Norweski Leśny

Norweski Leśny - niezależny, dziki, arystokratyczny i zna swoją wartość. Z drugiej strony - jest bardzo towarzyski, czuły i delikatny dla zwierząt. Po spotkaniu z norweskim kot, to zakochać się w tej rasie na zawsze. Skał formacji wystąpiły w surowym klimacie skandynawskim, a to znajduje odzwierciedlenie w wyglądzie. Norwegia odróżnić futrzany kołnierz, spodnie i ogromne puszysty ogon, porównywalne z wielkościami kota. Norwegia ma silne ciało i specyficzną cechę tylko dla nich futra. Płaszcz norweski kot i składa się z dwóch typów włosów: grube podkładowa i górna warstwa, która posiada właściwości hydrofobowe.

W zimie, kot nosi duży płaszcz futrzany, a latem trochę „rozbierać”. Koty te wyróżniają pogodne usposobienie. Są one dość duże, ale bardzo wdzięczne. Ze względu na siedliska, gdzie skała ta powstała, Norwegia dostosowany do kontrastowe warunki klimatyczne, nie boją się przeciągi i zimno, prawie bez strachu przed wodą. Inną cechą tej rasy jest dość długie włosy w uszach, a między poduszki łap - wynik żyjących w zimnych norweskich lasów. Wiele często mylą trzech przedstawicieli rodzimych ras: Norweski Leśny, Maine Coon i syberyjski. Jeśli jednak umieścić te trzy koty dookoła, różnica będzie oczywiste. Dla Norwegii charakteryzuje się trójkątną głowę, z prostym nosem, który jest często nazywany „Roman”. Często jego uszy, znacznie rozwiedli się w dłoni, ozdobione małymi szczotkami, daje podobny do kłus. Jeśli chodzi o kolor, to w zasadzie oficjalnie uznane przez prawie wszystkich kolorów (łącznie z białą jest rozpoznawane). Wyjątkiem są czekolada, ostrym, cynamonowy (cynamon), Himalayan, liliowy i płowy. Te kolory Norwegia niedopuszczalne. Historia tej rasy sięga wieków. Uważa się, że przodkowie jej kotów zostały sprowadzone przez Wikingów w Wielkiej Brytanii. Piraci wzięli kotów na ich statkach, aby chronić żywność przed gryzoniami. Po wędrówki wydane koty. W Skandynawii koshkiputeshestvenniki Krzyżował lokalnych rodzimych kotów. Surowe warunki klimatyczne przetrwać tylko najsilniejsze jednostki. Pierwsze wzmianki o Norwegii można znaleźć w duńskiej książki bajek w 1912 roku. Później obraz norweskich kotów zostały umieszczone w swej autobiografii artysty Olaf Galbrassona. Początkowo, koty norweskie leśne były uważane za dzikie zwierzęta, ale wkrótce okazało się przydatne, a zostały one oficjalnie chronione.

Ochrony spoczywa na barkach Rangers rezerw norweskich. I to było bardzo pomocne, ponieważ norweskie koty stały się bardzo atrakcyjne kłusownicy drapieżne którzy złowione i wywożone za granicę. Tak bardzo, że dziki Norwegia były na skraju wyginięcia (i to spowodowało krzyżowanie z europejskimi kotów krótkowłosych). Dlatego już w latach trzydziestych XX wieku zdecydowano się hodowlą tej rasy. Po raz pierwszy kot „norweski leśny” rasy został zaprezentowany na wystawie, która odbyła się w Oslo w roku 1938. Potem została oceniona jeden z czołowych duńskich ekspertów - Knud Hansen. Kot otrzymał tytuł „Krajowego Cat Norwegii.” Wydaje się, że wszystko zostało skorygowane, ale drugiej wojny światowej, a rasa została ponownie na skraju wyginięcia. Good Fortune Norwegowie pomogli edukacji w 1963 roku, organizacja «The Norwegian National Association of Pedigree» lub, jak to nazywa, «Norske Rasekattklubbers Riksförbund (NRR)» - Norweskie Stowarzyszenie Narodowe rasowych kotów. W 1972 roku, program jest zachowanie rasa została odnowiona. W rok później, Norweski Leśny został już oficjalnie uznane w Norwegii, w tym samym czasie został opracowany i przyjęty przez standard rasy. Koty tej rasy w tamtym czasie miały aż tak zwanych rodowodach eksperymentalnych. W 1976 roku, został oficjalnie zarejestrowany na 100 zwierząt. Dla tej rasy w 1976 roku była znaczna, jak to było wtedy, podczas corocznego spotkania FIFe (Federation Internationale Feline) w Wiesbaden, rasa „Norweski Leśny” oficjalnie została przypisana do eksperymentalnego statusu rasy. To wydarzenie było naprawdę początek triumfalnego marszu norweskich kotów leśnych na całym świecie. Pierwszym krajem, w którym para Norwegii został sprzedany, stała się Szwecja. Ale praca nie powstrzymało norweskich hodowców. Wyniki przedstawione zostały w 1977 roku przez Fredericka Nordanom (który w tym czasie był prezesem «Norske Rasekattklubbers Riksförbund» (NRR), a także jego kolegów na następnym posiedzeniu FIFe w Paryżu. Materiały prezentowane były wystarczającą liczbę zdjęć, dokumentów i rodowody, że potwierdziły istnienie trzech pokoleń przedstawicieli rasy. i wtedy wreszcie cel został osiągnięty, a wszystkie prace doceniane. rozmnażać &# 65387-Norweski Leśny&# 65403- otrzymał oficjalne uznanie. W Norwegii, rasa ta jest często nazywana Skaukatter lub Skogkatter (Skau, Skog - drewno), można także znaleźć bardziej znane i nawykowe - Norsk Skogkatt, czyli - „Norwegian Cat Las”. Co mamy dzisiaj? Rasa ta jest bardzo popularne w Skandynawii, a jej członkowie znajdują się na całym świecie. Wstawki koty tej rasy zwierząt zawsze przyciągają podziwu spojrzenia. Wiele przewidział wielką przyszłość i Norwegia rację. Dziś w międzynarodowych wystawach europejskich, a mianowicie Koty norweskie leśne zajęła pierwsze miejsce w liczbie narażonych osób. Co do Rosji, liczba żłobków zaangażowanych w hodowli, podczas gdy małe, nie więcej niż 20. Ale to historia Norwegii w Rosji ma tylko około 10 lat.

Każdego roku na wystawach międzynarodowych istnieje więcej takich piękności, w tym pochodzenia rosyjskiego. Koty norweskie leśne - prawdziwymi przyjaciółmi człowieka. Są bardzo aktywne i ciekawskie z natury, miłości do gry. Charakterystyczną cechą Norwegów można uznać ich stałą chęć do komunikowania się z hostem. Spotykają się i zobaczyć cię jak psa. Wieczorem nie przeszkadza, aby powiedzieć właścicielem wszystkich przypadkach, w których pracowali w ciągu dnia. Należy zauważyć, że Norwegia ma głos jest miękki i stonowane, stąd ich gadatliwość nie przyniesie niepokój. Osoby, które rozpoczęły się w domu, w Norwegii, powiedział wyjątkowy umysł swojego zwierzaka, porównując ją do małego człowieka. Rzeczywiście, Norwegia jest bardzo inteligentny. Czasami wydaje się, że oni rozumieją, co znaczy to słowo. Jednocześnie nie niepokoić swego pana, kiedy jest zajęty, ale chętnie rozmawiać, jeśli istnieje minutę lub dwie dla nich. Kiedy niezależne nawyki, te koty są bardzo przywiązane do właściciela, są one zawsze gotowy, aby tam być. Będą brać czynny udział w sprawy przyjmującego, jak mu towarzyszyć, ale Norwegia nie jest w stanie być uciążliwe. Norwegia, kot rodzina wybiera jednego hosta i traktuje ją z większym przywiązaniem i miłością. Ale to nie znaczy, że będzie źle, do komunikowania się z innymi członkami rodziny. Tylko z nimi, będzie trzymał się trochę bardziej w dół, nie dopuszczając do nadmiernego znajomości. Dobrze wychowane te koty podczas spacerów na świeżym powietrzu, więc jeśli masz zamiar iść na charakter, kot norweski leśny może sprawić, że dobra firma. Dzięki solidnej odporności, Norwegia są długowieczne, rzadko chorują. Koty tej rasy jest łatwo znaleźć wspólny język z członków rodziny i zwierząt. Małe dzieci również szybko znaleźć wspólny język z Norwegii. Kiedy kot jest niezadowolony z czegoś, że nie będzie w konflikcie i potajemnie zemścić się na sprawcy. Norwegia w tym względzie - arystokraci.

Jeśli zwierzę nie jest jak coś, po prostu na bok. Koty i przyjazne dla gości przy drzwiach, pociągnął nosem, a po krótkiej znajomości, może wspiąć się tulić w kolanach. Jest to jeden z nielicznych gatunków, w których mężczyźni prawie żaden znak terytorium. A nawet w okresie działalności, ich etykiety, często zrobić porządnie w zasobniku opatrunku, co eliminuje nieprzyjemny zapach. Koty norweskie leśne z natury są bardzo ruchliwe i aktywne. Kochają się wspinać, biegać i grać. W związku z tym, na etapie ustalania Norwegii, należy zadbać, aby umieścić w domu wieżowiec do wspinaczki został zorganizowany dla niego. Norwegia uwielbiają wspinać się wyżej, takich jak szafy, a nie oglądać. Ze względu na fakt, że te koty silne łapy z pazurami na tyle silne, są one doskonale wspinać się na drzewa. Interesujące jest to, że dzięki „szczególnych” Rysina proporcjach przedniej i tylniej nogi, kot, jedyny spośród domu, może wymknąć się w dół z drzewa głową w dół (tak jak białka). Norwegia, podobnie jak ich dzikich przodków, doskonałe myśliwych i mouser. Dlatego też, jeśli jesteś w kraju pokonał myszy przynieść Norwegii! Koty norweskie są znacznie bardziej koty i osiągnąć osiem - dziewięć kilogramów wagi. Należy jednak pamiętać, że maksymalna wielkość swojego zwierzaka będzie wybierany tylko trzy - cztery lata. Rasa ta należy do pozdnorazvivayuschimsya. treść. Norwegia nie wymaga żadnej szczególnej konserwacji. Oni doskonale zadbać o siebie, a ich grubą warstwą nie ma wpływu na powstawanie splotów. Właściciele wystarczającej czesać swoje zwierzęta raz w tygodniu, a podczas linienia - 2-3 razy w tygodniu. Na rynku domowych posiada szeroką gamę profesjonalnych szczotek, które pomogą uniknąć zanieczyszczenia mieszkań wełny. Nie należy zapominać, aby w odpowiednim czasie szczepień, profilaktyki pchłom i kleszczom, szczególnie jeśli wziąć kota na przyrodę. Bardziej szczegółowe zalecenia dotyczące karmienia i utrzymywania Norwegii zawsze można uzyskać hodowcy. I oczywiście trzeba dać Norwegia dużo miłości i uwagi, ponieważ pomimo ich „Nordic” wygląd, jest bardzo delikatna i wrażliwa istota, która potrzebuje jego właściciela. Wierzcie mi, w zamian otrzymasz miłość i głębokie uczucia!