Ob lemming (lemmus obensis)

futro kolor Siberian lemming bardziej jednorodna niż Norwegia lemming , bez wielu czarnych plam z przodu z tyłu. W większości przypadków, w środkowej części głowy i pleców jest czarny pasek bez ostrych granits- koloru są często niewyraźne paski rozciągające się w oczy i ushey- powyżej oczy i uszy są często rzucają się w oczy jasnożółte wydłużone plamy.

Ciemny kolor czarny lub od czoła, w większości przypadków, ostro odgraniczone od jasnych policzkach. futro zima jest długa i jedwabista, kolor jest jaśniejszy niż w lecie (w rzadkich przypadkach staje się prawie biały) - mediana pasek staje się jasnobrązowy lub znika.

Rozproszone lemingi Ob w strefie tundry na dolnym biegu Dźwiny Północnej (art. Tundra południe od Archangielska) i Kanin Peninsula do wschodu na Półwysep Czukocki i północnej Kamchatki- znalazła się również na wyspach Wajgacz, Nowej Ziemi, Dickson White, wysp Lena Delta, Wyspy New syberyjskich (duży i mały Lyakhova, kotły), a inni-Wrangel południowa granica dystrybucji wynosi około dostosowane do granicy tundry, ale czasami tego rodzaju Salvelinus lub bagnistych miejscach przenika do strefy lasów (Półwysep Gydański, Tajmyr, północnej części Ural do Pod Archangielsk i in.).

Lemming mieszka głównie w dolnych częściach z tundry zarośla polarnych wierzby karłowatej brzozy i turzyc, na terenach bagiennych z kopców torfowych, w obszarach z roślin zielnych i pr.- w stopie śniegu przechodzi wyniosłą miejscu. Zwierzęta są aktywne zarówno w nocy jak iw dzień. osiedlić ich w dogodnych miejscach dla nich koloniyami- duże otwory znajdują się na płytkiej głębokości i mają kilka otworów vyhodov- otworami i miejsce karmienia połączone ścieżkami. W zimie pod śniegiem uczynić ruchy i kamera z kulistych gniazdach. Główne zakłady spożywcze są turzyce i trawy bawełny.

OB lub syberyjski lemming (Lemmus sibiricus)

Powielanie występuje nie tylko w miesiącach letnich, ale może również wystąpić w zimie. Latem może mieć maksymalnie 4 lub nawet 5 pometov- w miocie na średnio 5 lub więcej młodych. Jak norweskiego lemming, z uwzględnieniem postaci są gwałtowne wahania w liczbie, jak i migracji. Wraz z innymi gryzonie tundra, służy jako podstawowe źródło pożywienia dla skór i innych zwierząt drapieżnych tundrze rybackiej.

Podgatunek syberyjski lemming: 1) Lemmus obensis obensis Brants (1827) - ciemny kolor czole i ostro odgraniczone korona z białego schek- na plecach to często czarny pas, a niekiedy tylko do jego środku. Często jest też zamazany ciemny pasek między okiem a uchem. Zima barwienia stosunkowo jasne, czerwono, bez ciemne pasy na plecach. pazury kończyny przedniej zima w większości przypadków nieznacznie wzrosła w razmerah- tundry od półwyspu Kanin do wschodniej Tajmyr włącznie.

2) L. o. bungei Winogradow (1925) - podobnie jak w poprzednich podgatunków, malarstwo zimą trochę mniej jasny i z dużą domieszką szarości niż poprzedniego formy- czaszki w dorosłość z nieco słabszymi grebnyami- wysp delty Lena.

3) L. dalej. novosibiricus Winogradow (1924) - w lecie kopii ciemny kolor czole nie jest ostro odgraniczone od schek- barwienia warg i policzków malowane na rdzawy kolor intensywnie uszy Auburn, krótszy niż poprzedni form- futra zima jest długa i lekki, czasami prawie biało pazury zimowe kopie krupnye- Wyspy syberyjskie (Kotelnyyi Lyakhovsky) - prawdopodobnie najbliższa forma występuje u ujścia. Yana.

4) L. dalej. chrysogaster J. Allen (1903), - są nieco mniejsze niż L. dalej. obensis- tylną długość stopy około 16 mm, długość czaszki jest mniejsza niż 33 mm brązowawe zabarwienie góry ohristaya- płytkowego bardziej jaskrawe barwy na policzkach i na boki i w postaci osłabionego rozprowadzony brzusznej powierzchniowych górnej monochromatyczne barwy, bez wzoru, t. e. bez ciemny mediana taśmy z tyłu, bez ciemnego koloru bocznych i bez jasne obszary pod glazami- tylko sporadycznie na głowie i przedniej z tyłu ma niewyraźne niewyraźny poloska- dystrybuowany z prądem do Kolyma czukockiego półwyspu Kamczatce.

Oprócz tych podgatunków, szczególną formą syberyjskiego lemming znajduje się na wyspie Vrangelya- forma ta jest większa niż L. dalej. chrysogaster, i różni się od niej jest również nieco inny mechanizm barwiących, które tworzą najbardziej zbliżony charakterem do Nowych syberyjskich podgatunków.

Źródło: Gryzonie fauna ZSRR. Moskwa, 1952