Diagnostyka i leczenie rzęsistkowica u kotów i psów

Zakażenia wywołane przez chorobotwórcze pierwotniaki, kotów i psów można znaleźć więcej chorób bakteryjnych i wirusowych rzadko, ale szkoda, gdy powodują one wystarczająco poważne. Zwłaszcza nie toleruje takich dolegliwości młodych zwierząt. „Najważniejsza” tego typu patologii jest rzęsistkowica.

Choroba ta jest spowodowana przez jednokomórkowe wiciowce, tradycyjnie uważany za jeden z powodów, dla ogromnych strat w rolnictwie, ponieważ powoduje wiele chorób rozrodczego u bydła (bezpłodność, poronienia i macicy). Patologia ujawnił na terenie prawie wszystkich krajów na świecie (z wyjątkiem Arktyki i Antarktydy), ale najczęściej jej rozpowszechnienie w krajach, w których tradycyjny rozwój zwierząt gospodarskich. Mówiąc wprost, nasz kraj w szeregu przypadków rzęsistkowica wśród rolnych i zwierząt gospodarskich jest jednym z liderów.

Przegląd

Jakie są objawy rzęsistkowica? Dziś wielu lekarzy weterynarii uważają, że choroba ta jest jedną z najczęstszych przyczyn biegunki epizodycznej u zwierząt domowych. W ciężkich przypadkach chodzi doprofuznogo biegunka, prawdziwym powodem, dla którego zestaw nie zawsze jest to możliwe.

Badania wykazały, że pasożyt jest głównie „odpowiedzialny” w przypadku zapalenie jelita grubego (Zapalenie jelita grubego). To powoduje, że niektóre przypadki biegunki, czasem w kale widać grudki śluzu (wielu właścicieli błędnie uważa, że ​​gdyby to było ich ulubionych robaki).

Jeśli obfita biegunka przechodzi w kroku często oznaczone zapalenie odbytu, obserwuje się spontaniczne defekacji. Uważa się, że choroba podatne zwierzęta wszystkich gatunków i ras, ale najbardziej wrażliwych kociąt i szczeniąt młodszych niż jeden rok życia. W niektórych schroniskach dla psów i kotów rzęsistkowicy liczby ludności może osiągnąć 100%.

Ponadto, bardzo duże prawdopodobieństwo wystąpienia choroby, w których przedsiębiorstwa prywatne są w bezpośrednim sąsiedztwie kompleksów dla hodowli. Jeśli chodzi o tryby transmisji, młodzi są zakażone przed urodzeniem. Dorośli zakażonych zwierząt futerkowych, lizanie oocyst kolonizacji pasożyta.

Okazuje się, że w przewodzie pokarmowym ostatni oocyst patogen może utrzymywać się przez kilka tygodni. Można je również znaleźć w moczu kota, wilgotnej żywności, a nawet starych kałem. dzisiaj Uważa się, że co najmniej 15-25% psów i kotów na całym świecie przez całe życie nosicielami rzęsistkowica. Jakie badania mogą być wykorzystane do dokładnej diagnozy?

techniki diagnostyczne

badanie USG brzucha mogą wykazywać zwiększenie grubości ściany jelita i lokalnych węzłów chłonnych. W badaniach tych ścianek jelit materiału biopsyjnego można łatwo zauważyć silne infiltrację limfocytów i komórek plazmy.

Pasożyty się zidentyfikować wzrokowo uzyskać tylko w punktach, gdzie jest część błony śluzowej. Z reguły głębsze warstwy Trichomonas nie spadają. Diagnoza jest w znacznym stopniu komplikuje fakt, że chore zwierzęta przez długi czas nie może być żadne objawy kliniczne z wyjątkiem sporadycznych przypadków biegunki. tak że rzęsistkowica u kotów i psów często pozostaje niezauważony.

Podstawową metodę wykrywania pasożytów mikroskopowe kału. Ponadto, w dobrze wyposażonych szpitalach diagnozy często stosowaną techniką łańcuchowej reakcji polimerazy (PCR). Ale! Nawet w przypadku użycia liczby PCR-negatywnych lub wyników fałszywie dodatnich może osiągnąć 36%, więc najlepiej jest połączyć obie metody.

Pod mikroskopem, odkrywają dorosłych Wiciowce. Mała „trick” - pasożyty prawie na pewno będzie w stanie dowiedzieć się, badając rozmaz kału z dużą ilością śluzu. Ponadto próbki kału należy rozcieńczyć niewielką ilością soli fizjologicznej. Trichomonas w polu widzenia mikroskopu są nieco podobne do mikroskopijnych kijanki z bardzo krótkimi ogonami. Charakter ich ruchu jest bardzo ciekawy i nieco podobny do sposobu promieni ruchowych (takich jak płynne, faliste krzywe).

środki terapeutyczne

Jak leczyć rzęsistkowica u psów i kotów? Niestety, do tej pory nie ma 100% skuteczne leczenie. tradycyjnie używany fenbendazolu i metronidazol, Po pierwsze, szkodliwe dla zdrowia psów i kotów. Po drugie, można znacznie zmniejszyć, „stado” patogenów, ale całkowicie zniszczyć pasożyty nie będą działać.

Poinformowano, że w trakcie leczenia z korzyścią dla dalszej praktyki antybiotykoterapia. Ale to nie jest zalecane ze względu na silne dysbacteriosis, jest dodatkowo wzmocniona przez biegunek i sprzyja odwodnieniu.

Obecnie uważa się, że najbardziej skuteczne leki mogą być uznane Ronidazol 10% (ronidazol 10%) i tynidazol (Tinidazolum). W praktyce udowodniono, że więcej niż uzasadnione wykorzystaniem ronidazolu. Jest to o wiele bezpieczniejsze dla samych zwierząt. Należy pamiętać, że leczenie rzęsistkowica powinny być wykonywane wyłącznie przez doświadczonego weterynarza! Wszystkie leki, które to związki opisane - bardzo toksyczne i ciężki, o najmniejszym przedawkowania może wystąpić ataki neurologiczne. Nie angażuj się w przepisywaniu i dozowania siebie!

Jeśli opiekujesz się chorymi zwierzętami umyć ręce, a następnie inne higieny osobistej. Niech rzadkie, ale przypadki zakażenia człowieka jest nadal. W pełni chronić przed kontaktem z chorymi zwierzętami dzieci.