Dlaczego mój kot boi divaricata ręce?

Niektórzy właściciele kotów zauważyć, że ich koty nie zawsze zachowują się, z ludzkiego punktu widzenia, odpowiednio, gdy ich właściciel chce zademonstrować swoje przywiązanie do nich. Opcje takie dziwactwa może być bardzo dużo, ale w tym artykule przyjrzymy się tylko jeden z nich. Jest to niewytłumaczalny lęk przed kotami dłoni, palców rozprzestrzeniają, który pojawia się najwyraźniej, gdy właściciel posiada płaskie rękę do zwierzęcia.

Więc właściciel zdecydował się pogłaskać kota i wyciągnął rękę do jej wylotowego lekko rozstawionymi palcami jednocześnie, a ona nagle zaczyna się bać, uciekać, a nawet zachowywać się agresywnie - scratch, walka, albo przygotować się na kontratak.

W tym samym czasie, gdy reszta kot zachowuje się dość przyjazny. Jeśli taka reakcja na wyciągniętą ręką nie jest pokazany po raz pierwszy, nie jest trudno sobie wyobrazić, że to nie jest jakieś niedociągnięcia w relacji pomiędzy kota i właściciela, a nie braki edukacyjne, ale po prostu w danej reakcji na bodziec. W związku z tym, nie ma potrzeby, aby być Pitagorasa lub Lobachevsky zrozumieć, że ten gest na język ciała, że ​​koty używane znacznie bardziej aktywny niż jakakolwiek inna jest przejawem wrogości. W tym przypadku, zazwyczaj po prostu zatrzymać się, aby takie gesty i wszystko wróci na swoje miejsca.

Fakt, że ludzie postrzegają jako kot bardzo dziwne, dziwaczne, ogromna, ale koty jak członków rodziny kotów, gdzie kiedyś rosły same. A gdy kot postanawia dowiedzieć się zależność od fizycznej kolizji, są one często zamiast skoczyć do walki bez żadnego ostrzeżenia, Pierwszy odcinek ku sobie nawzajem nogi rozstawionymi pazury.

Czasami można zobaczyć scenę, kiedy przygotowuje się do walki koty biorące siebie postawy agresji rozpocząć wzajemne demonstrację jego broni wojskowej - pazurami i zębami, chcąc w ten sposób pokazać, że ich pazury są silniejsze i większe niż pazury i zęby wroga. W rzeczywistości, te agresywne Cat „tańce walki” służyć sprawie pokoju, a nie przyczynę wojny. Faktem jest, że oprócz mechanizmu agresji, że natura ma u zwierząt również mechanizm powstrzymywania agresji.

Opinia publiczna o tym mechanizmie, prawie nic nie wiadomo. Ponadto, większość ludzi trzymać poglądy, które są zasadniczo sprzeczne z tym, muszę powiedzieć, że jednym z głównych mechanizmów. Większość z Homo sapiens jest przekonany, że wszystkie drapieżniki z natury są bardzo agresywne, a nie tylko w stosunku do swoich ofiar, ale także w stosunku do innych drapieżników (w tym własnej naturze), zwłaszcza jeśli są one ich konkurenci. Im lepiej drapieżnik uzbrojony, tym bardziej groźne jest to broń, więc powinien być agresywny. Wydawałoby się, że pewna logika w tych argumentów nie - bo jeśli natura dała, niech potężne szczęki wilka, który jest nieporównywalny z szczęki Każdy pies, po czym powinny one być używane zgodnie ze swoim przeznaczeniem. Ponadto, większość ludzi ma bardzo prymitywne pojęcie o teorii ewolucji Karola Darwina, aw szczególności mechanizmów doboru naturalnego. Zrozumiałym dla szerokich mas, w rzeczywistości tylko jeden, a poza tym silnie zniekształcony jej pozycję - „przetrwanie najsilniejszych”, choć w rzeczywistości mechanizm ten jest dużo bardziej skomplikowana niż niekończące się dowiedzieć, kto jest silniejszy.

W rzeczywistości jednak sytuacja przedstawia się następująco: psychologia zwierząt już dawno zaobserwowano, że najbardziej jasno i bezkompromisowo agresja przejawia gatunki właśnie slabovooruzhennye. Na przykład, nieszkodliwe, pozornie, wróble lub gołębie (nie wiem co mam reputację „ptaków pokojowych”) faktycznie oferuje rzadką okrucieństwo w swoich walkach i nie powodują poważne obrażenia jak siebie tylko dlatego, że nie wystarczająco potężny dziób i pazury. Jednak zdarzały się przypadki, gdy powyższe ptaki „pokoju” dosłownie rasterzyvali inne gołębie, stado odrzucona. Zrób to sam, nie mogli więc połączyli siły i pojechaliśmy ofiarę w kąt, po prostu „przeciąganie away” ją ze swoim maleńkim dzioby kawałek po kawałku.

Dla porównania, potężne ptaki takie jak orły inny, co oznacza, że ​​aby zabić wroga z jednym uderzeniem dzioba, a jego potężne szponiaste łapy mogą i przebić nawet przez wielu ssaków lądowych, takich jak sarny lub dzika, nie wspominając o ptaki. Znany wszystkim wrony są również bardzo zagrażające birdie - jego dziób Scavenger mogą łatwo wybić oko wroga, a nawet uszkodzić jej czaszkę. Jednak mimo to siła bojowa tych ptaków nie spieszyć oślep w innym konflikcie. Co do zasady, konflikty między tymi ptakami występuje znacznie rzadziej niż wśród wróbli i gołębi, i że są one zwykle związane z okresu małżeństwa lub konfliktu drapieżnych.

Jednak jest ona często nie rozwiązane konflikty i towarzyski hierarchia. A jeśli te potężne zwierzęta rzucili się w wir walki, z jakiegokolwiek powodu, populacja tych ptaków od dawna nieaktualne ze względu na masową śmierć w walkach. Więc walki są zwykle poprzedzone serią rytualny pokaz siły, których celem jest określenie najsilniejsze bez konfrontacji militarnej. Iw większości przypadków konflikt natychmiast rozwiązana, gdy jeden z przeciwników zdecydować się wycofać.

Tak samo jest u ryb i ssaków. Te wilki atakują przeciwnika bez ostrzeżenia jakiś ruch szczęk do zgrywania brzuch i otworzyć żyłę szyjną ale przed atakiem, zawsze najpierw przeprowadzić rytuałów zastraszania. To samo, tylko w bardziej żywe postaci można zobaczyć na goryle lub innego ciężkiego zwierzęcia. Kot wśród gigantów, jednak nie ma zastosowania, a ewentualne szkody, które może spowodować ich broń nie jest tak źle, jak w jego bardziej zaawansowanych odpowiedników, ale nadal może spowodować poważne szkody. I zapewnić przetrwanie kotów Natura dała im wszystkie te same „tańce rytualne” jak demonstracji pazurami i głośnymi okrzykami. I w tym tkwi strach przed kotów rozstawione palce.