Varnak

Wideo: Varnak

Varnak był potężny husky czarny z białym piersi. Konchikilap też były białe, jakby ktoś przypadkowo rozlany na nich moloko.Chernye oczy prawie zawsze wyglądał ponury, a kiedy się poznaliśmy, wszystko jasne, obawiali się, że może on gryzie. Nie pozwalał się głaskać, itolko gospodarzem Sasha więc może czasami ciągnąć Varnakov dla zagrivok.Eto był uniwersalny Husky. Pozostawienie tajgi, nie mógł bespokoitsya- mięso i futro były zawsze po nim. Najlepszy ze wszystkich, poszedł na sobole ibelkoy gorzej niż kory na ptaki - cietrzew, Kosachev. Wapiti Varnak mogderzhat na osadów przez kilka dni. Sable ścigany aż pojechaliśmy szubienicę lub w akcje, a jego szczekanie nazwałbym właściciela. Co gorsza, kiedy soboluhodil w dziedzinie kamienia, wtedy pies jęknął z jego bezsilności izhdala gospodarza. Weź stwora z plasowaniem może tylko rozmazuje iliobmotom - specjalną siatkę z dzwonów. Mecz Sanya, inachinalas twardym obmota praca instalacji, to trzeba czekać byloterpelivo dzwonki dźwięki gdzieś w bok, priderzhivayasobaku na smyczy. Godziny niepokoju oczekiwania przed chemsobol z jego kryjówki w skałach, a podczas próby uytizaputyvalsya w siatce.
Poza meritum polowania Varnak posiadał więcej sobachegorasskazchika talent i piosenkarz. Mógł przyjść do ciebie i zacząć mówić skończenie, jak pies, ale to była prawdziwa historia: burknął inogdapodvyval krótko vzlaival i wydawało się powiedzieć, że emusnilos który polował widział. Jeśli w czasie rasskazachto coś zapytać, na przykład: "Varnak i gdzie iść dzisiaj?" - namgnovenie on zamilkł jakby słuchanie swoje pytanie, a zatemvzlaival sekretarce. Ale przede wszystkim kocha śpiewać. Zawył takpravilno i muzycznie, jego wycie można nazwać śpiewem, peniemosobym - pies, ale to był śpiew.Czasami wieczorem, przy ognisku, powiedziałem: "Varnak, zaśpiewajmy", Spojrzał inteligentne oczy, zaniepokojony wrażliwych uszu i czekał na mnie. Moja ulubiona piosenka z jego była "Żyliśmy z dwóch gejów granny gęsi", Z reguły, ja przyłączyć dwa lub trzy razy, a gardło Varnakov zaczął świszczący oddech, pociągając nosem, skowyt, a następnie zaczął śpiewać. Poprowadził melodię tam, gdzie byłem i znów zaczął wyć w takcie. Śpiewałem z przyjemnością "Nie płacz, dziewczynko", "Jest żołnierza w mieście" i inne. Po zakończeniu koncertu my improwizowanej z Sashą klepnął go jako prawdziwego artysty.
Z Sashą staliśmy się przyjaciółmi od dawna, pracuje w jednym miejscu, gdzie było badanie - cięcie, wiercenie, trasy geologiczne. Był dobry, niezawodny przyjaciel i razem proohotilis 15 lat. Ale katastrofa. Sanya chory na nieuleczalną chorobę i spalił prawie pół roku.
Pogrzebaliśmy całe eksploracji partii. kierowców wciśnięty rogi i długi sygnał płacze, towarzyszy Aleksandra w jego ostatniej drodze. Obok tłumie żałobników uciekł Varnak i pamiętam, ktoś powiedział: "Spójrz, pies biegnie - pożegnanie kapitana",
A następnego dnia, przybywających na cmentarzu, aby pamiętać, drugi, zobaczyłem siedzącego obok grobu Varnak. Poznał mnie, podszedł, chrząknął i pobiegł w kierunku bazy partyjnej.
Pies wziął do siebie Eugene - Brother Alexander, profesjonalnego myśliwego.
Kilka lat minęło, a wir spraw, zacząłem zapominać Varnakov, zwłaszcza dlatego, że mój obszar polowania był na drugiej stronie rozszczepialnych Eugene.
Pewnego dnia byłem w podróży służbowej na obszarze, gdzie mieszkał Eugene. Postanowiłem przyjść do niego. nasz "UAZ" pojechał do domu w godzinach wieczornych, a po pół godzinie siedzieliśmy przy stole i kieliszek wódki przypomniał swoje turystyka, myślistwo, rybołówstwo i, oczywiście, nie pamiętał Sanka. "Gdzie Varnak? Jak to jest?" - spytałam Eugene. "Starsze, ale dopóki Sables połowów, biegnie gdzieś w ogrodzie", Pójdę i przywitaj"- powiedziałem i wyszedłem na ulicę.

Marszcząc brwi. Pies nie widział ogrodu. Wsunął dwa palce do buzi, ja zagwizdał kilka razy z długim protyagom - jak tylko odgwizdał Sanka, kiwając jej psy. Błysnął czarny cień, a pies podbiegł do mnie. Było Varnak. Uczył mnie, pociągnął nosem, pobiegł, pobiegł znowu, i pociągnął nosem, rzucił przez podwórze. Pies rozpoznał mnie i pobiegł szukać Sasha - jej najlepsza przyjaciółka jest najwyraźniej podjąwszy, że gdybym przyjechał, a Sasha gdzieś w pobliżu. Podbiegł do mnie ponownie, węsząc chciwie. Sasha nie było.
Następnie Varnak odszedł i usiadł na zadzie, patrząc na mnie, mówiąc, jak tylko był w stanie powiedzieć: narzekania i marudzenie mówił i mówił o jego języku psem, opowiadał mi o swoim życiu bez Sasha - właściciela. Nie płakała od dzieciństwa i nawet kiedy Sasza zmarł bez płaczu. Ale słuchając psa, nie mogłem się oprzeć - i łzy płynęły mu z oczu.
Padał śnieg, a ja stałem w zagrodzie i słuchał Varnakov, który opowiedział mi o swojej lojalności i miłości do człowieka, jego przyjaciela Sanie.
Varnak był potężny husky czarny z białym piersi. Czubki łapy też były białe, jakby ktoś przypadkowo rozlany na nich mleko. Czarne oczy są prawie zawsze wyglądał ponury, i kiedy po raz pierwszy spotkał się z nim obawiali może ugryźć. Nie pozwalał się głaskać, a tylko właściciel Sasha więc może czasami ciągnąć Varnakov za skórę. Był to uniwersalny Husky. Pozostawienie tajgę, można było się nie martwić - mięso i futra były zawsze po nim. Najlepszy ze wszystkich, poszedł do Soból i wiewiórki, gorszym niż kory na ptaki - cietrzew, Kosachev. wapiti Varnak mógł utrzymać na osadów przez kilka dni. Sable ścigany aż wjechał w drzewo lub do talii, a jego szczekanie nazwałbym właściciela. Co gorsza, kiedy Sable udał się osadów z kamienia, podczas gdy pies jęknął z jego bezradności i gospodarz czekał. Weź stwora z plasowaniem tylko rozmazywanie lub obmotom - specjalnej siatki z dzwonów. Sanya podszedł i zaczął ciężką pracę ustawienie obmota, a następnie musiał czekać cierpliwie na dzwonienie dzwonów gdzieś w bok, trzymając psa na smyczy. Godziny niepokoju oczekiwania przed śniady z jego kryjówki w skałach, a kiedy próbował opuścić zaplątane w siatce.
Poza polowania zasługi Varnak posiadał więcej talentu psów narratora i piosenkarka. Mógł przyjść do ciebie i zacząć mówić - oczywiście, psa, ale to była prawdziwa historia: zrzędził, jęczał tylko sporadycznie, na krótko, jakby vzlaival mówiłem co śnił co polował widział. Jeśli w czasie jego opowieści o coś zapytać, na przykład: "Varnak i gdzie iść dzisiaj?" - na chwilę zamilkł, jakby słuchać swoje pytanie, a następnie vzlaival sekretarce. Ale przede wszystkim kocha śpiewać. Zawył tak poprawnie i muzycznie, jego wycie można nazwać śpiew, śpiewanie specjalnego - pies, ale to był śpiew.
Czasami wieczorem, przy ognisku, powiedziałem: "Varnak, zaśpiewajmy", Spojrzał inteligentne oczy, zaniepokojony wrażliwych uszu i czekał na mnie. Moja ulubiona piosenka z jego była "Żyliśmy z dwóch gejów granny gęsi", Z reguły, ja przyłączyć dwa lub trzy razy, a gardło Varnakov zaczął świszczący oddech, pociągając nosem, skowyt, a następnie zaczął śpiewać. Poprowadził melodię tam, gdzie byłem i znów zaczął wyć w takcie. Śpiewałem z przyjemnością "Nie płacz, dziewczynko", "Jest żołnierza w mieście" i inne. Po zakończeniu koncertu my improwizowanej z Sashą klepnął go jako prawdziwego artysty.
Z Sashą staliśmy się przyjaciółmi od dawna, pracuje w jednym miejscu, gdzie było badanie - cięcie, wiercenie, trasy geologiczne. Był dobry, niezawodny przyjaciel i razem proohotilis 15 lat. Ale katastrofa. Sanya chory na nieuleczalną chorobę i spalił prawie pół roku.
Pogrzebaliśmy całe eksploracji partii. kierowców wciśnięty rogi i długi sygnał płacze, towarzyszy Aleksandra w jego ostatniej drodze. Obok tłumie żałobników uciekł Varnak i pamiętam, ktoś powiedział: "Spójrz, pies biegnie - pożegnanie kapitana",
A następnego dnia, przybywających na cmentarzu, aby pamiętać, drugi, zobaczyłem siedzącego obok grobu Varnak. Poznał mnie, podszedł, chrząknął i pobiegł w kierunku bazy partyjnej.
Pies wziął do siebie Eugene - Brother Alexander, profesjonalnego myśliwego.
Kilka lat minęło, a wir spraw, zacząłem zapominać Varnakov, zwłaszcza dlatego, że mój obszar polowania był na drugiej stronie rozszczepialnych Eugene.
Pewnego dnia byłem w podróży służbowej na obszarze, gdzie mieszkał Eugene. Postanowiłem przyjść do niego. nasz "UAZ" pojechał do domu w godzinach wieczornych, a po pół godzinie siedzieliśmy przy stole i kieliszek wódki przypomniał swoje turystyka, myślistwo, rybołówstwo i, oczywiście, nie pamiętał Sanka. "Gdzie Varnak? Jak to jest?" - spytałam Eugene. "Starsze, ale dopóki Sables połowów, biegnie gdzieś w ogrodzie", Pójdę i przywitaj"- powiedziałem i wyszedłem na ulicę.
Marszcząc brwi. Pies nie widział ogrodu. Wsunął dwa palce do buzi, ja zagwizdał kilka razy z długim protyagom - jak tylko odgwizdał Sanka, kiwając jej psy. Błysnął czarny cień, a pies podbiegł do mnie. Było Varnak. Uczył mnie, pociągnął nosem, pobiegł, pobiegł znowu, i pociągnął nosem, rzucił przez podwórze. Pies rozpoznał mnie i pobiegł szukać Sasha - jej najlepsza przyjaciółka jest najwyraźniej podjąwszy, że gdybym przyjechał, a Sasha gdzieś w pobliżu. Podbiegł do mnie ponownie, węsząc chciwie. Sasha nie było.
Następnie Varnak odszedł i usiadł na zadzie, patrząc na mnie, mówiąc, jak tylko był w stanie powiedzieć: narzekania i marudzenie mówił i mówił o jego języku psem, opowiadał mi o swoim życiu bez Sasha - właściciela. Nie płakała od dzieciństwa i nawet kiedy Sasza zmarł bez płaczu. Ale słuchając psa, nie mogłem się oprzeć - i łzy płynęły mu z oczu.
Padał śnieg, a ja stałem w zagrodzie i słuchał Varnakov, który opowiedział mi o swojej lojalności i miłości do człowieka, jego przyjaciela Sanie.

Udostępnij w sieciach społecznościowych:

Podobne