Zysk tajga

Wideo: zysk tajga

Że pamiętny rok był zły żniwa w lesie. W otrogahMalogo Hingana w Cedars-gigantów nie freak nakrętkę. Na nizkoroslyhmongolskih dębów nie były żołędzi. Wraz z nadejściem mrozów przyszedł tyazhelyevremena dla mieszkańców tajgi. Dziki w poszukiwaniu pożywienia prihodilospreodolevat dziesiątki lub nawet setki kilometrów dalej, gornyeperevaly szturm i przecinające obszar rozległych równinach bagna.
Tak aby uciec od głodu, były na początku listopada w sovhoznyhpolyah, niszcząc resztki ziemniaków, soi, - Krótko mówiąc, wszystko co nie jest rolna moglaubrat powodu pogoda szaleje.Od mieszkańców po raz pierwszy zobaczył je w strefie kalenicy silnika kierowca Ostyako gospodarki Stepan. Tak się złożyło, że w tym dniu był późno na poziomie regionalnym przy ładowaniu części i wrócił do swego pracoholikiem ZIL późno w nocy. Ze względu na obrót reflektorów wybrał dużą liczbę płonących oczach i tył czarnego dzika, pojawił się nagle i tak szybko izcheznuvshie. Przez to, co widział, że nie może dzielić, mimo późnej pory, ze swoim sąsiadem, przyjacielem i długoletniego partnera polowania Alexis. Stepan wiedział, że dwa dni temu ktoś z wielkim trudem udało się wybić w Gospromkhoz licencji do strzelania dzika.
Przyjaciele postanowili pójść jutro przed świtem (była już sobota), o świcie, aby być na miejscu. Muszę powiedzieć, że Alex, w tym czasie jeszcze młodym myśliwym, którzy już mieli czas na polowanie na trzy lata na wszystkich ptactwa i wyżynnych gry. Ja przynoszę do domu kaczki, z cietrzew, za każdym razem czując earner. Jednak dzika polowanie było od dawna i cenionych sen. Cokolwiek powiesz, i wypełnić dzik leśny - to nie jest w vytselit Spruce Grouse.
Przed pójściem do łóżka, Alex sprawdził amunicję i po raz kolejny przekonany, że bandolier nie był pojedynczy pocisk do wystrzału - tylko z kul i kartaczy. Spojrzał na zegarek, było już po północy. Alex zasnął natychmiast, jak tylko jego głowa uderza w poduszkę.
Budzik zadzwonił rano na czasie, i chociaż trzeba było spać mniej niż pięć godzin snu nie ma. Wszystko jest gotowe i położył je na noc przed: buty, ubrania, broń i amunicja oraz wiktuały do torbozok zbierane opiekuńcze ręce jego żony Antoniny.
Wkrótce dotarł do jeepa Stepan. Nie uderzaj w bramie, a peremignul światła z długim Dazzle kilka razy - niech wiedzą, że przybył. Aleksiej wskoczył do stoczni w pełnym rynsztunku w podróży już na sobie czapkę z nausznikami. Samochód pachniał tytoniu zmieszanego z benzyną. Stepan hacking wędzone, jakby starając się awansować tyle dymu łyk, wiedząc, że szybko nie palić w drodze polowania.
Chodźmy. Odległość wydaje się być małe, tylko jakieś 75-80 kilometrów, ale dwie godziny hulaszczy drogi, nie mniej. Ale Alex nie zauważył niczego, myśli zaniósł go do przodu do upragnionego celu, dusza radował. Co mogę powiedzieć, tylko brat-myśliwy może zrozumieć jego stan.
Tutaj w końcu wydawało się znajome most tuż za nim i zaczął grzbiet Ostyako. Pojechaliśmy kolejne dziesięć kilometrów na polnej drodze, lekko pokryte śniegiem, ale nie spotkał utworów dzika. Stepan gwałtownie skręcił w lewo do lasu tor samochodu, nazywają to drogę nie odważył. Tor nagle wziął się i wskoczył na uval, zatrzymał się nagle. Wszystko przyjechał! Biorąc broń i plecaki, przyjaciół wyszedł z samochodu do zwiedzania okolicy ze wzgórza.

Słońce wschodzi nad horyzontem ogromny napędowego, hojnie wlewając światło na całej widocznej przestrzeni. Daleko na południu, gdzieś na horyzoncie, w niebiesko-szara mgiełka zaczęła się kształtować kontury grzbiety Khingansky, chów jak gigantyczna fala podczas sztormu. Natura, jawy, ożył. Zdaniem znajomych trochę się sopochka samotny zbliża pobliżu. Podczas gdy Alex patrzył przez lornetkę stoku do nich, Stepan, próbując zamknąć drzwi samochodu, zatrzasnął ją siłą. A następnie u podnóża wzgórza, jak z ziemi z powrotem czarny dzika. Odległość były 200-250 metrów. Myśliwi z żalem sobie sprawę, że ich „fusil” nie mają nic wspólnego tutaj.
Stado było świetne. Udało nam się liczyć dwadzieścia pięć kawałków, a stracił rachubę, ponieważ scena jest w ruchu. W ciągu kilku sekund, to zniknął w pagórkowaty wysokości.
W młodości, doświadczenia znajomych postanowiliśmy, że dziś są one otohotilis. Później, z biegiem lat, gdy przyszedł do doświadczenia, widział w zwyczajów dzikich zwierząt - dziki, sarny, wilki - wyraźny wzór: Zaskoczony na szerokiej płaskiej powierzchni, zwykle próbowali znaleźć schronienie w buszu okoliczne wzgórza. A teraz stał przyjaciół, wędzone, majstrował trochę z samochodu i poszedł w przeciwnym kierunku.
Sobie wyobrazić ich zdziwienie, gdy po przejściu trzech lub czterech kilometrów, natknęli się na dzikich ścieżek knurów, że wyszedł z Marie, przekraczania własną ścieżkę maszynowy, udał się na wzgórze. Według wielu różnych rozmiarach torach, stało się jasne, że było ich starymi przyjaciółmi. Dzik utworów bezpośrednio podjęta i porwać na wzgórzu w mongolskiej zarośla i krzewów dębowe Lespedeza. Myśliwi z entuzjazmem zaczął realizować stada.
Na jasnych ścieżek w śniegu widać było, że dzika świnia wypadł z drogi szybko „kłusem”, a następnie jako odległość przeniesiony jeden krok, a następnie zapewnił, zaczęli się rozchodzić w ręku w poszukiwaniu pastwisk, kudłaty liści. Towarzysze szybko przyszedł na korku obserwując wszelkie środki ostrożności, mając nadzieję, że będą w stanie zbliżyć się do knurów opieki wiatrem przy strzale na odległość. Ale jak tylko byli w stanie skrócić odległości 150-200 metrów, stado rozpadł się i wyszedł. I tak było powtarzać kilka razy.
Stało się jasne, że podkraść się dzików przez Lespedeza zarośla i mongolski dąb niepowodzeniem. Tutaj konieczne jest, aby powiedzieć kilka słów o tym przedstawiciela flory na Dalekim Wschodzie. W przeciwieństwie do swoich europejskich odpowiedników mongolskich dęby całkowicie zrzuca liście na wiosnę, więc w zimie lubią ogromne miotły kąpieli. Hasło, tak aby nie podshumet przez nich jest prawie niemożliwe. Po krótkiej rozmowie, zdecydowano, że Stepan posiada jeden, aby kontynuować pościg. Po pierwsze, jeden będzie mniejszy hałas, a po drugie, że nie pozwoli knury dostać jeden dzień odpoczynku. Tak więc scena jest stale poruszające się po wschodnim zboczu grzbietu we właściwym kierunku. Z kolei Alex idzie w dół i rzucać pogłębiany w trakcie przemieszczania się stada, a następnie przechwycić, dobry utwór dwa kilometry poszedł do siodła. Tam, na przełęczy, i założył zasadzkę ...
Rzucanie broń za plecami, Alex spadały. Szybko znaleźć znajome drogi. „Szkoda, że samochód został pozostawiony, teraz do niej cztery kilometry” - pomyślał.
Hunter prowadził szczędząc wysiłków, wiedząc, że od szybkości poruszania się teraz polowanie na wynik w dużej mierze zależy. Robi się gorąco w płaszczu bawełna armii. Rzucił ją w krzaki, odbędzie. To stało się łatwiejsze. Stopy zaniósł go do celu. Podniecenie prześladowanie ogrzewa naturalną pasję myśliwską. Że wzrost w siodle. Konieczne jest, aby mieć czas, aby wspiąć się wyżej, nie będzie lepsza widoczność. W tej chwili w najbliższej ściekowy wystrzał zadzwonił. Potem drugi. Alex sobie sprawę, że Stepan był w stanie dojść do drogi hamowania, a teraz on próbuje dostać kulę stada. Zbierając siły, Alex starał się nie spowolni ruch, pomimo wzrostu. Oddech złapać, krew wali w skroniach ... „Musimy, musimy mieć czas na korzystną pozycję wypalania, a ocena” - walczył w umyśle jak w sieciach myśl. I w tym momencie usłyszał rosnący hałas. Tasaki macicy i groźne chrząkanie, krzycząc przeraźliwie loszek. Ta mieszano z żałośnie mały krzew i spadających drzew martwych. Wszystkie „Kawalkada” dzikie świnie, jakby nieprzyjaciela kawalerii, wpadł prosto na niego! Zastanawiać się co zrobić, jeśli wśród stada, jest również głównym partnerem podranenny tasak? Alex wiedział z opowieści doświadczonych myśliwych, że ta bestia jest w dumie i śmiały w 99 przypadkach na 100 stara się nagle ataku sprawcy - czy to myśliwy, niedźwiedź lub tygrysa. Zatoczył się na drogi, a jego oczy szukając wygodnej pozycji do strzału. Ale w tym momencie w drodze do doliny, z małym pas koszenia łąk po obu stronach. I niestety, nie było drzewo, nawet jakiś brudny pieniek, za którymi można się ukryć. Hałas szybko rosła i rośnie. „Cały czas się skończy” - Alexey rozumiane i wpadł prosto w drodze poprzez ogień do leżenia; Przechylił. Zmęczony przetoczyła pięć, dziesięć, a może trzydzieści sekund. Alex podniósł głowę, wytężył słuch. Hałas zbliżającego stada zniknęła ... Potem wstał na jednym kolanie i zobaczył stado podał mu trochę niżej na zagłębienie w ziemi, ledwo widoczny, do którego, wznoszące się, w pośpiechu nie zwracać uwagę, a teraz z pełną prędkością przecina otwarte obszary lądowe , Pokaz był niesamowity!
Wszystko w szybkim wyścigu, przed siebie, ułożone w kolejności wielkości, jak słonie na komodzie. Nie tracąc drugą, Alex uniósł pistolet. W rzeczywistości, tylko ostatnia świnia nadal na śmiertelną odległości. Strzał rozległ się. Roczniaki prowadził jeszcze pięć metrów, bezwładności i wsadził twarz w wyblakłą trawę. Alex podszedł do niego, to było pocieszenie trofeum, o wadze 20-25 kg, nie więcej.
Stepan wkrótce przybył i zobaczył zdobycz, żartował, że jest psychicznie gotowy do załadunku wagi ciężkiej rywal, a tu jest tak-tak, to jakieś nieporozumienie. Ale nadal na tradycji myśliwskiej pogratulował „pole”.
Znajomi złamać. Ich wirowania parze jak zmęczony od kłusaków. krótki listopadowy dzień. Frost był intensywny. Stepan poszedł za samochodem, a Alex zaczął flay tuszę, aż ostygnie. Tłoczenie trofeum w jeepie, towarzyszami wyruszył w podróż powrotną. Po pewnym czasie w samochodzie było ciepło i Alex poczuła przyjemne zmęczenie. Niepostrzeżenie zaczął łączyć się zawsze, ale przed oparł śnie, miał czas, aby pomyśleć, że przecież po raz pierwszy knura polowanie można uznać za sukces, a jeśli mamy hit palczaków, byki z pewnością nie brakowało.

S. SVIRCHEVSKY

Udostępnij w sieciach społecznościowych:

Podobne