Harpia orzeł

Starogreckiego słowa «harpazein», to jest harpia, czyli „porwanie”. Po za skrzydlate Harpie córki Tyfona, wiernie strzeże wejścia do Tartaru. Obaj byli poluzhenschina i poluptitsy. Były one uważane za piękne, ale przerażające w tym samym czasie ich zwyczaje ukraść dusze małych dzieci, runąć nagle zniknąć bez śladu, jak wiatr. Dlaczego ptak dziedziczone rozgłos dawne piękno? Co wygląda jak harpii z przeszłości? Co jest charakterystyczne dla sposobu życia ptaków, jego reprodukcji? Odpowiedzi na te pytania.

Harpia harpyja - łacińska nazwa ptaka, który należy do kategorii drapieżników. Harpia orzeł jest przedstawicielem rodziny jastrząb, orzeł drużyny.

Rozgłos tego ptaka jest alarmujący nawet starożytni Indianie. Wiedzieli, że harpię zdolny tylko jednym uderzeniem potężnego dzioba do przełamania ludzkiej czaszki. Dlatego też, nawet w czasach starożytnych, zdobył honor i szacunek dla człowieka, który mógłby oswoić harpię. Nawet wtedy drapieżniki pióra mają wielką wartość. Służyły one jako podstawa do drogiej biżuterii. I Indianie, którzy byli w stanie pokonać harpię, wynagrodzenie otrzymane w każdej wsi.

W naszych czasach, nikt na Harpia nie polować. Ale mimo to ludność majestatyczne drapieżników jest zmniejszona rocznie. Ten gatunek ptaków wymienionych w Czerwonej Księdze. Predator jest teraz pod opieką człowieka. Jednak jego wielkość nie sprzyja stabilności stałej wylesiania Ameryki Południowej i Środkowej. Jest to tendencja, aby negatywnie wpłynąć na rozmnażanie ptaków, ich dietę.

Harpia orzeł ma niesamowitą siłę. Zakres skrzydeł niekiedy sięga dwóch metrów długości ciała w zakresie od 90 do 110 cm. Ptaki wyraźny dymorfizm płciowy: kobiety są większe od samców. Masa kobiet osiąga 10 kilogramów, podczas gdy mężczyźni nie przekracza 5 kg.

Na Predator jasny, szarawy głowy. Jest ozdobiona czarnym dziobie, wdzięcznie wygięte w dół. Kiedy Harpia w stanie podniecenia, pióra na głowie pionowo podniesiony do góry. To sprawia, że wyglądają bardziej zastraszenia ptaki. W takich momentach, w tym gatunków ptaków widziano, słuch.

Kolor upierzenia ptaków heterogenicznych. Na powrót do Ameryki Południowej drapieżników szary, brzuch biały. Skrzydła i ogon harpy paski, czarny i biały. Szyi wdzięku drapieżnik jest ozdobiona cienkim czarnym kołnierzem.

Harpia orzeł jest właścicielem dużego i potężne pazury. Oni - jego główną bronią. Długość pazury ptaka czasami do dziesięciu centymetrów. Nic dziwnego, że nawet najodważniejsi Indianie obawiali się tych ptaków.

W połączeniu z silnymi pazurami łapy drapieżników pozwalają łatwo podnieść z ziemi i psy, i młodego jelenia. Ale podstawą diety tego ptaka są małe małpy, nosuh, oposy, ary, leniwce i inne ssaki. Te drapieżniki - jedynymi, którzy mogą w pojedynkę pokonać Porcupine Tree.

Jeśli chodzi o zwyczajach tego ptaka drapieżnego, preferuje na osiedlenie się w parach. Harpia orzeł należący do kategorii monogamicznych ptaków i utrzymuje wierny do siebie aż do końca życia. Ale te ptaki drapieżne nie są w parach i spokoju.

Osiedlić członków gatunków w ich gniazd, które budują na wysokości pięćdziesięciu metrów. Ich ptaki są zbudowane z wytrzymałych gałązek, mchu, liści. W tym rodzinnym domu pary Harpia mieszka dwa, maksymalnie trzy lata. Kobiety leżały tylko jedno jajo co dwa lata. I to jest kolejny powód, dlaczego ich populacja jest stale maleje. Ale troskliwi rodzice są bardzo ochronna lęgowej ich potomstwa, jego karmienia, ochrona. A jeśli ptak podczas pielęgnacji potomności słyszy lub widzi podejście osoby, to można spodziewać się kłopotów. To jest tak gorliwie pilnuje gniazda, który sam w sobie może zaatakować człowieka, który okazał się zupełnie przypadkowo na jego terytorium. Takie przypadki są znane. Po ataku Harpy dotknięte ludzie mieli szwów, a to nie jest najbardziej niebezpiecznym efektem spotkania z ptakiem. To właśnie może być śmiertelne dla ludzi.

Aż do wieku dziesięciu-laska nigdy nie jest daleko od gniazda rodzicielskiej nie oddala się, choć do tej pory było wielkim lato. Matka i ojciec regularnie karmione, opieką, straż. Okres dojrzewania u ptaków pochodzi tylko pięć lub sześć lat.

Nawiasem mówiąc, harpia orzeł jest w stanie obejść się bez jedzenia przez okres do dwóch tygodni.

Udostępnij w sieciach społecznościowych:

Podobne