Dlinnomordy lub szary uszczelka (Halichoerus grypus)

Ogólna charakterystyka. Foka szara - największym przedstawicielem tych uszczelek, długość ciała 2-2,5 m, długość największych pozycji osiągnąć 3 m Masa całkowita waha się od 150 do 300 kg i więcej .. Ciało masywne, wydłużona głowa z przedniej części pyska jest prawie taka sama wysokość od czaszki do przedniej krawędzi. Spłaszczone wąsy wargowe o falistych brzegach.

Malowanie dorosłych zwierząt jest bardzo zróżnicowana w zależności od wieku, płci i obszaru naturalnych siedlisk. Zazwyczaj OGÓLNE głównie szarości o różnych odcieniach, ale czasami ciemny, czasami prawie czarny. grzbietowa zabarwienia ciała jest zawsze nieco ciemniejszą barwę brzusznej. Na głównej tle całego ciała w bałaganie ułożone ciemne brązowe i czarniawy plamy o różnej wielkości i różnych kształtach - kątowej, zaokrąglone, slozhnoocherchennye. Po bokach i brzuszna strona ciała plamy ciemniejsze i kontrast, po stronie grzbietowej - lżejsze. Formularz Ldolyubivye Bałtyku i sushelyubivye z innych części obszaru, wydaje się nieco różnić w zależności od rodzaju koloru.

Dystrybucja i migracji. Foka szara - mieszkaniec głównie w strefie umiarkowanej na północnym Atlantyku, gdzie spread jest dość wyraźne plamy. Szeroko rozpowszechnione w Morzu Bałtyckim, stwierdzono w prawie wszystkich swoich wodach, w tym Finlandia, Rydze i Botnickiej częściowo. W Danii Cieśniny praktycznie nieobecne, a istnieje luka w swoim środowisku. Poza Bałtyk we wschodnich uszczelek Atlantic Grey znajdują się od kanału La Manche do Morza Barentsa do zamieszkują wód przybrzeżnych Wielkiej Brytanii i Irlandii, Orkady, Hebrydy, Szetlandy i Wyspy Owcze znajdują się Islandię, środkową i północną Norwegię. W wodach Związku Radzieckiego mieszka w Murmańsku wybrzeża od granicy norweskiej do zachodniego wejścia do Morza Białego gardła i wielu wysp w wodach przybrzeżnych.

W zachodnich Północnoatlantyckiego fok szarych zamieszkujących Zatoki Maine, na wybrzeżu półwyspu Nowej Szkocji i Sable Island w Zatoce Świętego Wawrzyńca, na zachodnim wybrzeżu Nowej Funlandii i Labradoru wybrzeża. Pojedyncze egzemplarze znajdują się na południowym wybrzeżu Grenlandii.

Dwa względnie izolowane populacje podniesione do rangi podgatunków: Bałtyk (foka szaraHalichoerus grypus macrorhynchus Hornschuh et Schilling), który żyje w Morzu Bałtyckim i Atlantyckim foki szarej (N. g. grypus Erxleben, 1777), żyjących w wodach europejskich gatunków wahać. Te same podgatunki m.in. foki szare z zachodniego Atlantyku Północnego, które mogą być w przyszłości zostanie również podniesiona do rangi podgatunków.

Foki szare nie są jasno zdefiniowane dalekobieżne sezonowe migracje, a można przypisać stosunkowo osiadłych zwierząt. Niektóre ruchu i nadal charakteryzują się tego rodzaju. Zatem Bałtycka populacja zwierząt w okresie lęgowym i pierzenia (początek w grudniu) są skoncentrowane na niewielkim obszarze lodu Bałtyckiego w północnej części centralnego basenu. Pod koniec marca - początek kwietnia rozpoczyna przesiedlenie zwierząt (pierwszy pasywny i aktywny) na ich siedlisk letnich. Później znowu uszczelki migrować do obszaru hodowlanego. Sezonowe ruchy fok na wybrzeżu Murmańska i na wodach brytyjskich są zdeterminowani, aby zmienić swoje numery w niektórych obszarach w różnych porach roku. Sposoby i zakres tych ruchów nie są zdefiniowane.

żywność. żywią się głównie na ryby szarej uszczelki bezkręgowców w żołądku są rzadkie i w małych ilościach. Jedzą pewne typy kalmary, kraby i krewetki. W Bałtyku żywią się dorsz, śledź, węgorz, leszcz, łososia w wodach Murmańska Coast - dorsza i taszy. W wodach przybrzeżnych Europy obiektów energetycznych kilka gatunków ryb dorsza i płastugi, halibut, śledź w Zatoce Świętego Wawrzyńca - dorsz, flądra, makrela, promienie, rekiny, śledzia i łososia.

Powielanie i rozwój. Foki szare zostały nietypowe dla różnicy płetwonogich w harmonogramie reprodukcji nie tylko u zwierząt z różnych obszarów ich siedlisk, ale także zwierzęta z tej samej populacji. Przed inne kobiety potomstwo Bałtyckie foki tej rasy na lodzie Bałtyku morya- luzem ich schenitsya pod koniec lutego - marca. W prawie wszystkich innych częściach obszaru kobiecego schenyatsya na ziemi w czasie późniejszym i znacznie rozciągniętym. W wodach Murmańsk wybrzeża szczeniak pochodzi od połowy listopada do połowy grudnia, w północno-wschodnim wybrzeżu Anglii - od końca października do początku grudnia, w wodach Hebrydy, Szetlandy i innych wysp - we wrześniu i październiku, na zachodnim wybrzeżu Irlandii, u wybrzeży Walii - w sierpniu i wrześniu. Parzeniem we wszystkich miejscach na terenie odbywa się 2-3 tygodni po szczeniąt, ciąża trwa 11-11.5 miesięcy, z czego (biorąc pod uwagę długi implantacja opóźnienie) rozwój płodu trwa około 9 miesięcy.

Dlinnomordy lub szary uszczelka (Halichoerus grypus)

noworodków długości ciała około 100 cm, o masie 15-20 kg. Nowonarodzonych cieląt są pokryte grubą, długie włosy i miękkie białe (z domieszką krem) barwy. Po zmianie futra dzieci wziąć na krótkiej sierści twardej, charakterystycznej dla dorosłych zwierząt. Gwałtowny wzrost młodych zauważyć w okresie karmienia mlekiem (około 3 tygodni). Pod koniec laktacji, rosną średnio o 20 cm i o masie 40-50 kg. Następnie wzrostu maleje do takiego stopnia, że ​​waga 40 kg może nie tylko cielę mlecznych, lecz również roczniak. Dwuletnie uszczelki 50 ma masę 60 kg, trzech lat - 55-75 kg, 65-90 kg i four-- Pięć (mężczyźni) - 70-105 kg lub nieco bardziej.

Dojrzałość płciowa występuje u niektórych kobiet w wieku 5 lat i 6 lat posiada wszystkie kobiety starsze. Mężczyźni osiągają dojrzałość płciową w wieku 7 lat, ale w pełni zacząć brać udział w reprodukcji, pozornie, tylko 10 lat.

Fizycznie dojrzałe kobiety dotrzeć do około 10 lat, mężczyźni - w wieku 15 lat lub nawet później. Po ustaniu wzrostu mężczyzn średnio o 30-35 cm dłuższe niż samice.

Te kobiety mają zdolność do reprodukcji jest przechowywany przez dłuższy czas, wiek poszczególnych kobiet w ciąży wynosi 30 lat. Mężczyźni tracą zdolność reprodukcyjną wcześnie, prawdopodobnie w wieku około 20 lat.

Najstarsza wśród wydobywany był 25-letni mężczyzna i 35-letnia samica. Istnieją jednak przypadki, w których samica foka szara mieszka w zoo 28 lat, a mężczyzna - 41 lat.

zachowanie. Styl życia i zachowania fok szarych zależą przede wszystkim od przynależności do określonej formy ekologicznej. Morza Bałtyckiego i Zatoki Świętego Wawrzyńca zasiedla postać lodu. Podczas okresu hodowli, a zwierzęta linienia krańcowych agregacji formy na lodzie i rozcieńczono polynias przekroczona. W okresie vneledovy te uszczelki są głównie pelagicznych życie.

We wszystkich innych częściach obszaru zamieszkałego przez kształt tworzącej w pewnych okresach roku odholować na bank, zwykle w tych samych miejscach. Jest to głównie małe wysepki lub innych trudno dostępnych miejsc, często ze skalistymi brzegami, mają jednak gładkie powierzchnie i łagodne stoki do morza.

Uszczelki te są dość wyraźne tendencje do stada styl życia, przejawia się najczęściej w okresie lęgowym. W fok szarych istnieją dwie formy relacji seksualnych: monogamicznych, wszystkie specyficzne dla prawdziwych uszczelek i poligamiczne, znane tylko jeden gatunek z rodziny - słonia. Poligamiczne związki obserwowane są jedynie w Rookeries przybrzeżnych, gdzie tworzą małe haremy, w których około jednej męskiej zakresie od 2 do 4-5 samic.

wytrzymałość. Zadowalające dane dotyczące liczby poszczególnych populacjach jeszcze. W Morzu Bałtyckim w latach 50. mieszkał najwyraźniej około 10 tysięcy golov- u wybrzeży Murmańska, wybrzeża Norwegii i Islandii, według przybliżonych szacunków, -. Golov- do 2000 na Wyspach Owczych - około 3000 ptaków w wodach przybrzeżnych Wielkiej Brytanii i pobliskie wyspy największa liczba - aż do 36 milionów głów .. Wszystko we wschodniej części północnego Atlantyku (z wyłączeniem Morza Bałtyckiego), było około 45 tysięcy. Szefowie. Liczba ludności amerykańskiej jest mała, prawdopodobnie nie więcej niż 5000 zwierząt. Na początku lat 70. na świecie rezerwy fok szarych nie przekracza, według wszelkiego prawdopodobieństwa, 50-60 tys. Głowach.

znaczenie gospodarcze. Niewielka liczba fok szarych i definiuje niewielką wartość ekonomiczną połowach. Nawet przy płatności motywacyjnej premii za ubój fok szarych, wymienionych jako szkodnik zasobów rybnych, roczna produkcja Bałtyku, które zostało przeprowadzone przez fińskich i szwedzkich rybaków zwykle nie przekraczają 1000 głową. W ostatnich latach produkcja ta jest zabronione. W innych częściach zakresie fok szarych produkowanych nawet mniej. Połowy tych uszczelnień w ZSRR jest ograniczona.

Źródło: Atlas ssaków morskich ZSRR 1980. Tekst VA Arsenyev, malarz zdjęcia zwierząt NN Kondakov