Losy kotów w przeszłości

W stepów, formacji krzewiastych i sawannach Afryki i Arabii żyjących dun kota. Na obszarach pustynnych suchych siedlisk naprawdę dun, piaszczysta murawa, w bardziej wilgotnym - brązowy z szarym i żółtym zabarwieniu. Po bokach ma wzór ciemnymi paskami lub plamami. Kot jest małe, cienkie.

Kiedy to nastąpi, nie jest jasne: czy w czasach prehistorycznych, 9000 lat temu, czy kilka tysięcy lat później - dun-kolorowy kot został oswojony i stał się psem. Po pierwsze, w dolinie Nilu w starożytnym Egipcie. A poza tym na Bliskim Wschodzie i na Kaukazie. Tutaj szczątki kotów znalezione w warstwach neolitu i epoki brązu.

Dowody na początku udomowienia kota nie jest dość dokładne. Dlatego bardziej ostrożne naukowcy uważają, że prawdziwie domowych Kot rozpoczął się około 4000 lat temu. A wcześniej mieszkali w pobliżu wsi w pozycji pół-dzikie-peri-krajowego. Myszy połowów nie ścigać ludzi i karmienie. Jednym słowem, cicho oswojone i oswajania go, jak nikt inny pet trwała tysiącleci.

Taki czy inny sposób, ale w okresie Nowego Państwa, w XVI wieku pne, w dolinie środkowego i dolnego Nilu całkowicie kota domowego może być postrzegane wszędzie. To stało się bardzo popularne i kochał zwierzęta.

Specjalna los wręcz niebiański oczekiwany kota w Egipcie, kapłani uczyniły go do rangi świętych zwierząt. Kot był poświęcony bogini Bastet lub Bast. Grany to bogini z kotem golovoy- Dlaczego kot miał taki zaszczyt? Uważa, że ​​„motywy były doskonałe płodność i nocny. Po Bastet - bogini księżyca, płodności i porodu. Jeden z najbardziej podziwianych był jej świątynia w mieście Bubastis. Pielgrzymi przybywali tu z całego Egiptu. Herodot mówi, w szczególnie czczone festiwale w tej świątyni szło czasami nawet do 700 tysięcy wiernych.

Liczba ta jest oczywiście przesadą brutto. Ale archeologiczne znajdzie przekonujące: kult kota był bardzo popularny w Delcie Nilu. Zestaw figurek wykonanych z gliny, brązu, srebra, złota (i wszystkich kotów!) Znaleziono podczas wykopalisk. Przywieźli pielgrzymów do świątyni Bastet w świętej Ofierze kota. Mumie i przyniósł swoje kotów domowych. Kiedy kot umarł jej zabalsamowane ostrożnie. Prawdziwy smutek spotkał całą rodzinę: ludzie, w którego domu mieszkał kot, na znak żałoby ogolone brwi, wyciąć swoje włosy. I, jak przykazał zwyczajów i religii, kot pogrzebany w specjalnym cmentarzu.

Przez setki lat na cmentarzach tego rodzaju został pochowany piersiach różnorodność kocich mumii. Tylko w ostatnim stuleciu "ryzykowny" kupiec ładowane na statek w Egipcie kocich mumii. Przywiózł je do Manchesteru, myśląc sprzedać tu nawóz. Ale firma, na szczęście, nie powiodła się, a wiele mumie po upadku tego niesamowitego miejsca prowadzenia działalności były w zbiorach naukowych, szczególnie w British Museum.

Ostre prawa starożytnym Egipcie były karane bez litości wszystkich tych, którzy szkodzą kota. Dla jej zabijania został przepisany na karę śmierci. Nawet po zdobyciu Rzymu, zdarzały się przypadki, kiedy rozwścieczeni ludzie popełniają lincz przez Rzymian i innych cudzoziemców, którzy zabili kota przez przypadek.

W przypadku pożaru z płonącego domu pierwszą rzeczą uratowanych kotów, a dopiero potem - nieruchomości. Usunięcie koty za granicą została zakazana. To, oczywiście, wyjaśnia stosunkowo powolne rozprzestrzenianie się kotów z innych krajów, zwłaszcza europejskich.

W Babilonie, koty domowe tylko pojawił się w drugim tysiącleciu pne. Stąd, że zostały przywiezione do Indii, a później - w Chinach. W Grecji, na Krecie, przynajmniej koty domowe żył w XII wieku pne. Były one rzadkie i cenione: mieć kot został uznany za luksus. Jak rzadkie koty były w krajach europejskich Cesarstwa Rzymskiego. Tylko z początku chrześcijaństwa, gdy kot nagle od bogini zamieniła się w czarownicę, przyjść koniec embarga na eksport kotów. Zaczęto wprowadzać większej liczby we włoskiej prowincji Rzymu, a później w Niemczech, Galii, Szwajcarii, a nawet w Anglii.

Pod koniec IV wieku rzymski pisarz Palladius doradztwo w zakresie zwalczania myszy i mole ("karczochy szkodników") Wymień fretek Frette kota: to, jak mówią, aby skutecznie radzić sobie z tego sprawy. Palladius pierwszy użył słowa "Cat-myc" zamiast starych łacińskich nazw kotów "Felis", Uważa się, że przez "kattusa" pochodzą i angielski "Catboat"i niemiecki "łódź" i "Katze"i rosyjskim "kot",

W średniowieczu w krajach chrześcijańskich udział kot wypadł gehennę. Ale gdzie panował islam, kot cieszył taką samą cześć. Koran mówi o niej z szacunkiem (co nie jest "podły" pies!). Legenda głosi, że Mahomet był bardzo lubi koty. Gdy jeden z nich był spanie na jego rękawie, musiał wstać i odejść, wydawał się być w porządku, aby nie zakłócić jego ulubiony kot, odciąć tulejkę!

Pierwsi chrześcijanie traktowani kota dobrze. W klasztorach, była tylko zwierzęta, które są dopuszczone do utrzymania. Klasztor i, oczywiście, kot żył. Niektórzy badacze uważają, że we wczesnym średniowieczu, klasztory pomógł rozprzestrzeniać kotów w Europie. Ale wtedy, w późniejszych wiekach chrześcijanie nagle ogłosił jej belzebub, wspólnika czarownic i czarodziejów, ucieleśnienie siły zła. Czarne Koty miał szczególnie zły: rozpoczęły masakrę.

W Wielkim Poście w Oldenburg, Westfalia, Belgii, Szwajcarii, Czechach, na Ostatki w Vosges, w Alzacji na Wielkanoc, w Metz w St. John Day ... Krótko mówiąc, cała Europa katolickiej we wszystkich świąt chrześcijańskich palono żywcem i pochowano na kota gruntu prażone je żelaznymi prętami i w klatkach. Wszystko to z rytualnej ceremonii przed tłumy wiernych.

We Flandrii w Ipern środę w drugim tygodniu Wielkiego Postu nazwano "kot", W tym dniu, koty były wyrzucane z wysoką wieżą. Dziki zwyczaj został wprowadzony przez hrabiego Flandrii Baldwina w X wieku i trwał przez setki lat. Istnieją dowody na to, że nawet w 1868 nieszczęśni koty były wyrzucane do ipernskoy wieżę.

W dawnych czasach praktykowane niesamowity rytuał sprzed podboju Brytanii "kolacja dla funkcji", I to jest wspaniała rzecz by się stało, gdyby pewnego dnia, gdy dwa "słynny wojownik", A Lachlan Auer i jego towarzysz, Allan postanowił przygotować "kolacja dla funkcji":

"Obie z tych ludzi były zamknięte w stodole, czarnego kota przebity z żelaznym prętem i zaczął żyć smażyć na dużym ogniu. Istnieje wiele kotów z dzikie wrzaski przybiegła do stodoły. Ludzie stała przerażona, ale kontynuował swoją pracę, dopóki nie był ogromny straszny kot. Stała się skarcić żołnierzy i grożą, że już nigdy nie zobaczy ich Trójcy Świętej, jeśli nie natychmiast zaprzestać jego straszną pracę. Lachlan kot hit rękojeść miecza w głowę. Cholera, to on natychmiast przyjęła przedstawić swoje opinie i poprosił dwóch czego chcą od niego. Odpowiedź brzmiała: bogactwo i długie szczęśliwe życie. Życzenie zostało spełnione, i, powiedzmy, Lachlan do końca życia nie żałować swojej umowy z z diabłem" ("Magia w Britain kelticheskoy").

Szkodliwe dla kotów przesąd inny rodzaj istniał od wieków w Europie, aby odstraszyć szczury i inne szkodniki (łącznie nadprzyrodzonych) koty immured w ścianach i fundamentach domów. Kiedy przebudowany lub rozbiórki starych budynków, w otworach z cegły i kamienia murze znajdując i nadal znaleźć wiele mumie kota, nie zabalsamowane, jak w Egipcie i suszy. Zazwyczaj murem kota ze szczurem w ustach. W całej Europie - od Gibraltaru do Anglii i Szwecji - to absurd i okrutny zwyczaj był rozpowszechniony. Nawet w tym oświeconym wieku, w 1920 roku, zamurowane kota pod progu domu w Szwecji. Na szczęście, ponieważ właściciele zapewnił ...

Z różnych uprzedzeń wobec kota, od dawnych przesądów ludzkości nie pozbyć się aż do teraz. Myśleć o uczuciach, które są nadal zainteresowanych o niektórych ludzi, kiedy kot, szczególnie czarny, przecina ulicę. Wręcz przeciwnie, tricolor, według niektórych legend, przynosi szczęście, chroni dom przed pożarem, niebieskooki ubezpiecza przeciw zasadzkom złych wrogów. Jeśli lizanie się pod prąd (to jest kot z dowolnego koloru), to będzie jak deszcz. Jeśli kot szczególnie głośno mruczy okrętu - być burza ...

"Skryta pet", W średniowieczu kilka z ludźmi, którzy mają władzę, przemówił w obronie kota, wiedząc, jak to korzyści niszcząc myszy i szczurów, które zostały przeprowadzone w dużych ilościach, podczas gdy w Europie. Jedną z pierwszych takich rozsądnych ludzi był suwerenny książę Walii Hauvel Aw: w 936 roku wydał przepisy, które chronią koty z fanatycznym prześladowań. Protestujący głos tego prawa bardzo niewielu ludzi słychać było aż do renesansu i później kontynuował masową eksterminację kotów, absurdalne próby z nich, a przemoc.

Przy odrodzeniu sytuacja zaczęła się zmieniać. Władza kościelna i moc przesądów były na schyłku, Humaniści wiele zrobić w tej ery dla edukacji ludzkich uczuć promocja dobrych czynów i idei, rehabilitowanych, że tak powiem, i kot. Wiele uprawianych ludzie kochają koty. Historycy twierdzą, że Colbert, lider polityczny Francji pod Ludwika XIV, usiadł do pracy, otoczył się z kotami. Wsiedli na stole, a potem znajdzie spokój i spokoju. Kardynał Richelieu był także wielkim miłośnikiem kotów.

Jednak obecny uznanie i powszechną miłość przyszła do kota później - w ostatnim stuleciu. Rzeźbiarze, malarze, poeci nagle ujrzał światło dokładnie: narażoną wdzięk, piękno i plastyczność ruchu zwierzęcia, poświęcili swoje prace do niego. Szwajcar Gottfried Mind przydomkiem "Rafael kotów"Przez całe życie malował tylko koty. Jego rodak, który żył we Francji Shtainlen Teofila opublikowany album rysunków pod tytułem "kot", Przedstawione w nim koty różniły się wykwintne łaskę, ale były może zbyt długonoga.

"kapłani" nowe koty uwielbienie zebranych w Paryżu w dzielnicy Montmartre, w kawiarni "czarny kot", Zabawa na chwałę, a następnego dnia rano, zgodnie z oczekiwaniami, są one przezwyciężyć z ciężkim kacem. I tak się stało: słowo "kot" Stało się symbolem i synonimem ... nocne życie w Montmartre. A gdy te same zwyczaje i hodowane w Berlinie, starej niemieckiej nazwy kota "łódź" nabyte, i do tej pory jest to moje drugie znaczenie: "kac",

W ubiegłym wieku, zorganizowana społeczeństw i kluby miłośników kotów, którzy ich hodowlę. Zaczęto organizować wystawę kotów rasowych. W Anglii, zwycięzcy wystaw przyznano główne nagrody.