Parvoviroz u psów i kotów: droga zakażenia, diagnozowania, leczenia

Choroby wirusowe - „ból głowy”, zarówno lekarzy i weterynarzy. Czynniki będące przyczyną tych patologii mieć pozazdroszczenia zjadliwość (czyli zdolność do infekowania), niemal natychmiast przenoszone od zwierzęcia do zwierzęcia, są bardzo trudne do zidentyfikowania i prawidłowa diagnoza. Wszystkie te cechy są spójne i parvoviroz.

Co to jest?

Parvoviroz (CPV) jest wysoce zakaźną chorobą wirusową Psy i koty są zazwyczaj spowodowane ostre zaburzenia żołądkowo u młodych zwierząt. Choroba najczęściej dotyka dzieci w wieku od 6 do 20 tygodni, ale nie wykluczone przypadki i starsze zwierzęta. W bardzo małych (mniej niż kilka dni) szczeniąt i kociąt w bardzo rzadkich przypadkach, opracowanie specjalnego, szczególnego rodzaju choroby, a następnie zapalenie mięśnia sercowego (Ie, zapalenie mięśnia sercowego).

Można przypuszczać, że po raz pierwszy wirus zaczął się rozpowszechniać w Europie iw naszym kraju około 1976 roku. Przez 1978, czynnikiem sprawczym „sprzedane” tak szeroko, że nie spowodował pandemię zwierząt niemal na całym świecie. Wtedy stało się jasne, że był gotów wpływa nie tylko kotów domowych i psów, ale także wilki, lisy, szopy, norki, etc. Ostatnio stwierdzono, że wirus jest bardzo podobna do czynnika sprawczego panleukopenii. Jest całkiem możliwe, że gdzieś w 1920 roku nie było spontaniczną mutacją, w wyniku której pojawiły się i parvoviroz. W każdym razie, zanim ten rok ma wzmianki o wypadkach masowych psów i kotów nie jest znany.

Na szczęście, pod koniec lat 70. ubiegłego wieku było opracowano wiele skuteczny szczepionki, przy czym intensywność choroby zaczęła gwałtownie spadać. Po raz kolejny przypominamy, że najbardziej podatne na choroby, młodych zwierząt.

Sposoby infekcji podatnych zwierząt

Po raz kolejny przypominamy, że parvoviroz u kotów i psów jest bardzo rozpowszechnione w środowisku, a każde zwierzę przynajmniej raz w życiu do czynienia go. Ale nie każdy pies lub kot po takim kontakcie jest chory. Istnieje kilka ważnych czynników predysponujących, wśród których należy wyróżnić ilości wirusa, który wszedł w ciało zwierzęcia, jak również status immunologiczny tego ostatniego. Jeśli „deska prowadził” na rzecz patogenu, to przełamuje barier ochronnych organizmu i zaczyna szybko rosnąć w nim, powodując chorobę.

Co się dzieje podczas infekcji? Natychmiast po infekcji, patologia nie rozwija - zwykle trwa pięć dni w tygodniu. W tym czasie wirus bardzo szybko mnoży, w różnych osiedlenia się w węzłach chłonnych, powodując ich znaczny stan zapalny. Co gorsza, patogen atakuje krwinki białe i limfocyty (komórki NK). Hodowla, niszczy je. Wynikiem tego jest stan patologiczny znany jako limfopenia. Ciało pozostaje bez swoich systemów ochronnych, że patogen jest „pod ręką”.

Patogeneza choroby

Po raz we krwi, wirus nadal nie jest w pośpiechu, aby wejść w bezpośredni kontakt ze „zdrowych” leukocytów, szybko wnikając czerwonym szpiku kostnym i błony wewnętrznej (shell) statków. Jak już wspomniano, w bardzo młodych zwierząt, choroba może iść o krok dalej, jako czynnik sprawczy mogą wpływać na komórki mięśnia sercowego (Mięśnia sercowego).

W szpiku kostnym, wirus kontynuuje swoją „brudną robotę”, niszcząc młode komórki układu siateczkowo. Po tym, że patogen staje się o wiele łatwiejsze do inwazji przewodu pokarmowego, przy czym ostatni etap jego rozwoju. To właśnie na tym etapie parvoviroz u psów i kotów pokazuje najbardziej żywy obraz kliniczny.

Jest ona osadzona w nabłonkowych komórkach wyściełających jelito od wewnątrz, silnie namnażany w nich. Podobnie jak w poprzednim przypadku, co prowadzi do ich zniszczenia, powodując organizm jest praktycznie bezbronny wobec mikroflory warunkowo patogennych, które zawsze można znaleźć w świetle jelita. Co gorsza, wirus inwazji na strefę bezpośredniego podziału komórek, prawie zatrzymuje proces. Ze względu na to, Aktualizacja śluzowej zwalnia do indeksowania, ściana jelita jest obnażone, narażonych na agresywne media.

Z powodu ogromnych strat komórek funkcjonalnych jelitach nie są już w stanie prowadzić normalne trawienie pokarmu. Ponadto, nie może wchłonąć płyn, powodując ciężkie odwodnienie rozwija całe ciało. waga biegunka i nudności Są to podstawowe objawy choroby, ale ostatecznie kończy się w ścianie jelit zaczyna przypominać „sitko”, co powoduje, że bakterie bytujące w jelitach, wytwarza się w zasadzie bezpośredniego dostępu bezpośrednio do krwioobiegu.

A to powoduje znaczną utratę płynów z biegunką i to jest bardziej niebezpieczne septyczny zjawiska. Sytuację pogarsza fakt, że z taką ciężką chorobą układu odpornościowego jest praktycznie ubezwłasnowolniona i nie może oprzeć się nowych najeźdźców.

Parvoviroz u zwierząt nie zawsze śmiertelne. Śmierć, nawet jeśli występuje, nie wynika z działania samego wirusa, ale w wyniku silnych odwodnienie, zatrucie i posocznica. Ponadto młode zwierzęta często umierają z wyczerpanie (Jelita, jak pamiętamy, do trawienia pokarmu nie jest już w stanie), a także zapalenie mięśnia sercowego.

Obraz kliniczny, diagnostyka

Objawy często związane z wprowadzeniem parwowirusa obejmują senność, depresja, utrata lub „brak apetytu”. Ponadto, często gorączka, typ przeplatanie, wymioty i obfita biegunka. Ale wszystkie te objawy parvoviroza określonych w żaden sposób nie są tak podobne objawy może spowodować dziesiątki innych chorób. Dokładna diagnoza jest tylko w warunkach klinicznych.

Jak to się robi? Najdokładniejszym sposobem jest specjalny analiza kału ELISA. Jest to - w rodzaju „kału” analog serologiczny ELISA reakcji, sposób realizacji jest tak prosty, jak przy użyciu „ludzkie” test ciążowy. Po prostu, w rozpoznawaniu swoistych przeciwciał wykrytego - nawet system odpornościowy w tej chorobie jest silnie obniżone, ale Kompleksy antygen / przeciwciało jest ciągle powstaje.

Na analizie zwykle spędził około 15 minut. Chociaż metoda ELISA jest bardzo dokładne, w niektórych przypadkach może to prowadzić do fałszywie dodatnich lub fałszywie ujemnych wyników, więc lekarze weterynarii wolą zrobić kilka testów w odstępie kilku godzin. Ponadto diagnoza uwzględnieniem objawów klinicznych i ogólnego obrazu choroby.

terapia

Możliwości leczenia dla psów i kotów cierpiących na CPV, nie bogaty. W rzeczywistości, to wszystko sprowadza się do leczenia substytucyjnego i kontroli chorób wtórnych (drobnoustrojów chorobotwórczych) jako konkretnych leków zabić wirusa nie jest opisany przez nas. Najważniejszą rzeczą - aby usunąć zatrucia i odwodnienie. Jeśli nie zostanie to zrobione, zwierzę będzie odzyskać dużo ciężej i dłużej, jeśli nie zniszczone.

W przypadkach, gdy stan zwierzęcia inspiruje pewien strach, Leczenie parvoviroza powinny być prowadzone w warunkach kliniki - wymagane codzienne dożylne podawanie substancji odżywczych i preparatów buforowanych. Mieszanina składników odżywczych, na drodze - tylko w ten sposób, aby „pasza” chore zwierzę, brudny jelicie nie jest jeszcze w stanie poprawnie wchłonąć płyn, nie wspominając trawienie pokarmu stałego. Praktykujących lekarzy weterynarii jest wysoce zalecane, transfuzja krwi, lub (co najmniej) w osoczu, ale w naszym przypadku nie jest możliwe we wszystkich przypadkach.

$ image3$

antybiotyki może być odpowiednią terapię dla zwierzęcia cierpiącego bakteriemii i obfite biegunki jest etiologia bakteryjna. Czasami używać ściągające do zatrzymania biegunki. Na ogół, w praktyce jest tak, że gdy zaczęła czas traktowanie nie mniej niż 70% zwierząt odzyskać w ciągu kilku dni. Inną możliwość zaoszczędzenia 20% po długotrwałej terapii, a około 10% (zwykle kociąt i szczeniąt) - śmierć.