Kot birmański

Charakter tych kotów jest bardzo podobny do psa: są bardzo towarzyski i ciekawy, nie wiem, strach lub hańbę, przyjazne i ufne, zabawny i inteligentny, preferują gry na świeżym powietrzu, aż bardzo podeszłym wieku. Jak psy, kochają przynieść Opuszczone obiekty są łatwo wyszkolonych zespołów nie boją ulicach, samochody nie szumi, szczęśliwy, aby towarzyszyć swojemu panu wszędzie. Jeśli przedstawiciele większości innych ras kotów wybrać ich „szefa” w domu właściciela, wówczas birmański „main” - wszyscy członkowie gospodarstwa domowego, w tym bardzo małych dzieci, a przede wszystkim - sama, Jej Królewska Mość Birma!

Birmański historia zaczęła się w 1930 roku, kiedy Dr Joseph Thompson przywieziony z Birmy do San Francisco niezwykły kot Wong Mau. To zwierzę uderzyło go z jego niezwykłego wyglądu, różni się od wszystkich znanych wówczas gatunków. Szczególnie zdumiewające było jedyne w swoim kolorze - krasnovatokorichnevy.

Od wielu lat grupa entuzjastów szlifowane wygląd rasy, pojedyncze cechy charakterystyczne rasy Wong Mau i je naprawić u potomstwa. Standardy rasy jest akceptowane w organizacjach międzynarodowych, następnie zawieszono rejestrację tych kotów. Ciernistej ścieżka ostatecznego rozpoznania została zakończona pod koniec lat pięćdziesiątych ubiegłego wieku. Ponad ćwierć wieku twardych hodowców pracy nieudanych. A świat wreszcie tę wspaniałą rasę.

W rzeczywistości, jak się okazało, nawet ćwierć wieku nie wystarczyło. Standardy rasy przyjęto niemal równocześnie w dwóch różnych systemach - CFA i GCCF, na dwóch różnych kontynentach - w Stanach Zjednoczonych iw Europie (Anglia). I to, a inny system zwany birmański rasy. Tak, ale to były dwa birmański w różnych przebraniach! Ponieważ istnieją dwa kierunki w hodowli: pojawienie się amerykańskich i europejskich kotów birmańskich różnią się tak bardzo chtoIi w imię skale musiał dokonać podstawę terytorialną. Ich krycie jest surowo zabronione. Europejskie birmański różni się od swojego amerykańskiego odpowiednika w pierwszym kształtu głowy i oczu. Szef amerykańskiego birmański - okrągła ze wszystkich stron, a europejska - w postaci klina szeroki tępy, z szerokimi kośćmi policzkowymi. Ogólnie rzecz biorąc, „Amerykanie” kufa krótsza i bardziej „zadartym nosem” niż „Europejczyków”. Birmański amerykańskie oczy są duże i okrągłe, szeroko rozstawione i niespodzianka-naiwne. Dają kota Wzruszające, trochę dziecinny wyraz. Europejskie birmański, wręcz przeciwnie, różne spojrzenia z ukosa, lekko cierpki. „Corporate” birmański opinia jest utworzona przez wyprostowanego górnej powiece i zaokrąglonym dnie.

Istnieje wiele różnic między tymi dwoma gatunkami - i umieścić w formie uszach, w proporcjach ciała, a nawet teksturą płaszcz. Jednak najbardziej znacząca różnica - liczba kolorów.

Obie rasy wspaniały brązowy kolor o nazwie „Soból” i wyjaśnić jego odmianę - niebieski. Oba gatunki mają kolor czekoladowy, w związku z czym „Amerykanie” nazwał „szampan” i liliowy, co brzmi jak „platyny” w wersji amerykańskiej. W wyniku czterech kolorów - wspólne dla obu ras, tylko z mniej lub bardziej poetyckiej nazwie. Ponadto Europejski birmański ma prawo być bardziej „kolorowe”. Miała prawo być rude, kremowe, a nawet tortoiseshell - gdy wszystkie cztery główne kolor czerwony i zmieszany z kremem. Tak więc, „Europejczycy” w arsenale 10 kolorów, w przeciwieństwie do czterech amerykańskich.

Wydawałoby się, że to może zakończyć historię Birmy kotów. Ale istnieje inny krewny tych wspaniałych ras - zupełnie czarnym kolorze. Prawie amerykańskie birmański, ale nie ona. Rasa ta nazywa Bombay, nie ma nic do czynienia z Bombaju i Indiach, te koty nie mają. Interesujące jest to, że pierwsi przedstawiciele tej rasy przyszedł w tym samym czasie, kiedy został ostatecznie zatwierdzony przez birmańskich standardów. Cel hodowców było - przynieść takie wypowiedzieć małych TERS patelni.

Bez względu na różnice pomiędzy tymi trzema gatunków opisanych przez nas, nadal mają wiele wspólnego: