Jak niedźwiedź chodzi na tylnych łapach?

Najbardziej powszechnym zjawiskiem - jest zobaczyć niedźwiedzia, gdy on lub poluje na zdobycz lub cieszyć się jedzeniem swoją ofiarę. Najbardziej zaskakujące jest to, że siła uderzenia zwierzęcia jest tak ogromny, że może przenikać czaszki wystarczająco dużych zwierząt parzystokopytnych - jelenie, konia, krowę. Niedźwiedzie polarne mogą polować nie tylko dla fok i ptaków morskich, ale także na ogromnych morsów Tolstokorov. To pokazuje ogromną wytrzymałość, siłę i wytrzymałość drapieżnika.

Dlaczego zwierzęta nie chodzić na tylnych nogach?

Od dawna uważa się za magiczny talizman niedźwiedzia łapa. Znieść przyciągnąć bogactwo do domu, a także służył jako talizman przed drapieżnikami. Najważniejsze, że łapa została wniesiona do domu był myśliwym, czy wygrałem, ale tylko, że to z serca - to tylko królewski dar, który jest wysoko ceniona za mało. Jedną z cech tego maskotka uznano, że jest to dosyć trudne do uzyskania, bo nie każdy myśliwy będzie walczyć z ogromnym ciężkim i masywnym wściekłego drapieżnika.

Jeśli niedźwiedź stoi na tylnych łapach, to niewiele mówi o tylko jeden - poluje. Więc on patrzy na swoją ofiarę, wącha, badając otoczenie. Najbardziej wyjątkowy jest to, co jest w stanie wystarczająco długo drapieżnika uczyć swoje ofiary, będąc w tej pozycji.

W rzeczywistości, nie ma innego powodu, że drapieżnik może stanąć na tylnych łapach - jest dość zrelaksowany, korzystających z natury, biorąc pod uwagę jej okolic otwarte przestrzenie. Można to rozumieć nie tylko przeglądać, ale także przez jego zachowanie: jest pełna, zadowolony, albo w trakcie posiłku - gdy niedźwiedzie jedzą mięso. ponoszą również ich potomstwo może wykazywać pewne umiejętności łowieckich, ograniczone stojak na nogi.

Uważa się, że drapieżniki jedzą tylko mięso. Niedźwiedź nie jest wyjątkiem, ale to jest takie ogromne i majestatyczne zwierzę nie gardzą padliną, zjada ryby, polować i popływać.

Bardzo rzadkie przypadki grabieży na osobę, jak również zniszczenie szopach i stajniach, atak na zwierzętach domowych, jak i psów. Dzieje się to w momencie silnego głodu zwierząt, kiedy strach nie jest przytłaczający chęć jedzenia.