej podziękować. Każdego ranka, moja matka obudziła się, że znajduje się obok łóżka starannie wydanego śmieci: co może być punktem psa widzenia jest bardziej wartościowa jak każda kosza z taką wspaniałą „aromat”, gdzie jeśli chcesz można znaleźć wiele przydatnych, do niedostępnych kości kurczaka ! Jednak wkrótce zrozumiałem, że mój pies nie doceniają mniejsze, tylko wiadro w domu był jeden. Byłeś czyszczenia spiżarni i loggię, Złożyłem kilka niepotrzebnych rzeczy w wielkim papierowej torbie, która była bardzo ciężka i pozostawiono w korytarzu, aby jej mąż wyjął i rzucił go w godzinach porannych. Trzeba powiedzieć, że najcięższy worek śmieci rano okazało się, że obok mojego łóżka?

Te psy rozumiał wszystko mówili zwykły prosty głos! Siedząc jak chacie i popijając herbatę w altanie, z naciskiem zwrócić uwagę na jego osobę, powiedział, że pies: „Co zatrzymany? Out żywności, warto sobie chłodzi jak cool - panie. Nie wierz mi - zobacz sam „i dwa psy razem pokuśtykał do stołu, na dziedzińcu, gdzie naprawdę w ich miski jedzenie ostygnie, co mi zamarznąć z filiżanką w ręku i otwartymi ustami !. Nie pamiętam, co zrobił Ralik ponownie możliwie torbę razderbanit śmieci - porannego przebudzenia z wiadrem pod nosem wszystkich chorych z mamą i musiałem iść do pakietów bez wiadra - ale kategorycznie i stanowczo stwierdził: „Wszystkie z nich! Tak źle wychowane psy nie są. Spakować walizki!”. Widziałem następujący obraz przechodząc przez jakiś czas w pokoju psa, a mieszkanie jest możliwe oddzielenie nich jeden duży pokój: na podłodze, zdjął ulubiony koc i biorąc jednocześnie moją poduszkę, z pakietem krakersy siedzących Bullmastiff Ralph łaźnie Wilka z najbardziej nieszczęśliwy. Zgromadzeni!

Prawdopodobnie każdy, kto kiedykolwiek żył psa w domu, mogę bez końca opowiadać różne anegdoty. Niestety jest to bardzo krótkie życie wydany w tym wspaniałym, wiernym zapomnienie, inteligentne i piękne w każdych zwierząt szacunku.

Ralph nie było nieoczekiwane. Wydawałoby się, że pięć i pół roku pies ma jeszcze żyć i żyć. Ale .... Pozornie zdrowy pies, przyszedł na spacer, jakoś tak nie zachowywał. Nie wiem, dlaczego zdecydowaliśmy, że nie wszystko jest w porządku. Nie jęcz, nie wynika, że ​​ma on coś boli. Po jakimś czasie zaczął pompować brzuch, chodź rozdarcie wzdłuż weterynarii wykonane nakłucie, zatrucia została wykluczona - dwa psy, jedzenie jest takie samo, na ulicy w lufy i nie ma możliwości, aby coś podnieść i zjeść. Ale po kilku godzinach Ralik opuścił nas na zawsze.

Za namową lekarzy weterynarii, nadal mogą otwierać Ralik. Ogromny guz. Kiedy, jak, dlaczego? Wszystko stało się tak nagle, szybko, nie chciałem o tym myśleć. Zadzwonię fałszerzem, ale pies może uratować swoich panów, nawet kosztem własnego życia. Na początku mówiłem o tym, jak Ralf przyszedł do nas ze swojego dawnego kochanka stwierdzono nowotwór złośliwy. Po operacji i leczenia, Ludmiła odzyskane, choć niewiele to uwierzył! Kto wie, może Ralph wdzięczności za to, co ona wzrosła do dwóch lat, wziął jej straszną samej choroby. Kto wie ... dziewczyną Ralph Pati - Patricia de Montsegur - z powodzeniem mieszkał aż do dwunastu lat, odrzucając tych, którzy mówią, że pies rasy Dogue de Bordeaux więcej niż 6-7 lat nie żyje.