Pęcherzyca - choroba autoimmunologiczna u psów

Choroby skóry u zwierząt domowych - zjawisko dość częste. I nie jest to zaskakujące, ponieważ w większości przypadków są one rozwijać z powodu pcheł, kleszczy i innych ekzoparazitov. Częste są również powszechne reakcje alergiczne. Ale to nie zawsze jest takie proste. To samo pęcherzyca u psów jest bardziej niebezpieczne, choć znacznie rzadziej.

Przegląd

Więc to autoimmunologiczna choroba skóry, która jest najczęściej diagnozowane u młodych psów w średnim wieku. Główną cechą tej choroby - wiele krosty i strupy, obejmujące powierzchnię chorobowo skórę. charakteryzuje się również w wyniku maceracji i silnego bólu ostatni. Choroba może rozpocząć się na twarzy i uszu, ale także częste przypadki urazu pachwiny i obszarów pod pachami. skóra pacjenta jest znacznie grubszy i mogą pękać, powodując silny ból. Na szczęście choroba nie dotyka narządów wewnętrznych.

Ze względu na to, co pojawia się generał pęcherzyca, co wywołuje tę chorobę? Jak już wspomniano, choroba autoimmunologiczna, która jest spowodowana tym, że układ odpornościowy nie powiedzie się i zaczyna atakować samo ciało. Konsekwencje są bardzo ciężkie, a nawet pełne leczenie w takich przypadkach nie jest: lekarze po prostu zgasić główne objawy i zmaga się z konsekwencjami. W przypadku pęcherzycy Jedynym pocieszeniem jest to, że żadne narządy wewnętrzne i procesy patologiczne systemu nie są naruszone. Jeśli porównamy go z tym samym toczeń układowy, pęcherzyca zwierzęta tolerowane dużo łatwiejsze.

Wideo: choroba autoimmunologiczna pęcherzyca jako interdyscyplinarna

Co powoduje, że układ odpornościowy do atakowania samego ciała? Niestety, nie wiemy na pewno. Pewne czynników predysponujących jest wiele, ale niektóre z nich odgrywa rolę wyzwalacza w każdym przypadku? Najprawdopodobniej jest to bardzo niebezpieczne pod względem chorób zakaźnych, chorób genetycznych, niektórych leków. Dziś wielu lekarzy weterynarii i hodowcy uważają, że pęcherzyca mogą być dziedziczone. Dlatego te zwierzęta, które były chore, w żadnym wypadku nie powinny być dopuszczone do hodowli, nawet jeśli ich wartość hodowla jest bardzo wysoka.

symptomatologia

Objawy pęcherzycy mają w dużej mierze psy zależy od rodzaju choroby. W sumie są cztery:

• Vulgaris (vulgaris).
• Rumieniowata.
• Liść.
• Wegetują. Ten ostatni typ dotyczy tylko psy (ale rzadko).

Tak więc, dzięki obecności jakichkolwiek oznak, że jest możliwe, aby ocenić obecność choroby? Na powierzchni znajdują się liczne owrzodzenia skóry, pęcherzyki i krosty, niejasne wypełnione zawartość. Również wpływ podkładki łapa, która uzyskać „przechył” na pękanie i zapalenie (na zdjęciu jest taki przypadek).

Jeśli choroba jest trudna, ale towarzyszy stan zapalny i obrzęk węzłów chłonnych, zwierzę odłożyć, a nie przypadki gorączki przeplatania typu wykluczone. W przypadku, gdy zostały one dotknięte nóżki, zwierzę utykał, starając się nie poruszać bez ostrego potrzebie. Wszystko to towarzyszy silny ból i swędzenie.

Niebezpieczne wszystkie rodzaje pęcherzycy przez to, że ciała psa pacjenta jest szczególnie podatne na wszystkie wtórne zakażenia bakteryjne. Ze względu na ogólne osłabienie zwierzęcia, nie jest zaskakujące, zwiększone prawdopodobieństwo wystąpienia sepsy.

Szczególnie trudnych terenów pęcherzyca „wulgarne”, które jest powszechne. Ten typ choroby charakteryzuje powstawanie głębokich i bardzo bolesne owrzodzenia, „massive” wrzody i pryszcze. Ponieważ często pojawiają się na błonie śluzowej jamy ustnej, zwierzę nie może jeść i pić normalnie. Prawie zawsze jest pęcherzyca zwykła towarzyszy rozwój wtórnej infekcji bakteryjnej i gorączka, posocznica jest prawdopodobne. Najprostszym przepływa vegetans pęcherzyca.

Diagnostyka i leczenie

Jedyną wiarygodną metodą diagnostyki - biopsja uszkodzenia skóry z kolejnym badaniu mikroskopowym. W niektórych przypadkach możliwe jest, aby wyciąć odpowiedni kawałek „żyć”, ale do tego nie warto. Powodem jest to, że w celu uzyskania niezbędnych danych dla preparatu na skórze powinny być podejmowane na granicy chorych i zdrowych tkanek. Więc weterynarz konieczne jest stosowanie leków dla znieczuleniu ogólnym lub miejscowym.

Jak to jest leczenie pęcherzycy u psów? Niestety, tylko mniej lub bardziej skuteczny sposób obejmuje podawanie leków, które hamują układ odpornościowy. Najczęściej rolę tę odgrywa prednizonem. Działa szybko i skutecznie, ale problem jest z poważnymi skutkami ubocznymi. Przez pierwsze dwa tygodnie lek wstrzykuje się w dawce prądem, a następnie w ciągu jednego miesiąca (lub pół) dawka jest zredukowana do minimum.

Celem terapii jest stosowanie najniższą dawkę leku, balansowanie na krawędzi, gdy objawy choroby jest nadal widoczny, ale nie wpływa negatywnie na jakość życia zwierzęcia. Lepsza mała ilość strupów na skórze psa niż uszkodzonej wątrobie i nerkach. Ale to naprawdę może się zdarzyć, jeśli przesadzić z powołaniem prednizolonu! Aby tego uniknąć, musimy badania krwi w celu monitorowania stanu narządów wewnętrznych.

Inne komentarze

Jednak Twój pies może być przypisana i inne leki hamujące układ odpornościowy. Często ich efekt jest słabszy niż niż prednizolon, ale dawki topiramatu i na ich odbiór może być znacznie zmniejszona. Ma to na celu zmniejszenie prawdopodobieństwa wystąpienia skutków ubocznych.

Wideo: vet.dok

Należą do nich: nadmierne pragnienie i oddawanie moczu (nadmierne pragnienie i wielomocz), Nienasycony głód, otyłość. Natomiast w innych przypadkach, prednizon może przyczynić się do zubożenia. Stosowanie leków, które hamują odpowiedź immunologiczną w pęcherzycy powinna być bardzo starannie, ponieważ w tym przypadku są częste nawroty chorób zakaźnych. Tak samo przepisują te leki do swoich domowych zwierząt są zabronione. Ponadto, jeśli Twój pies jest leczony na pęcherzycy, pokaż go do weterynarza, co najmniej raz na trzy lub cztery dni. Zwiększenie czasu pomiędzy dawkami mogą być wykorzystane, gdy choroba jest wprowadzony w remisję.

Ważne jest, aby pamiętać, że Pęcherzyca jest czasami zupełnie nieprzewidywalny: Remisji i nawrotów naśladują siebie, niezależnie od tego, czy pies dostaje leczenia. Należy pamiętać, że choroba często pogarsza się, nawet po krótkim bezpośrednie działanie promieni słonecznych, więc nie chodzić ze swoim zwierzęciem chorym na słońcu. Jeśli takiej potrzeby nie powstaje, nie zaszkodzi owinąć psa w jakimś psem poponku.