Antylopowiec modry

Ostatnio gatunek wymarły, według Światowej Unii Ochrony Przyrody, są uważane za gatunek zniknął po 1500 r. W ciągu ostatnich pięciuset lat wyginęły 844 gatunków zwierząt, w tym wymienione i antylopowiec modry.

Antylopowiec modry wymarły afrykańskie widoki pustorogie i należący do podrodziny antylopowce. Otrzymała swoją nazwę z powodu blasku niebieskawym szarej wełny. Według niektórych teorii, niebieski kolor tego gatunku antylopy pojawiły się dopiero na starość, kiedy poprzez rozcieńczona włosy zaczęły świecić przez skórę.

Czasami antylopowiec modry badaczy klasyfikowany jako podgatunek antylopy koni. Uważa się, że antylopowiec modry była podobna do czerni i Roan Roan antylopy, ale było mniejsze i lżejsze. Rogów antylopy niebieskie, które mogą być podobne czarnej antylopy.

Antelope jedli głównie trawy, żucia jedzenie dokładnie. Musiała regularnego picia, a zatem zamieszkane głównie wilgotne obszary.

Antylopowiec modry było powszechne w Republice Południowej Afryki, ale potem został całkowicie zniszczony. Obszar antylopowiec modry dystrybucji ograniczone do nadmorskiej części południowo-zachodniej części RPA, gdzie w XVIII wieku osiedlili białych kolonistów.

Białych kolonistów lubiący polowania, przynosząc antylopowiec modry w krótkim czasie została całkowicie zniszczona. Europejczycy polować na antylopowiec modry wyłącznie ze względu na jej piękną skórę. Mięso ze zwierząt nie są wykorzystywane do jedzenia, i podawany do psów.

Niektórzy naukowcy uważają, że w wyniku zmian w siedliska flory niebieski antylopy populacji tego gatunku przed przybyciem Europejczyków znacząco spadła.

Antylopowiec modry opisano po raz pierwszy w 1731 roku. Ostatni indywidualny niebieski antylopa został zabity w 1799 roku (niektóre źródła podają 1800). Cztery dobrze zachowane niebieski nadziewany antylopy dzisiaj w Sztokholmie, Wiedniu, Paryżu i Leiden.