Wielkie koty Maine Coon

Zwykle średni kot domowy waży trzy do czterech kilogramów. W tym samym czasie, mężczyźni są zawsze większe niż samice. Ale istnieje Rasy kotów, których przedstawiciele są znacznie większe niż średnia zwierzaka.

Wideo: Maine Coon największych krajowych koty

Syberyjski, perski, turecki - większość zwierząt tych gatunków można nazwać duże: ich waga może przekraczać przeciętnie niemal się podwoiła. Istnieje również duże koty są Ocicat i Scottish Fold. Większość dużych gatunków z tej grupy należy wymienić ragdoll.

Istnieją inne, mniej znane wielkie koty. Rasa nazywa sawanna i ryś domu jest znacznie większa niż w innych kotów domowych, ale większość ekspertów nie rozpoznają tych skał do domu: w ich hodowla może być napar z „dzikich” servals krwionośnych i rysia.

Pozwala powstałe zwierzęta hybrydowe tylko warunkowo uznać koty, ponieważ wszystkie koty domowe są członkami tego samego gatunku, do którego Serwal i rysie nie ma zastosowania.

Ale Bystry kotów w świecie olbrzymów były owłosione nogami koty z zabawnymi frędzlami na uszach - Maine Coon. Ich gruba puszysty płaszcz i paski, cętkowany kolor przypominający kotów syberyjskich, ale ta pierwsza jest znacznie większa, jeśli Sybiracy ważą 5-6 kg, Maine Coon jest łatwe do osiągnięcia 8-9 kg i więcej. 

Wideo: Giant kot rasy Maine Coon, największy kot na świecie

Obecnie mieszka przedstawiciela tej rasy o wadze 15 kg długość jego ciała więcej niż metr. Prawie trochę kłus!

Wielkie koty Maine Coon wyglądają bardzo zacięta - dziki wygląd ogromne oczy, rysie, jak pęczki na uszach, długie nogi z przerażających pazury. Ale to wszystko to tylko kamuflaż! W rzeczywistości, Maine Coon - bardzo miły i posłuszny, lubiący dzieci, a ich przywiązanie do ich właścicieli wyrazić zadziwiająco głośny pomruk.

Pierwotna nazwa rasy - kot Maine szop. Pierwszy kotów rasy Maine Coon były czarne i jako oficjalny rasy były wystawiane po raz pierwszy w 1878 roku w Bostonie. 

Są potomkami kotów w Ameryce Północnej i są doskonale przystosowane do życia w warunkach zbliżonych do Arktyki: grube futro i owłosione łapy pozwalają wytrzymać bardzo niskich temperaturach.